جز
وظیفهٔ شمارهٔ ۵، قسمت دوم
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==)) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
(۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
== مقدمه == | |||
==مقدمه== | |||
حکیم بودن انسان به معنی این است که در هرکاری غایتی معقول دارد و در کارهای خود عالیترین و فاضلترین [[هدفها]] را، و [[بهترین]] وسیلهها را برای رسیدن به آن هدفها [[انتخاب]] میکند<ref>مجموعه آثار، ج۱، ص۱۹۳.</ref>. | حکیم بودن انسان به معنی این است که در هرکاری غایتی معقول دارد و در کارهای خود عالیترین و فاضلترین [[هدفها]] را، و [[بهترین]] وسیلهها را برای رسیدن به آن هدفها [[انتخاب]] میکند<ref>مجموعه آثار، ج۱، ص۱۹۳.</ref>. | ||
انسان حکیم، انسانی است که اولاً در کار خود، [[غایت]] و غرضی دارد، ثانیاً در میان هدفها و غرضها [[اصلح]] و ارجح را انتخاب میکند، ثالثاً برای وصول به غرض اصلح و ارجح بهترین وسیله و نزدیکترین [[راه]] را انتخاب میکند. به عبارت دیگر، [[حکمت]] یا حکیم بودن انسان عبارت است از اینکه انسان از روی کمال دانائی، برای بهترین هدفها، بهترین شرائط ممکن را انتخاب کند؛ و به تعبیر دیگر، حکمت یا حکیم بودن مستلزم این است که انسان در برابر همه چراها یک برای داشته باشد، خواه آن چراها به انتخاب [[هدف]] مربوط باشد یا به انتخاب وسیله<ref>مجموعه آثار، ج۱، ص۴۶.</ref> | انسان حکیم، انسانی است که اولاً در کار خود، [[غایت]] و غرضی دارد، ثانیاً در میان هدفها و غرضها [[اصلح]] و ارجح را انتخاب میکند، ثالثاً برای وصول به غرض اصلح و ارجح بهترین وسیله و نزدیکترین [[راه]] را انتخاب میکند. به عبارت دیگر، [[حکمت]] یا حکیم بودن انسان عبارت است از اینکه انسان از روی کمال دانائی، برای بهترین هدفها، بهترین شرائط ممکن را انتخاب کند؛ و به تعبیر دیگر، حکمت یا حکیم بودن مستلزم این است که انسان در برابر همه چراها یک برای داشته باشد، خواه آن چراها به انتخاب [[هدف]] مربوط باشد یا به انتخاب وسیله<ref>مجموعه آثار، ج۱، ص۴۶.</ref><ref>[[محمد علی زکریایی|زکریایی، محمد علی]]، [[فرهنگ مطهر (کتاب)|فرهنگ مطهر]]، ص ۱۵۸.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
خط ۱۲: | خط ۸: | ||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:انسان حکیم]] | [[رده:انسان حکیم]] | ||