مختال: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">\n: +)) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| (۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[مختال در قرآن]] - [[مختال در حدیث]] - [[مختال در فقه سیاسی]] | پرسش مرتبط = مختال (پرسش)}} | |||
== مقدمه == | |||
==مقدمه== | |||
خود بزرگ‌بین، [[متکبر]]، معْجِب<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۳، ص۱۵۶-۱۵۷.</ref>. اصل آن خیل به معنای [[تصور]] و توهم ([[خیال]])<ref>ابن‌منظور، لسان العرب، ج۱۱، ص۲۲۸.</ref> یا صورت و تصویر مجردی که [[انسان]] در [[خواب]] یا [[ذهن]] می‌بیند<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۳۰۴.</ref>. | خود بزرگ‌بین، [[متکبر]]، معْجِب<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۳، ص۱۵۶-۱۵۷.</ref>. اصل آن خیل به معنای [[تصور]] و توهم ([[خیال]])<ref>ابن‌منظور، لسان العرب، ج۱۱، ص۲۲۸.</ref> یا صورت و تصویر مجردی که [[انسان]] در [[خواب]] یا [[ذهن]] می‌بیند<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۳۰۴.</ref>. | ||
{{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ كُلَّ مُخْتَالٍ فَخُورٍ}}<ref>«و روی خود را از مردم مگردان و بر زمین خرامان گام برمدار که خداوند هیچ خود پسند خویشتن‌ستایی | {{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ كُلَّ مُخْتَالٍ فَخُورٍ}}<ref>«و روی خود را از مردم مگردان و بر زمین خرامان گام برمدار که خداوند هیچ خود پسند خویشتن‌ستایی را دوست نمی‌دارد» سوره لقمان، آیه ۱۸.</ref>. | ||
کسی که خیال می‌کند، همه کارهایش درست و [[نیک]] است و به آنها [[افتخار]] می‌کند، این خیال و توهم [[باطنی]] در حرکات ظاهری او تأثیر می‌گذارد و حالت [[تکبّر]] و تبختر به خود می‌گیرد. این صفت از صفات نابهنجار و مذموم [[اجتماعی]] است که در [[فرهنگ عمومی]] [[قرآن]] از آن [[نهی]] شده است.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۴۶۷-۴۶۸.</ref> | کسی که خیال می‌کند، همه کارهایش درست و [[نیک]] است و به آنها [[افتخار]] می‌کند، این خیال و توهم [[باطنی]] در حرکات ظاهری او تأثیر می‌گذارد و حالت [[تکبّر]] و تبختر به خود می‌گیرد. این صفت از صفات نابهنجار و مذموم [[اجتماعی]] است که در [[فرهنگ عمومی]] [[قرآن]] از آن [[نهی]] شده است.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۴۶۷-۴۶۸.</ref> | ||
==منابع== | == منابع == | ||
{{منابع}} | |||
* [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']] | * [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']] | ||
{{پایان منابع}} | |||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: مدخل]] | [[رده: مدخل]] | ||
[[رده:مختال]] | [[رده:مختال]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۲۸
مختال از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: مختال در قرآن - مختال در حدیث - مختال در فقه سیاسی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
خود بزرگ‌بین، متکبر، معْجِب[۱]. اصل آن خیل به معنای تصور و توهم (خیال)[۲] یا صورت و تصویر مجردی که انسان در خواب یا ذهن می‌بیند[۳].
﴿إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ كُلَّ مُخْتَالٍ فَخُورٍ﴾[۴].
کسی که خیال می‌کند، همه کارهایش درست و نیک است و به آنها افتخار می‌کند، این خیال و توهم باطنی در حرکات ظاهری او تأثیر می‌گذارد و حالت تکبّر و تبختر به خود می‌گیرد. این صفت از صفات نابهنجار و مذموم اجتماعی است که در فرهنگ عمومی قرآن از آن نهی شده است.[۵]
منابع
پانویس
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۳، ص۱۵۶-۱۵۷.
- ↑ ابن‌منظور، لسان العرب، ج۱۱، ص۲۲۸.
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۳۰۴.
- ↑ «و روی خود را از مردم مگردان و بر زمین خرامان گام برمدار که خداوند هیچ خود پسند خویشتن‌ستایی را دوست نمی‌دارد» سوره لقمان، آیه ۱۸.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۴۶۷-۴۶۸.