علی بن حر ریاحی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[علی بن حر ریاحی در تاریخ اسلامی]] - [[علی بن حر ریاحی در معارف و سیره حسینی]]| پرسش مرتبط  = }}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[علی بن حر ریاحی در تاریخ اسلامی]] - [[علی بن حر ریاحی در معارف و سیره حسینی]]| پرسش مرتبط  = }}


==مقدمه==
== مقدمه ==
نام او در منابع مشهور و متقدم، در شمار [[شهیدان کربلا]] دیده نمی‌شود. ولی در [[مقتل]] منسوب به [[ابومخنف]] آمده است که پس از [[پیوستن]] [[حر بن یزید ریاحی]] و فرزندش در [[روز عاشورا]] به [[امام حسین]]{{ع}}، حرّ از فرزندش خواست تا بر آن گروه [[ستمگر]] [[حمله]] کند و [[حسین]]{{ع}} را [[یاری]] نماید. آن [[جوان]] حمله برد و هفتاد تن از نیروهای [[دشمن]] را به [[هلاکت]] رساند و سرانجام به [[شهادت]] رسید. حرّ از شهادت او شادمان گردید و [[خدا]] را [[سپاس]] گفت<ref>مقتل الحسین{{ع}}، ابومخنف، ص۱۱۹-۱۲۰. (نشر رضی، قم)</ref>.
نام او در منابع مشهور و متقدم، در شمار [[شهیدان کربلا]] دیده نمی‌شود. ولی در [[مقتل]] منسوب به [[ابومخنف]] آمده است که پس از [[پیوستن]] [[حر بن یزید ریاحی]] و فرزندش در [[روز عاشورا]] به [[امام حسین]] {{ع}}، حرّ از فرزندش خواست تا بر آن گروه [[ستمگر]] [[حمله]] کند و [[حسین]] {{ع}} را [[یاری]] نماید. آن [[جوان]] حمله برد و هفتاد تن از نیروهای [[دشمن]] را به [[هلاکت]] رساند و سرانجام به [[شهادت]] رسید. حرّ از شهادت او شادمان گردید و [[خدا]] را [[سپاس]] گفت<ref>مقتل الحسین {{ع}}، ابومخنف، ص۱۱۹-۱۲۰. (نشر رضی، قم)</ref>.


برخی دیگر نوشته‌اند که «علی بن حرّ» نخست جزو [[سپاهیان]] [[عمر بن سعد]] بود. پس از آنکه [[پدر]] و عمویش به [[امام حسین]]{{ع}} پیوستند و [[شهید]] شدند، او نیز نزد [[امام]] آمد و پس از [[توبه]] و اظهار [[ندامت]]، اجازه میدان خواست. [[امام]]{{ع}} او را [[دعا]] کرد و [[اذن]] داد. علی به میدان رفت و پس از کشتن تنی چند از نیروهای دشمن، به [[فیض]] شهادت نائل آمد<ref>روضة الشهداء، ص۲۸۱، کتابفروشی اسلامیة. ریاض الشهادة، ج۲، ص۱۲۲.</ref>.<ref>جمعی از نویسندگان، [[پژوهشی پیرامون شهدای کربلا (کتاب)|پژوهشی پیرامون شهدای کربلا]]، ص:۲۶۸-۲۶۹.</ref>
برخی دیگر نوشته‌اند که «علی بن حرّ» نخست جزو [[سپاهیان]] [[عمر بن سعد]] بود. پس از آنکه [[پدر]] و عمویش به [[امام حسین]] {{ع}} پیوستند و [[شهید]] شدند، او نیز نزد [[امام]] آمد و پس از [[توبه]] و اظهار [[ندامت]]، اجازه میدان خواست. [[امام]] {{ع}} او را [[دعا]] کرد و [[اذن]] داد. علی به میدان رفت و پس از کشتن تنی چند از نیروهای دشمن، به [[فیض]] شهادت نائل آمد<ref>روضة الشهداء، ص۲۸۱، کتابفروشی اسلامیة. ریاض الشهادة، ج۲، ص۱۲۲.</ref>.<ref>جمعی از نویسندگان، [[پژوهشی پیرامون شهدای کربلا (کتاب)|پژوهشی پیرامون شهدای کربلا]]، ص:۲۶۸-۲۶۹.</ref>


== منابع ==
== منابع ==
۱۱۸٬۲۸۱

ویرایش