امنیت اجتماعی

مقدمه

یکی از کارویژه‌ها و اهداف بسیار مهمی که دین اسلام بر عهده حکومت قرار داده است، تأمین و تحقق امنیت در جامعه است. جامعه سالم، پویا و کارآمد برای توانایی جهت ادامه مسیر رشد و بالندگی خود نیازمند و محتاج امنیت است که در فلسفه سیاسی از این نوع امنیت به «امنیت اجتماعی» تعبیر می‌شود. حاکمیت نظم و اجتماع در جامعه، برخورد با متجاوزان به حریم عمومی و خصوصی افراد، مقابله با افراد شرور و مزاحم و تحقق محیطی امن، ایمن، آرام و خالی از هرگونه شرارت و ناامنی از جمله علائم و ویژگی‌های وجود امنیت اجتماعی در هر جامعه است. بر همین اساس، امنیت اجتماعی از دو جنبه باید مورد ملاحظه قرار گیرد. اولاً، امنیت در همه ابعاد جامعه ایجاد شود و ثانیاً، همه آحاد مردم با هر گرایش و سلیقه سیاسی، قومی، مذهبی از امنیت اجتماعی برخوردار باشند^[۱].

بنابراین می‌توانیم امنیت اجتماعی را این گونه تعریف کنیم که عبارت است از ایجاد شرایط و موقعیتی که بر اساس آن همه افراد جامعه در انجام فعالیت‌های مشروع و قانونی خود آزادی کامل داشته باشند و از امکانات جامعه یکسان استفاده کنند و مصون از خطرات و تهدیدات باشند. به عبارت دیگر، معنای امنیت اجتماعی این است که مردم در محیط کار و زندگی خود، احساس خوف، تهدید و ناامنی نکنند^[۲].^[۳]