عون در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== * +==منابع== {{منابع}} * ))
 
(۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث '''[[عون]]''' است. "'''[[عون]]'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
| موضوع مرتبط = عون
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[عون در قرآن]] - [[عون در حدیث]] - [[عون در فقه سیاسی]] </div>
| عنوان مدخل = [[عون]]
<div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[عون (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>
| مداخل مرتبط = [[عون در قرآن]] - [[عون در حدیث]] - [[عون در فقه سیاسی]]  
| پرسش مرتبط  = عون (پرسش)
}}


==مقدمه==
== مقدمه ==
[[پشتیبانی]] کردن<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۵۹۸.</ref>، همدستی کردن<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۳۶.</ref>، [[همکاری]] و [[همیاری]]، [[نصرت]] و کمک کردن <ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۸، ص۲۶۸.</ref>.  
[[پشتیبانی]] کردن<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۵۹۸.</ref>، همدستی کردن<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۳۶.</ref>، [[همکاری]] و [[همیاری]]، [[نصرت]] و کمک کردن <ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۸، ص۲۶۸.</ref>.  


{{متن قرآن|تَعَاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَالتَّقْوَى}}<ref>«یکدیگر را در نیکی و پرهیزگاری یاری کنید» سوره مائده، آیه ۲.</ref>.
{{متن قرآن|تَعَاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَالتَّقْوَى}}<ref>«یکدیگر را در نیکی و پرهیزگاری یاری کنید» سوره مائده، آیه ۲.</ref>.


زمینه همکاری، همیاری و [[تعاون]] در [[اجتماع]] تحقق می‌پذیرد و هر [[جامعه]] که ارتقای سطح تعاون، همیاری، [[احسان]] و [[نیکی]] در آن باشد، [[همبستگی]] و [[وفاق]] بیشتری را [[شاهد]] خواهد بود. اوج این همیاری و تعاون در جامعه [[قرآنی]] زمانی رخ می‌نماید که این مسئله به صورت [[تکلیف شرعی]] و [[وظیفه]] [[دینی]] در آید. [[آیه شریفه]] {{متن قرآن|تَعَاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَالتَّقْوَى وَلَا تَعَاوَنُوا عَلَى الْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ}}<ref>« یکدیگر را در نیکی و پرهیزگاری یاری کنید و در گناه و تجاوز یاری نکنید» سوره مائده، آیه ۲.</ref> بیانگر اساس [[سنت]] [[اسلامی]] است.
زمینه همکاری، همیاری و [[تعاون]] در [[اجتماع]] تحقق می‌پذیرد و هر [[جامعه]] که ارتقای سطح تعاون، همیاری، [[احسان]] و [[نیکی]] در آن باشد، [[همبستگی]] و [[وفاق]] بیشتری را [[شاهد]] خواهد بود. اوج این همیاری و تعاون در جامعه [[قرآنی]] زمانی رخ می‌نماید که این مسئله به صورت [[تکلیف شرعی]] و [[وظیفه]] [[دینی]] در آید. [[آیه شریفه]] {{متن قرآن|تَعَاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَالتَّقْوَى وَلَا تَعَاوَنُوا عَلَى الْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ}}<ref>«یکدیگر را در نیکی و پرهیزگاری یاری کنید و در گناه و تجاوز یاری نکنید» سوره مائده، آیه ۲.</ref> بیانگر اساس [[سنت]] [[اسلامی]] است.


{{متن قرآن|الْبِرِّ}} در [[کلام الهی]] به [[ایمان]] و احسان در [[عبادات]] و معاملات [[تفسیر]] شده است: {{متن قرآن|وَلَكِنَّ الْبِرَّ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ}}<ref>«نیکی (از آن) کسی است که به خداوند و روز بازپسین و فرشتگان و کتاب (آسمانی) و پیامبران ایمان آورد » سوره بقره، آیه ۱۷۷.</ref>. [[تقوا]] [[مراقبت]] بر [[امر و نهی]] [[الهی]] است و معنای تعاون در [[برّ]] و تقوا به همیاری و همدستی در ایمان و [[عمل صالح]] بر اساس [[تقوای الهی]] است که [[صلاح]] و تقوای [[اجتماعی]] در آن است و در مقابل آن، [[اثم]] - عمل [[زشت]] و [[ناپسند]] که تأخیر در [[حیات]] [[سعادتمند]] را به دنبال دارد - و [[عدوان]] که [[تجاوز]] بر [[حقوق]] حقّه [[مردم]] است که موجب سلب [[امنیت]] از [[جان]] و [[اموال]] و [[ناموس]] آنها می‌گردد، قرار می‌گیرد<ref>سیدمحمدحسین طباطبایی، المیزان، ج۵، ص۱۶۳.</ref>.
{{متن قرآن|الْبِرِّ}} در [[کلام الهی]] به [[ایمان]] و احسان در [[عبادات]] و معاملات [[تفسیر]] شده است: {{متن قرآن|وَلَكِنَّ الْبِرَّ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ}}<ref>«نیکی (از آن) کسی است که به خداوند و روز بازپسین و فرشتگان و کتاب (آسمانی) و پیامبران ایمان آورد» سوره بقره، آیه ۱۷۷.</ref>. [[تقوا]] [[مراقبت]] بر [[امر و نهی]] [[الهی]] است و معنای تعاون در [[برّ]] و تقوا به همیاری و همدستی در ایمان و [[عمل صالح]] بر اساس [[تقوای الهی]] است که [[صلاح]] و تقوای [[اجتماعی]] در آن است و در مقابل آن، [[اثم]] - عمل [[زشت]] و [[ناپسند]] که تأخیر در [[حیات]] [[سعادتمند]] را به دنبال دارد - و [[عدوان]] که [[تجاوز]] بر [[حقوق]] حقّه [[مردم]] است که موجب سلب [[امنیت]] از [[جان]] و [[اموال]] و [[ناموس]] آنها می‌گردد، قرار می‌گیرد<ref>سیدمحمدحسین طباطبایی، المیزان، ج۵، ص۱۶۳.</ref>.


