دلالة در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها

}}

آنچه به [[معرفت]] بینجامد<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۳۱۶.</ref> (معرفت ‌نمودن)، راهنمون، اِبانه (پیدا کردن، آشکار کردن)<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۳، ص۲۳۵.</ref>، نشان‌ دادن و شناساندن<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۵۳.</ref>. اصل آن "دَلّ" به معنای پیدا شدن (به [[اماره]])<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۲۵۹.</ref>.

'''دلالت [[انسانی]]:''' {{متن قرآن|إِذْ تَمْشِي أُخْتُكَ فَتَقُولُ هَلْ أَدُلُّكُمْ عَلَى مَنْ يَكْفُلُهُ}}<ref>«(یاد کن) آنگاه را که خواهرت (نزد آنان) می‌رفت و می‌گفت: می‌خواهید شما را به کسی رهنمون شوم که او را سرپرستی کند؟» سوره طه، آیه ۴۰.</ref>،

[[دلالة]] به معنای رهنمون ‌شدن، نشان‌ دادن و آشکار کردن چیزی، بار ارزشی ندارد و مترادف معنای [[هدایت]] و [[ارشاد]] که نشان‌ دادن خیر و [[صلاح]] است، نمی‌باشد؛ بلکه صرفاً بر نشان ‌دادن آنچه هست، اطلاق می‌شود. [[دلالة]] [[الهی]]، به مقتضای [[شأن]] و [[حکمت الهی]] که خیر و [[صلاح]] محض است، با [[هدایت]] در مصداق مترادف است.