بنی امیه در معارف و سیره نبوی: تفاوت میان نسخه‌ها

}}

[[تاریخ]] [[شاهد]] است که در سال‌های [[تنگدستی]]، [[خشکسالی]] و [[قحطی]] جز هاشم کسی نبود که به [[مردم]] مکه کمک کند، از این رو به هاشم، [[پدر]] و بزرگ [[سرزمین]] بطحا می‌گفتند. او هم در [[زمان]] تنگنا و [[سختی]] و هم زمان [[گشایش]] و [[رفاه]]، همواره سفره‌اش گسترده بود. او به تمام [[در راه ماندگان]] کمک می‌کرد و افراد بیمناک را [[پناه]] می‌داد. امیه بن عبد شمس بر موقعیت هاشم [[حسد]] می‌برد و با [[تکلف]] می‌خواست با هاشم در [[بذل و بخشش]] [[رقابت]] کند و مانند او [[رفتار]] نماید؛ ولی او نتوانست رقابت را ادامه دهد و مورد [[سرزنش]] [[قریش]] واقع شد. بدین جهت هاشم را به مفاخره [[دعوت]] کرد. هاشم نپذیرفت؛ ولی در پی [[اصرار]] امیه قرار گذاشتند هر کدام را داور پس از مفاخره محکوم کرد پنجاه شتر به دیگری بدهد و مدت ده سال [[حق]] سکونت در مکه را نداشته باشد و بالاجبار از مکه کوچ کند و در پایان داور به نفع هاشم نظر داد و او را از امیه بالاتر دانست. آنگاه امیه پنجاه شتر کشت و سپس به [[شام]] کوچ کرد این اولین بذر دشمنی بود که میان دو خانواده [[اموی]] و [[هاشمی]] پاشیده شد<ref>عدالت صحابه، ص۴۱۵.</ref>.

استمرار این [[کینه‌ورزی]] را در [[انتقام‌گیری]] و [[ظلم]] بر [[اولاد]] هاشم می‌توان [[مشاهده]] کرد. صفحات [[تاریخ]] از [[ظهور]] این [[حقد]] و [[کینه‌ها]] خونین است. در روایتی به طور صحیح از [[رسول خدا]] آمده است: {{متن حدیث|إِذَا بلغت بنو امیه اربعین اتخذوا عبادالله خولا و مَالَ اللَّهِ دُوَلًا وَ كِتَابَ اللَّهِ دَغَلًا}} هنگامی که [[بنی امیه]] به چهل نفر برسند، [[بندگان خدا]] را برده و [[مال]] [[خدا]] را [[بخشش]] و [[کتاب خدا]] را وسیله [[سوء]] استفاده قرار می‌دهند<ref>ترجمه الغدیر، ج۹، ص۲۵۲.</ref>.

== جستارهای وابسته ==