در [[فرهنگ]] [[سیاسی]] تعاون و همیاری این گونه تعریف شده است: همکاری گروهی از افراد، چه رسمی و چه غیررسمی، دلخواهانه یا نادلخواهانه در [[راه]] یک [[هدف]] معیّن به منظور نفع مشترک یا به [[امید]] [[پاداش]] و سود <ref>علی‌اکبر آقابخشی و مینو افشاری‌راد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۹۱.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۴۲۹-۴۳۰.</ref>
در [[فرهنگ]] [[سیاسی]] تعاون و همیاری این گونه تعریف شده است: همکاری گروهی از افراد، چه رسمی و چه غیررسمی، دلخواهانه یا نادلخواهانه در [[راه]] یک [[هدف]] معیّن به منظور نفع مشترک یا به [[امید]] [[پاداش]] و سود <ref>علی‌اکبر آقابخشی و مینو افشاری‌راد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۹۱.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۴۲۹-۴۳۰.</ref>


==منابع==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
* [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']]
* [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']]
{{پایان منابع}}


== پانویس ==
== پانویس ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۵۵

مقدمه

پشتیبانی کردن[۱]، همدستی کردن[۲]، همکاری و همیاری، نصرت و کمک کردن [۳].

﴿تَعَاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَالتَّقْوَى[۴].

زمینه همکاری، همیاری و تعاون در اجتماع تحقق می‌پذیرد و هر جامعه که ارتقای سطح تعاون، همیاری، احسان و نیکی در آن باشد، همبستگی و وفاق بیشتری را شاهد خواهد بود. اوج این همیاری و تعاون در جامعه قرآنی زمانی رخ می‌نماید که این مسئله به صورت تکلیف شرعی و وظیفه دینی در آید. آیه شریفه ﴿تَعَاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَالتَّقْوَى وَلَا تَعَاوَنُوا عَلَى الْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ[۵] بیانگر اساس سنت اسلامی است.

﴿الْبِرِّ در کلام الهی به ایمان و احسان در عبادات و معاملات تفسیر شده است: ﴿وَلَكِنَّ الْبِرَّ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ[۶]. تقوا مراقبت بر امر و نهی الهی است و معنای تعاون در برّ و تقوا به همیاری و همدستی در ایمان و عمل صالح بر اساس تقوای الهی است که صلاح و تقوای اجتماعی در آن است و در مقابل آن، اثم - عمل زشت و ناپسند که تأخیر در حیات سعادتمند را به دنبال دارد - و عدوان که تجاوز بر حقوق حقّه مردم است که موجب سلب امنیت از جان و اموال و ناموس آنها می‌گردد، قرار می‌گیرد[۷].

در فرهنگ سیاسی تعاون و همیاری این گونه تعریف شده است: همکاری گروهی از افراد، چه رسمی و چه غیررسمی، دلخواهانه یا نادلخواهانه در راه یک هدف معیّن به منظور نفع مشترک یا به امید پاداش و سود [۸].[۹]

منابع

پانویس

  1. حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۵۹۸.
  2. بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۳۶.
  3. حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۸، ص۲۶۸.
  4. «یکدیگر را در نیکی و پرهیزگاری یاری کنید» سوره مائده، آیه ۲.
  5. «یکدیگر را در نیکی و پرهیزگاری یاری کنید و در گناه و تجاوز یاری نکنید» سوره مائده، آیه ۲.
  6. «نیکی (از آن) کسی است که به خداوند و روز بازپسین و فرشتگان و کتاب (آسمانی) و پیامبران ایمان آورد» سوره بقره، آیه ۱۷۷.
  7. سیدمحمدحسین طباطبایی، المیزان، ج۵، ص۱۶۳.
  8. علی‌اکبر آقابخشی و مینو افشاری‌راد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۹۱.
  9. نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۴۲۹-۴۳۰.