ثعلبة بن ودیعه انصاری در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '== پرسش‌های وابسته == ==' به '==') |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
}} | }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
برخی وی را از زمره مسلمانانی دانسته‌اند که بدون عذر در [[غزوه تبوک]] شرکت نکردند.<ref>معرفة الصحابه، ج ۱، ص ۲؛ تجرید اسماء الصحابه، ج ۱، ص ۶۹.</ref> آورده‌اند که او پس از [[آگاهی]] از [[نزول آیات]] در مذمّت [[مخالفان]]، از کار خود پشیمان شد و به همراه چند تن خود را به ستون‌های [[مسجدالنبی]] بستند و [[عهد]] کردند تا [[پذیرش]] [[توبه]] خویش از جانب [[خدا]] به همان حال بمانند.<ref>اسدالغابه، ج ۱، ص ۲۴۵؛ الاصابه، ج ۱، ص ۵۲۳؛ الدرالمنثور، ج ۴، ص ۲۷۸.</ref> گویند: [[پیامبر]]{{صل}} پس از بازگشت از [[تبوک]] و اطلاع از [[اقدام]] آنها، از پذیرش توبه ایشان سر باز زد؛ امّا با [[نزول آیه]] {{متن قرآن|وَآخَرُونَ اعْتَرَفُوا بِذُنُوبِهِمْ خَلَطُوا عَمَلًا صَالِحًا وَآخَرَ سَيِّئًا عَسَى اللَّهُ أَنْ يَتُوبَ عَلَيْهِمْ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ}}<ref>«و دیگرانی هستند که به گناه خویش اعتراف دارند؛ کردار پسندیده‌ای را با کار ناپسندی دیگر آمیخته‌اند باشد که خداوند از آنان در گذرد | برخی وی را از زمره مسلمانانی دانسته‌اند که بدون عذر در [[غزوه تبوک]] شرکت نکردند.<ref>معرفة الصحابه، ج ۱، ص ۲؛ تجرید اسماء الصحابه، ج ۱، ص ۶۹.</ref> آورده‌اند که او پس از [[آگاهی]] از [[نزول آیات]] در مذمّت [[مخالفان]]، از کار خود پشیمان شد و به همراه چند تن خود را به ستون‌های [[مسجدالنبی]] بستند و [[عهد]] کردند تا [[پذیرش]] [[توبه]] خویش از جانب [[خدا]] به همان حال بمانند.<ref>اسدالغابه، ج ۱، ص ۲۴۵؛ الاصابه، ج ۱، ص ۵۲۳؛ الدرالمنثور، ج ۴، ص ۲۷۸.</ref> گویند: [[پیامبر]] {{صل}} پس از بازگشت از [[تبوک]] و اطلاع از [[اقدام]] آنها، از پذیرش توبه ایشان سر باز زد؛ امّا با [[نزول آیه]] {{متن قرآن|وَآخَرُونَ اعْتَرَفُوا بِذُنُوبِهِمْ خَلَطُوا عَمَلًا صَالِحًا وَآخَرَ سَيِّئًا عَسَى اللَّهُ أَنْ يَتُوبَ عَلَيْهِمْ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ}}<ref>«و دیگرانی هستند که به گناه خویش اعتراف دارند؛ کردار پسندیده‌ای را با کار ناپسندی دیگر آمیخته‌اند باشد که خداوند از آنان در گذرد که خداوند آمرزنده‌ای بخشاینده است» سوره توبه، آیه ۱۰۲.</ref>، پیامبر {{صل}} به [[مسجد]] رفت و قبولی توبه [[ثعلبه]] و همراهانش را به آنها مژده داد <ref>تفسیر ابو حمزه ثمالی، ص ۱۹۲؛ مجمع البیان، ج ۵، ص ۱۰۱؛ معرفة الصحابه، ج ۱، ص ۲.</ref> و بند از دست و پای آنها برگرفت. | ||
