مرصوص در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'قوت' به 'قوت') |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| (۱۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = مرصوص | |||
| عنوان مدخل = [[مرصوص]] | |||
| مداخل مرتبط = [[مرصوص در قرآن]] - [[مرصوص در حدیث]] - [[مرصوص در فقه سیاسی]] | |||
| پرسش مرتبط = مرصوص (پرسش) | |||
}} | |||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
محکم و مستحکم، سربی یا ریخته‌شده از سرب<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۸۱۱.</ref>. اصل آن "رصّ" به معنای انضمام شئ در شئ دیگر با قوت و امتزاج<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۳۷۴.</ref>. رصاص به معنای سرب (از فلزات) که به سنگینی و [[استحکام]] شناخته می‌شود. | محکم و مستحکم، سربی یا ریخته‌شده از سرب<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۸۱۱.</ref>. اصل آن "رصّ" به معنای انضمام شئ در شئ دیگر با قوت و امتزاج<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۳۷۴.</ref>. رصاص به معنای سرب (از فلزات) که به سنگینی و [[استحکام]] شناخته می‌شود. | ||
| خط ۱۶: | خط ۱۳: | ||
در این [[آیه شریفه]] {{متن قرآن|مَرْصُوصٌ}} صفت صفوف جهادگران در [[راه خدا]] قرار گرفته است؛ به این معنا که صفوف [[مجاهدان در راه خدا]] مانند بنایی است که به سرب مستحکم شده باشد و در مقابل عوامل ویرانگر [[مقاومت]] می‌نماید<ref>سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۱۹، ص۲۴۹.</ref>. | در این [[آیه شریفه]] {{متن قرآن|مَرْصُوصٌ}} صفت صفوف جهادگران در [[راه خدا]] قرار گرفته است؛ به این معنا که صفوف [[مجاهدان در راه خدا]] مانند بنایی است که به سرب مستحکم شده باشد و در مقابل عوامل ویرانگر [[مقاومت]] می‌نماید<ref>سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۱۹، ص۲۴۹.</ref>. | ||
غالباً در خطابات و بیانات ادبی [[قدرت]] نظامی به اوصافی از جنس فلز [[تشبیه]] می‌شوند. در [[قرآن کریم]] واژه {{متن قرآن|حَدِيدً}}<ref> | غالباً در خطابات و بیانات ادبی [[قدرت]] نظامی به اوصافی از جنس فلز [[تشبیه]] می‌شوند. در [[قرآن کریم]] واژه {{متن قرآن|حَدِيدً}}<ref>«آهن،» سوره اسراء، آیه ۵۰.</ref> سمبل توان و [[اقتدار]] [[نظام]] و [[دولت]] است. در زبان‌های مختلف چنین تشبیهات و استعاره‌هایی وجود دارد؛ از جمله در [[فارسی]]، مانند [[اراده]] پولادین، [[عزم]] آهنین و....<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۴۷۴-۴۷۵.</ref> | ||
==منابع== | == منابع == | ||
{{منابع}} | |||
* [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']] | * [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']] | ||
{{پایان منابع}} | |||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{ | {{پانویس}} | ||
[[رده: مدخل]] | [[رده: مدخل]] | ||
[[رده:مرصوص]] | [[رده:مرصوص]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۳۱
این مدخل زیرشاخهٔ بحث مرصوص است. مرصوص از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: مرصوص در قرآن - مرصوص در حدیث - مرصوص در فقه سیاسی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
محکم و مستحکم، سربی یا ریخته‌شده از سرب[۱]. اصل آن "رصّ" به معنای انضمام شئ در شئ دیگر با قوت و امتزاج[۲]. رصاص به معنای سرب (از فلزات) که به سنگینی و استحکام شناخته می‌شود.
﴿إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الَّذِينَ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِهِ صَفًّا كَأَنَّهُمْ بُنْيَانٌ مَرْصُوصٌ﴾[۳].
در این آیه شریفه ﴿مَرْصُوصٌ﴾ صفت صفوف جهادگران در راه خدا قرار گرفته است؛ به این معنا که صفوف مجاهدان در راه خدا مانند بنایی است که به سرب مستحکم شده باشد و در مقابل عوامل ویرانگر مقاومت می‌نماید[۴].
غالباً در خطابات و بیانات ادبی قدرت نظامی به اوصافی از جنس فلز تشبیه می‌شوند. در قرآن کریم واژه ﴿حَدِيدً﴾[۵] سمبل توان و اقتدار نظام و دولت است. در زبان‌های مختلف چنین تشبیهات و استعاره‌هایی وجود دارد؛ از جمله در فارسی، مانند اراده پولادین، عزم آهنین و....[۶]
منابع
پانویس
- ↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۸۱۱.
- ↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۳۷۴.
- ↑ «بی‌گمان خداوند کسانی را دوست می‌دارد که در راه او صف زده کارزار می‌کنند چنان که گویی بنیادی به هم پیوسته (و استوار) اند» سوره صف، آیه ۴.
- ↑ سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۱۹، ص۲۴۹.
- ↑ «آهن،» سوره اسراء، آیه ۵۰.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۴۷۴-۴۷۵.