حصانة در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - '\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(252\,\s252\,\s233\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\'\'\'\[\[(.*)\]\]\'\'\'(.*)\"\'\'\'(.*)\'\'\'\"(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(255\,\s245\,\s227\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(206\,242\,\s299\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\sn...)
 
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط
{{مدخل مرتبط
| موضوع مرتبط = حصانة
| موضوع مرتبط = حصانة
خط ۷: خط ۶:
}}
}}


==مقدمه==
== مقدمه ==
*محفوظ ‌داشتن، [[انبار]] کردن، ذخیره‌ کردن (برای زمان [[قحطی]] و غلا)<ref>سیدمحمدحسین طباطبایی، المیزان، ج۱۱، ص۱۹۲.</ref>. اصل آن "[[حصن]]" به معنای [[حفظ]]، حِرز<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۶۹.</ref>.  
* محفوظ ‌داشتن، [[انبار]] کردن، ذخیره‌ کردن (برای زمان [[قحطی]] و غلا)<ref>سیدمحمدحسین طباطبایی، المیزان، ج۱۱، ص۱۹۲.</ref>. اصل آن "[[حصن]]" به معنای [[حفظ]]، حِرز<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۶۹.</ref>.  
*{{متن قرآن|يَأْكُلْنَ مَا قَدَّمْتُمْ لَهُنَّ إِلَّا قَلِيلًا مِمَّا تُحْصِنُونَ}}<ref>«آنگاه پس از آن، هفت سال سخت خواهد آمد، که (مردم) آنچه را برای آن (سال) ها از پیش نهاده‌اید، خواهند خورد جز اندکی را که (در انبارها) نگه می‌دارید» سوره یوسف، آیه۴۸.</ref>‌.
*{{متن قرآن|يَأْكُلْنَ مَا قَدَّمْتُمْ لَهُنَّ إِلَّا قَلِيلًا مِمَّا تُحْصِنُونَ}}<ref>«آنگاه پس از آن، هفت سال سخت خواهد آمد، که (مردم) آنچه را برای آن (سال) ها از پیش نهاده‌اید، خواهند خورد جز اندکی را که (در انبارها) نگه می‌دارید» سوره یوسف، آیه۴۸.</ref>‌.
*[[آیه شریفه]] به [[خواب]] [[عزیز مصر]] و تعبیر [[حضرت یوسف]]{{ع}} اشاره دارد که بر اساس آن، هفت سال [[نعمت]] و فراوانی برای [[مردم مصر]] و به دنبال آن هفت سال [[قحطی]] و کمیابی مقدّر بود. [[حضرت یوسف]]{{ع}} به [[عزیز مصر]] به انبار کردن و ذخیره‌سازی [[غلات]] و محصولات در سنبل و گیاه اصلی آنکه آفت‌زده نگردد، توصیه کرد در هفت سال اول فراوانی تا در هفت سال [[قحطی]] بعد از آن، مورد استفاده [[مردم]] قرار گیرد<ref>وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۱۲، ص۲۷۷.</ref>.
* [[آیه شریفه]] به [[خواب]] [[عزیز مصر]] و تعبیر [[حضرت یوسف]] {{ع}} اشاره دارد که بر اساس آن، هفت سال [[نعمت]] و فراوانی برای [[مردم مصر]] و به دنبال آن هفت سال [[قحطی]] و کمیابی مقدّر بود. [[حضرت یوسف]] {{ع}} به [[عزیز مصر]] به انبار کردن و ذخیره‌سازی [[غلات]] و محصولات در سنبل و گیاه اصلی آنکه آفت‌زده نگردد، توصیه کرد در هفت سال اول فراوانی تا در هفت سال [[قحطی]] بعد از آن، مورد استفاده [[مردم]] قرار گیرد<ref>وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۱۲، ص۲۷۷.</ref>.
*ذخیره‌سازی [[اقلام]] ضروری ([[ذخیره]] استراتژیک) مایحتاج [[مردم]] برای زمان نیاز از جمله [[نزول]] بلایای آسمانی مانند سیل، [[زلزله]]، [[قحطی]] و خشک‌سالی و همچنین برهه‌های [[جنگ]] و [[هجوم]] آوارگان و... از [[وظایف]] عمومی هر دولتی است. این ذخیره‌سازی ([[اقلام]] ضروری) متمرکز و دولتی، از شمول عموم [[نهی]] از [[احتکار]] خارج است<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص:۲۲۸-۲۲۹.</ref>.
* ذخیره‌سازی [[اقلام]] ضروری ([[ذخیره]] استراتژیک) مایحتاج [[مردم]] برای زمان نیاز از جمله [[نزول]] بلایای آسمانی مانند سیل، [[زلزله]]، [[قحطی]] و خشک‌سالی و همچنین برهه‌های [[جنگ]] و [[هجوم]] آوارگان و... از [[وظایف]] عمومی هر دولتی است. این ذخیره‌سازی ([[اقلام]] ضروری) متمرکز و دولتی، از شمول عموم [[نهی]] از [[احتکار]] خارج است<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص:۲۲۸-۲۲۹.</ref>.


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۲۳:۴۲

مقدمه

منابع

پانویس

  1. سیدمحمدحسین طباطبایی، المیزان، ج۱۱، ص۱۹۲.
  2. ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۶۹.
  3. «آنگاه پس از آن، هفت سال سخت خواهد آمد، که (مردم) آنچه را برای آن (سال) ها از پیش نهاده‌اید، خواهند خورد جز اندکی را که (در انبارها) نگه می‌دارید» سوره یوسف، آیه۴۸.
  4. وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۱۲، ص۲۷۷.
  5. نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۲۲۸-۲۲۹.