مفتوحة عنوة: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(252\,\s252\,\s233\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\[\[(.*)\]\](.*)\"\'\'\'(.*)\'\'\'\"(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(255\,\s245\,\s227\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(206\,242\,\s299\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(...) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
}} | }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
*"مفتوحة عنوة" زمینی که مسلمانان به زور شمشیر از کفار گرفته و به قلمرو حکومت خویش درآورده باشند، گویند. چنین زمینی ملک امام و متعلق به عموم مسلمین است و در عصر حضور، جز به اذن امام نمی‌توان در آن تصرف کرد. ولی در عصر غیبت، محل خلاف است که آیا مسلمانان، آن را مالک می‌شوند و قابل نقل است، یا به گونه اباحه در آن تصرف می‌کنند و نقل و انتقال، به تبع آثار متصرف خواهد بود<ref>معارف و معاریف، ج ۹، ص ۵۲۲.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۶۸۴.</ref>. | *"مفتوحة عنوة" زمینی که مسلمانان به زور شمشیر از کفار گرفته و به قلمرو حکومت خویش درآورده باشند، گویند. چنین زمینی ملک امام و متعلق به عموم مسلمین است و در عصر حضور، جز به اذن امام نمی‌توان در آن تصرف کرد. ولی در عصر غیبت، محل خلاف است که آیا مسلمانان، آن را مالک می‌شوند و قابل نقل است، یا به گونه اباحه در آن تصرف می‌کنند و نقل و انتقال، به تبع آثار متصرف خواهد بود<ref>معارف و معاریف، ج ۹، ص ۵۲۲.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۶۸۴.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۴۱
این مدخل زیرشاخهٔ بحث امام مهدی است. امام مهدی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: امام مهدی در قرآن - امام مهدی در حدیث - امام مهدی در کلام اسلامی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
- "مفتوحة عنوة" زمینی که مسلمانان به زور شمشیر از کفار گرفته و به قلمرو حکومت خویش درآورده باشند، گویند. چنین زمینی ملک امام و متعلق به عموم مسلمین است و در عصر حضور، جز به اذن امام نمی‌توان در آن تصرف کرد. ولی در عصر غیبت، محل خلاف است که آیا مسلمانان، آن را مالک می‌شوند و قابل نقل است، یا به گونه اباحه در آن تصرف می‌کنند و نقل و انتقال، به تبع آثار متصرف خواهد بود[۱][۲].
منابع
پانویس
- ↑ معارف و معاریف، ج ۹، ص ۵۲۲.
- ↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۶۸۴.