علی بن حر ریاحی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

نام او در منابع مشهور و متقدم، در شمار شهیدان کربلا دیده نمی‌شود. ولی در مقتل منسوب به ابومخنف آمده است که پس از پیوستن حر بن یزید ریاحی و فرزندش در روز عاشورا به امام حسین (ع)، حرّ از فرزندش خواست تا بر آن گروه ستمگر حمله کند و حسین (ع) را یاری نماید. آن جوان حمله برد و هفتاد تن از نیروهای دشمن را به هلاکت رساند و سرانجام به شهادت رسید. حرّ از شهادت او شادمان گردید و خدا را سپاس گفت[۱].

برخی دیگر نوشته‌اند که «علی بن حرّ» نخست جزو سپاهیان عمر بن سعد بود. پس از آنکه پدر و عمویش به امام حسین (ع) پیوستند و شهید شدند، او نیز نزد امام آمد و پس از توبه و اظهار ندامت، اجازه میدان خواست. امام (ع) او را دعا کرد و اذن داد. علی به میدان رفت و پس از کشتن تنی چند از نیروهای دشمن، به فیض شهادت نائل آمد[۲].[۳]

منابع

  1. جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا

پانویس

  1. مقتل الحسین (ع)، ابومخنف، ص۱۱۹-۱۲۰. (نشر رضی، قم)
  2. روضة الشهداء، ص۲۸۱، کتابفروشی اسلامیة. ریاض الشهادة، ج۲، ص۱۲۲.
  3. جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، ص:۲۶۸-۲۶۹.