جریر بن عبدالله حمیری: تفاوت میان نسخه‌ها

| مداخل مرتبط =  

نام وی را در شمار پیغام بران [[رسول خدا]] {{صل}} به [[یمن]] آورده است؛ در حالی که تاریخ‌نویسان نام تمام فرستادگان رسول خدا {{صل}} را نزد [[پادشاهان]] و سران [[قبایل]] و دیگر افراد آورده‌اند، اما در آنها هیچ اشاره‌ای به جریر حمیری نشده است<ref>عسکری، ج۳، ص۱۴۴.</ref>، نه تنها دلیل و شواهد محکمی بر صحابی بودن جریر بن عبدالله حمیری نیست، بلکه نقل‌های موجود درباره او نیز با تردید مواجه است. بیشتر [[آگاهی]] ما از جریر شرکت او در [[فتوحات]] [[زمان]] [[خلیفه دوم]] و گماشته شدن او بر بخشی از مناطق فتح شده از سوی [[خالد بن ولید]] است. [[طبری]]<ref>طبری، تاریخ طبری، ج۳، ص۳۶۹.</ref> ضمن رویدادهای پس از فتح [[حیره]] به نقل از [[سیف بن عمر]] می‌نویسد: خالد صلحی با [[اهل]] «بانقیا» و «بسما» [[امضا]] کرد که جریر از [[شاهدان]] و [[گواهی]] دهندگان بر این صلح‌نامه بود و در ذیل این [[پیمان]] نامه درباره تاریخ امضای آن چنین نوشته شده بود: «در ماه صفر در سال دوازدهم نوشته شده. [[علامه عسکری]]<ref>عسکری، عسکری، مرتضی، یکصد و پنجاه صحابی ساختگی، ج۳، ص۱۶۲.</ref> می‌گوید: موضوع تاریخ و [[نوشتن]] آن تا پیش از سال شانزدهم از [[هجرت]] مرسوم و معمول نبوده است و [[تاریخی]] در ذیل نامه و پیمان [[نامه‌ها]] گذاشته نمی‌شد. بنابراین تمام نامه و پیمان نامه‌هایی که پیش از سال شانزدهم هجرت تاریخ داشته باشد، ساختگی و جعلی است. چنان که طبری<ref>طبری، تاریخ طبری، ج۴، ص۳۸.</ref> نیز تصریح کرده است نخستین کسی که ذیل نامه‌ها [[تاریخ]] گذاشت [[عمر]] بود و در سال شانزدهم [[هجری]] و با [[مشورت]] [[امام علی بن ابی طالب]] {{ع}} این تاریخ‌گذاری مرسوم شد. [[سیف]]<ref>طبری، تاریخ طبری، ج۳، ص۳۷۲.</ref> در ادامه حوادث بعد [[حیره]] گفته است: خالد پس از استقرار در حیره [[کارگزاران]] خود را به سواد حیره فرستاد که یکی از آنان نیز جریر بن عبدالله حمیری بود. براساس روایتی دیگر از سیف<ref>طبری، تاریخ طبری، ج۳، ص۴۵۵.</ref>، خبر [[پیروزی]] [[مسلمانان]] را در [[یرموک]] (سال سیزدهم) جریر حمیری برای [[خلیفه]] برد. جریر در برپا کردن [[خیمه]]، تخصص ویژه داشت<ref>طبری، تاریخ طبری، ج۴، ص۱۲۹.</ref>.