پس از آن ثعلبه و همفکرانش [[اموال]] خود را به پیامبر{{صل}} بخشیدند تا در [[راه خدا]] [[صدقه]] دهد و گفتند: این همان اموالی است که مانع شرکت ما در [[جنگ]] شد؛ امّا آن [[حضرت]] ابتدا نپذیرفت و فرمود: در این باره [[دستوری]] ندارم. در این هنگام [[آیه]] {{متن قرآن|خُذْ مِنْ أَمْوَالِهِمْ صَدَقَةً تُطَهِّرُهُمْ وَتُزَكِّيهِمْ بِهَا وَصَلِّ عَلَيْهِمْ إِنَّ صَلَاتَكَ سَكَنٌ لَهُمْ وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ}}<ref>«از دارایی‌های آنان زکاتی بردار که با آن آنها را پاک می‌داری و پاکیزه می‌گردانی و برای آنها (به نیکی) دعا کن که دعای تو (مایه) آرامش آنان است و خداوند شنوایی داناست» سوره توبه، آیه ۱۰۳.</ref>، {{متن قرآن|أَلَمْ يَعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ هُوَ يَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبَادِهِ وَيَأْخُذُ الصَّدَقَاتِ وَأَنَّ اللَّهَ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ}}<ref>«آیا ندانسته‌اند: خداوند است که از بندگانش توبه را می‌پذیرد و زکات‌ها را دریافت می‌دارد و خداوند است که توبه‌پذیر بخشاینده است؟!» سوره توبه، آیه ۱۰۴.</ref> نازل شد و در پی آن پیامبر{{صل}} یک سوم اموال ایشان را پذیرفت و بقیّه را به آنها باز گرداند.<ref>مجمع البیان، ج ۵، ص ۱۰۱.</ref> از فرجام وی اطلاعی در دست نیست.<ref>[[سید احمد سادات|سادات، سید احمد]]، [[ثعلبة بن ودیعه انصاری (مقاله)|مقاله «ثعلبة بن ودیعه انصاری»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۹ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۹.</ref> | پس از آن ثعلبه و همفکرانش [[اموال]] خود را به پیامبر {{صل}} بخشیدند تا در [[راه خدا]] [[صدقه]] دهد و گفتند: این همان اموالی است که مانع شرکت ما در [[جنگ]] شد؛ امّا آن [[حضرت]] ابتدا نپذیرفت و فرمود: در این باره [[دستوری]] ندارم. در این هنگام [[آیه]] {{متن قرآن|خُذْ مِنْ أَمْوَالِهِمْ صَدَقَةً تُطَهِّرُهُمْ وَتُزَكِّيهِمْ بِهَا وَصَلِّ عَلَيْهِمْ إِنَّ صَلَاتَكَ سَكَنٌ لَهُمْ وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ}}<ref>«از دارایی‌های آنان زکاتی بردار که با آن آنها را پاک می‌داری و پاکیزه می‌گردانی و برای آنها (به نیکی) دعا کن که دعای تو (مایه) آرامش آنان است و خداوند شنوایی داناست» سوره توبه، آیه ۱۰۳.</ref>، {{متن قرآن|أَلَمْ يَعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ هُوَ يَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبَادِهِ وَيَأْخُذُ الصَّدَقَاتِ وَأَنَّ اللَّهَ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ}}<ref>«آیا ندانسته‌اند: خداوند است که از بندگانش توبه را می‌پذیرد و زکات‌ها را دریافت می‌دارد و خداوند است که توبه‌پذیر بخشاینده است؟!» سوره توبه، آیه ۱۰۴.</ref> نازل شد و در پی آن پیامبر {{صل}} یک سوم اموال ایشان را پذیرفت و بقیّه را به آنها باز گرداند.<ref>مجمع البیان، ج ۵، ص ۱۰۱.</ref> از فرجام وی اطلاعی در دست نیست.<ref>[[سید احمد سادات|سادات، سید احمد]]، [[ثعلبة بن ودیعه انصاری (مقاله)|مقاله «ثعلبة بن ودیعه انصاری»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۹ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۹.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۲۳:۱۵
