عون در فقه سیاسی

این مدخل زیرشاخهٔ بحث عون است. عون از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: عون در قرآن - عون در حدیث - عون در فقه سیاسی - پرسش‌های مرتبط

مقدمه

پشتیبانی کردن، همدستی کردن، همکاری و همیاری، نصرت و کمک کردن .

تَعَاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَالتَّقْوَى.

زمینه همکاری، همیاری و تعاون در اجتماع تحقق می‌پذیرد و هر جامعه که ارتقای سطح تعاون، همیاری، احسان و نیکی در آن باشد، همبستگی و وفاق بیشتری را شاهد خواهد بود. اوج این همیاری و تعاون در جامعه قرآنی زمانی رخ می‌نماید که این مسئله به صورت تکلیف شرعی و وظیفه دینی در آید. آیه شریفه تَعَاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَالتَّقْوَى وَلَا تَعَاوَنُوا عَلَى الْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ بیانگر اساس سنت اسلامی است.

الْبِرِّ در کلام الهی به ایمان و احسان در عبادات و معاملات تفسیر شده است: وَلَكِنَّ الْبِرَّ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ. تقوا مراقبت بر امر و نهی الهی است و معنای تعاون در برّ و تقوا به همیاری و همدستی در ایمان و عمل صالح بر اساس تقوای الهی است که صلاح و تقوای اجتماعی در آن است و در مقابل آن، اثم - عمل زشت و ناپسند که تأخیر در حیات سعادتمند را به دنبال دارد - و عدوان که تجاوز بر حقوق حقّه مردم است که موجب سلب امنیت از جان و اموال و ناموس آنها می‌گردد، قرار می‌گیرد.

در فرهنگ سیاسی تعاون و همیاری این گونه تعریف شده است: همکاری گروهی از افراد، چه رسمی و چه غیررسمی، دلخواهانه یا نادلخواهانه در راه یک هدف معیّن به منظور نفع مشترک یا به امید پاداش و سود .

منابع

• نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم