خناس در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
}} | }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
* پنهان‌کار<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۵۱.</ref> و آب زیر کاه. اصل آن "خنس" به معنای مخفی و پوشیده<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۲۲۳.</ref>. | * پنهان‌کار<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۵۱.</ref> و آب زیر کاه. اصل آن "خنس" به معنای مخفی و پوشیده<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۲۲۳.</ref>. | ||
*{{متن قرآن|مِنْ شَرِّ الْوَسْوَاسِ الْخَنَّاسِ}}<ref>«از شرّ آن وسوسه‌گر | *{{متن قرآن|مِنْ شَرِّ الْوَسْوَاسِ الْخَنَّاسِ}}<ref>«از شرّ آن وسوسه‌گر واپسگریز» سوره ناس، آیه ۴.</ref>. | ||
*"خنّاس" به کسی گفته می‌شود که عمل [[شرّ]] خود را پنهانی انجام می‌دهد؛ یعنی کسی که در ظاهر خود را [[صالح]]، خوشخوی و [[نیکوکار]] جلوه دهد و در [[باطن]]، [[فاسد]] و بدخوی و [[فتنه‌انگیز]] باشد<ref>علی‌اکبر آقابخشی و مینو افشاری‌راد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۳۹۲.</ref>؛ ازاین‌رو این [[وصف]] [[ناپسند]] و مذمُوم به [[شیطان]] نسبت داده شده است.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۲۶۳-۲۶۴.</ref>. | *"خنّاس" به کسی گفته می‌شود که عمل [[شرّ]] خود را پنهانی انجام می‌دهد؛ یعنی کسی که در ظاهر خود را [[صالح]]، خوشخوی و [[نیکوکار]] جلوه دهد و در [[باطن]]، [[فاسد]] و بدخوی و [[فتنه‌انگیز]] باشد<ref>علی‌اکبر آقابخشی و مینو افشاری‌راد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۳۹۲.</ref>؛ ازاین‌رو این [[وصف]] [[ناپسند]] و مذمُوم به [[شیطان]] نسبت داده شده است.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۲۶۳-۲۶۴.</ref>. | ||
نسخهٔ ۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۲۳:۵۹
این مدخل زیرشاخهٔ بحث خناس است. خناس از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: خناس در قرآن - خناس در حدیث - خناس در فقه سیاسی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
- پنهان‌کار[۱] و آب زیر کاه. اصل آن "خنس" به معنای مخفی و پوشیده[۲].
- ﴿مِنْ شَرِّ الْوَسْوَاسِ الْخَنَّاسِ﴾[۳].
- "خنّاس" به کسی گفته می‌شود که عمل شرّ خود را پنهانی انجام می‌دهد؛ یعنی کسی که در ظاهر خود را صالح، خوشخوی و نیکوکار جلوه دهد و در باطن، فاسد و بدخوی و فتنه‌انگیز باشد[۴]؛ ازاین‌رو این وصف ناپسند و مذمُوم به شیطان نسبت داده شده است.[۵].
منابع
پانویس
- ↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۵۱.
- ↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۲۲۳.
- ↑ «از شرّ آن وسوسه‌گر واپسگریز» سوره ناس، آیه ۴.
- ↑ علی‌اکبر آقابخشی و مینو افشاری‌راد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۳۹۲.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۲۶۳-۲۶۴.