این مدخل زیرشاخهٔ بحث ثعلبة بن ودیعه انصاری است. ثعلبة بن ودیعه انصاری از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: ثعلبة بن ودیعه انصاری در قرآن - ثعلبة بن ودیعه انصاری در تاریخ اسلامی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
برخی وی را از زمره مسلمانانی دانسته‌اند که بدون عذر در غزوه تبوک شرکت نکردند.[۱] آورده‌اند که او پس از آگاهی از نزول آیات در مذمّت مخالفان، از کار خود پشیمان شد و به همراه چند تن خود را به ستون‌های مسجدالنبی بستند و عهد کردند تا پذیرش توبه خویش از جانب خدا به همان حال بمانند.[۲] گویند: پیامبر (ص) پس از بازگشت از تبوک و اطلاع از اقدام آنها، از پذیرش توبه ایشان سر باز زد؛ امّا با نزول آیه ﴿وَآخَرُونَ اعْتَرَفُوا بِذُنُوبِهِمْ خَلَطُوا عَمَلًا صَالِحًا وَآخَرَ سَيِّئًا عَسَى اللَّهُ أَنْ يَتُوبَ عَلَيْهِمْ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ﴾[۳]، پیامبر (ص) به مسجد رفت و قبولی توبه ثعلبه و همراهانش را به آنها مژده داد [۴] و بند از دست و پای آنها برگرفت.
پس از آن ثعلبه و همفکرانش اموال خود را به پیامبر (ص) بخشیدند تا در راه خدا صدقه دهد و گفتند: این همان اموالی است که مانع شرکت ما در جنگ شد؛ امّا آن حضرت ابتدا نپذیرفت و فرمود: در این باره دستوری ندارم. در این هنگام آیه ﴿خُذْ مِنْ أَمْوَالِهِمْ صَدَقَةً تُطَهِّرُهُمْ وَتُزَكِّيهِمْ بِهَا وَصَلِّ عَلَيْهِمْ إِنَّ صَلَاتَكَ سَكَنٌ لَهُمْ وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ﴾[۵]، ﴿أَلَمْ يَعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ هُوَ يَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبَادِهِ وَيَأْخُذُ الصَّدَقَاتِ وَأَنَّ اللَّهَ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ﴾[۶] نازل شد و در پی آن پیامبر (ص) یک سوم اموال ایشان را پذیرفت و بقیّه را به آنها باز گرداند.[۷] از فرجام وی اطلاعی در دست نیست.[۸]
منابع
پانویس
- ↑ معرفة الصحابه، ج ۱، ص ۲؛ تجرید اسماء الصحابه، ج ۱، ص ۶۹.
- ↑ اسدالغابه، ج ۱، ص ۲۴۵؛ الاصابه، ج ۱، ص ۵۲۳؛ الدرالمنثور، ج ۴، ص ۲۷۸.
- ↑ «و دیگرانی هستند که به گناه خویش اعتراف دارند؛ کردار پسندیده‌ای را با کار ناپسندی دیگر آمیخته‌اند باشد که خداوند از آنان در گذرد که خداوند آمرزنده‌ای بخشاینده است» سوره توبه، آیه ۱۰۲.
- ↑ تفسیر ابو حمزه ثمالی، ص ۱۹۲؛ مجمع البیان، ج ۵، ص ۱۰۱؛ معرفة الصحابه، ج ۱، ص ۲.
- ↑ «از دارایی‌های آنان زکاتی بردار که با آن آنها را پاک می‌داری و پاکیزه می‌گردانی و برای آنها (به نیکی) دعا کن که دعای تو (مایه) آرامش آنان است و خداوند شنوایی داناست» سوره توبه، آیه ۱۰۳.
- ↑ «آیا ندانسته‌اند: خداوند است که از بندگانش توبه را می‌پذیرد و زکات‌ها را دریافت می‌دارد و خداوند است که توبه‌پذیر بخشاینده است؟!» سوره توبه، آیه ۱۰۴.
- ↑ مجمع البیان، ج ۵، ص ۱۰۱.
- ↑ سادات، سید احمد، مقاله «ثعلبة بن ودیعه انصاری»، دائرة المعارف قرآن کریم، ج۹.