حارث بن عتیک بن قیس انصاری: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
}} | }} | ||
== آشنایی اجمالی == | == آشنایی اجمالی == | ||
از [[بنوزید بن معاویه]]، از تیره‌های [[اوس]] است و انتساب «معاوی» وی نیز از همین روست<ref>سمعانی، الأنساب، ج۱۲، ص۳۳۱.</ref>. [[ابن عبدالبر]] برای وی مدخل مستقلی قرار نداده، اما در شرح حال برادرش [[جبر بن عتیک]] به نقل از [[علی بن مدینی]] او و برادرش حارث را [[صحابی]] معرفی می‌کند<ref>ابن عبدالبر، الاستیعاب، ج۱، ص۲۹۴.</ref>. [[ابن اثیر]]<ref>ابن اثیر، اسد الغابه، ج۱، ص۶۲۳.</ref>، جد او را حارث نوشته است و به نقل از [[عدوی]] | از [[بنوزید بن معاویه]]، از تیره‌های [[اوس]] است و انتساب «معاوی» وی نیز از همین روست<ref>سمعانی، الأنساب، ج۱۲، ص۳۳۱.</ref>. [[ابن عبدالبر]] برای وی مدخل مستقلی قرار نداده، اما در شرح حال برادرش [[جبر بن عتیک]] به نقل از [[علی بن مدینی]] او و برادرش حارث را [[صحابی]] معرفی می‌کند<ref>ابن عبدالبر، الاستیعاب، ج۱، ص۲۹۴.</ref>. [[ابن اثیر]]<ref>ابن اثیر، اسد الغابه، ج۱، ص۶۲۳.</ref>، جد او را حارث نوشته است و به نقل از [[عدوی]] می‌گوید: در [[جنگ احد]] و [[غزوات]] پس از آن شرکت داشت و پسرش عتیک نیز او را [[همراهی]] می‌کرد. [[ابن حجر]]<ref>ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۶۷۸.</ref>، شرح حال او را در قسم اول [[الاصابه]] ([[صحابه]]) آورده، می‌گوید: [[ابن سعد]] به نقل از [[واقدی]] او را در شمار بدریان آورده است هرچند [[ابن عماره]] - نسب شناس انصار - [[حارث بن قیس بن هیشه]] (نه [[حارث بن عتیک]]) را [[بدری]] دانسته است. آنچه ابن سعد در طبقات<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۳، ص۴۶۸.</ref>، ذکر کرده مربوط به «حارث بن قیس» عموی «حارث بن عتیک» است نه خود حارث. بنابراین در طبقات ابن سعد برخلاف آنچه ابن حجر آورده مطلبی درباره حارث بن عتیک یافت نمی‌شود و در کتاب‌های دیگر [[سیره]]، مانند [[السیرة النبویة (کتاب)|السیرة النبویة]] ابن هشام و [[المغازی]] واقدی از او یادی نیست. اطلاعات موجود در کتاب‌های [[تاریخی]] مربوط به عموی وی حارث بن قیس و [[برادر]] او [[جبر بن عتیک]] است که از خود وی شناخته شده‌تر است و [[نسل]] [[خاندان]] عتیک تنها به واسطه وی ادامه یافت<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۳، ص۳۵۷.</ref>، [[عتیک بن حارث بن عتیک|عتیک]] فرزند حارث بن عتیک از جمله [[راویان حدیث]] است که کتاب‌های تراجم از او یاد کرده‌اند<ref>بنگرید: بخاری، التاریخ الکبیر، ج۷، ص۹۰؛ مزی، تهذیب الکمال، ج۱۹، ص۳۳۳.</ref>.<ref>[[منصور داداش نژاد|داداش نژاد، منصور]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۲ (کتاب)|مقاله «حارث بن عتیک بن قیس انصاری»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۲، ص ۴۷۸-۴۷۹.</ref> | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۲۳:۳۰
آشنایی اجمالی
از بنوزید بن معاویه، از تیره‌های اوس است و انتساب «معاوی» وی نیز از همین روست[۱]. ابن عبدالبر برای وی مدخل مستقلی قرار نداده، اما در شرح حال برادرش جبر بن عتیک به نقل از علی بن مدینی او و برادرش حارث را صحابی معرفی می‌کند[۲]. ابن اثیر[۳]، جد او را حارث نوشته است و به نقل از عدوی می‌گوید: در جنگ احد و غزوات پس از آن شرکت داشت و پسرش عتیک نیز او را همراهی می‌کرد. ابن حجر[۴]، شرح حال او را در قسم اول الاصابه (صحابه) آورده، می‌گوید: ابن سعد به نقل از واقدی او را در شمار بدریان آورده است هرچند ابن عماره - نسب شناس انصار - حارث بن قیس بن هیشه (نه حارث بن عتیک) را بدری دانسته است. آنچه ابن سعد در طبقات[۵]، ذکر کرده مربوط به «حارث بن قیس» عموی «حارث بن عتیک» است نه خود حارث. بنابراین در طبقات ابن سعد برخلاف آنچه ابن حجر آورده مطلبی درباره حارث بن عتیک یافت نمی‌شود و در کتاب‌های دیگر سیره، مانند السیرة النبویة ابن هشام و المغازی واقدی از او یادی نیست. اطلاعات موجود در کتاب‌های تاریخی مربوط به عموی وی حارث بن قیس و برادر او جبر بن عتیک است که از خود وی شناخته شده‌تر است و نسل خاندان عتیک تنها به واسطه وی ادامه یافت[۶]، عتیک فرزند حارث بن عتیک از جمله راویان حدیث است که کتاب‌های تراجم از او یاد کرده‌اند[۷].[۸]
جستارهای وابسته
- بنوزید بن معاویه (قبیله)
- اوس (قبیله)
- جبر بن عتیک (برادر)
- عتیک بن حارث بن عتیک (فرزند)
منابع
پانویس
- ↑ سمعانی، الأنساب، ج۱۲، ص۳۳۱.
- ↑ ابن عبدالبر، الاستیعاب، ج۱، ص۲۹۴.
- ↑ ابن اثیر، اسد الغابه، ج۱، ص۶۲۳.
- ↑ ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۶۷۸.
- ↑ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۳، ص۴۶۸.
- ↑ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۳، ص۳۵۷.
- ↑ بنگرید: بخاری، التاریخ الکبیر، ج۷، ص۹۰؛ مزی، تهذیب الکمال، ج۱۹، ص۳۳۳.
- ↑ داداش نژاد، منصور، مقاله «حارث بن عتیک بن قیس انصاری»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص ۴۷۸-۴۷۹.