جز
وظیفهٔ شمارهٔ ۵، قسمت دوم
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۲: | خط ۲: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[نامه اعمال در قرآن]] - [[نامه اعمال در حدیث]] - [[نامه اعمال در اخلاق اسلامی]] - [[نامه اعمال در معارف دعا و زیارات]] - [[نامه اعمال در معارف و سیره سجادی]] - [[نامه اعمال در معارف و سیره رضوی]]| پرسش مرتبط = نامه اعمال (پرسش)}} | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[نامه اعمال در قرآن]] - [[نامه اعمال در حدیث]] - [[نامه اعمال در اخلاق اسلامی]] - [[نامه اعمال در معارف دعا و زیارات]] - [[نامه اعمال در معارف و سیره سجادی]] - [[نامه اعمال در معارف و سیره رضوی]]| پرسش مرتبط = نامه اعمال (پرسش)}} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
بر اساس [[آیات]] و [[روایات]]، [[خداوند]] مأمورانی از [[فرشتگان]] را برای [[ثبت]] [[اعمال نیک]] و بد [[انسان]] قرار داده است. آنها [[نامه اعمال]] [[بندگان]] را مینویسند و برای [[روز جزا]] آماده میکنند. [[قرآن کریم]] میفرماید: {{متن قرآن|وَإِنَّ عَلَيْكُمْ لَحَافِظِينَ * كِرَامًا كَاتِبِينَ}}<ref>«و بیگمان بر شما نگهبانی گماردهاند * که نویسندگانی بزرگوارند» سوره انفطار، آیه ۱۰-۱۱.</ref>. در [[قیامت]] به هر کس گفته میشود که {{متن قرآن|اقْرَأْ كِتَابَكَ كَفَى بِنَفْسِكَ الْيَوْمَ عَلَيْكَ حَسِيبًا}}<ref>«کارنامهات را (خود) بخوان که امروز تو خود بر خویش حسابرسی را بسندهای» سوره اسراء، آیه ۱۴.</ref>. [[مجرمان]] با دیدن [[نامه عمل]] خود میگویند: ای وای بر ما! این چه کتابی است که هیچ [[گناه]] کوچک و بزرگی نیست مگر آنکه آن را ثبت و احصا کرده است!<ref>{{متن قرآن|وَوُضِعَ الْكِتَابُ فَتَرَى الْمُجْرِمِينَ مُشْفِقِينَ مِمَّا فِيهِ وَيَقُولُونَ يَا وَيْلَتَنَا مَالِ هَذَا الْكِتَابِ لَا يُغَادِرُ صَغِيرَةً وَلَا كَبِيرَةً إِلَّا أَحْصَاهَا وَوَجَدُوا مَا عَمِلُوا حَاضِرًا وَلَا يَظْلِمُ رَبُّكَ أَحَدًا}} «و کارنامه (ی هر کس، پیش رویش) نهاده میشود و گناهکاران را از آنچه در آن است هراسان مییابی و میگویند: وای بر ما! این چه کارنامهای است که هیچ (کار) خرد و بزرگی را ناشمرده وا نمینهد و آنچه کردهاند پیش چشم مییابند و پروردگارت به هیچ کس ستم نمیورزد» سوره کهف، آیه ۴۹.</ref> | بر اساس [[آیات]] و [[روایات]]، [[خداوند]] مأمورانی از [[فرشتگان]] را برای [[ثبت]] [[اعمال نیک]] و بد [[انسان]] قرار داده است. آنها [[نامه اعمال]] [[بندگان]] را مینویسند و برای [[روز جزا]] آماده میکنند. [[قرآن کریم]] میفرماید: {{متن قرآن|وَإِنَّ عَلَيْكُمْ لَحَافِظِينَ * كِرَامًا كَاتِبِينَ}}<ref>«و بیگمان بر شما نگهبانی گماردهاند * که نویسندگانی بزرگوارند» سوره انفطار، آیه ۱۰-۱۱.</ref>. در [[قیامت]] به هر کس گفته میشود که {{متن قرآن|اقْرَأْ كِتَابَكَ كَفَى بِنَفْسِكَ الْيَوْمَ عَلَيْكَ حَسِيبًا}}<ref>«کارنامهات را (خود) بخوان که امروز تو خود بر خویش حسابرسی را بسندهای» سوره اسراء، آیه ۱۴.</ref>. [[مجرمان]] با دیدن [[نامه عمل]] خود میگویند: ای وای بر ما! این چه کتابی است که هیچ [[گناه]] کوچک و بزرگی نیست مگر آنکه آن را ثبت و احصا کرده است!<ref>{{متن قرآن|وَوُضِعَ الْكِتَابُ فَتَرَى الْمُجْرِمِينَ مُشْفِقِينَ مِمَّا فِيهِ وَيَقُولُونَ يَا وَيْلَتَنَا مَالِ هَذَا الْكِتَابِ لَا يُغَادِرُ صَغِيرَةً وَلَا كَبِيرَةً إِلَّا أَحْصَاهَا وَوَجَدُوا مَا عَمِلُوا حَاضِرًا وَلَا يَظْلِمُ رَبُّكَ أَحَدًا}} «و کارنامه (ی هر کس، پیش رویش) نهاده میشود و گناهکاران را از آنچه در آن است هراسان مییابی و میگویند: وای بر ما! این چه کارنامهای است که هیچ (کار) خرد و بزرگی را ناشمرده وا نمینهد و آنچه کردهاند پیش چشم مییابند و پروردگارت به هیچ کس ستم نمیورزد» سوره کهف، آیه ۴۹.</ref> | ||
[[امام سجاد]]{{ع}} در [[مقام]] [[دعا]] و [[نیایش]] از [[خدای بزرگ]] چنین درخواست میکند: خداوندا اگر ما را [[آسایش]] مقدّر فرمودهای چنان کن که به هنگام آسایش در [[امان]] مانیم: نه گناهی ما را گرفتار سازد و نه ملالتی به ما رسد تا فرشتگانی که [[گناهان]] ما را مینویسند با [[صحیفة]] [[اعمال]] ما بیآنکه در آن گناهی نوشته شده باشد از نزد ما برگردند و فرشتگانی که ثوابهای ما را مینویسند شادمان با صحیفهای نوشته از اعمال نیک ما به نزد تو آیند<ref>نیایش یازدهم.</ref>. همچنین: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ يَسِّرْ عَلَى الْكِرَامِ الْكَاتِبِينَ مَئُونَتَنَا، وَ امْلَأْ لَنَا مِنْ حَسَنَاتِنَا صَحَائِفَنَا}}<ref>نیایش ششم.</ref>؛ بار خدایا چنان کن که فرشتگانی که [[اعمال]] ما را مینویسند از [[نوشتن]] [[اعمال بد]] ما در [[رنج]] نیفتند و نامههای عمل را از [[حسنات]] پُر ساز.<ref>صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم؛ قرآن حکیم، ترجمه ناصر مکارم شیرازی.</ref>.<ref>[[امیر شیرزاد|شیرزاد، امیر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «نامه اعمال»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۴۲۳.</ref> | [[امام سجاد]] {{ع}} در [[مقام]] [[دعا]] و [[نیایش]] از [[خدای بزرگ]] چنین درخواست میکند: خداوندا اگر ما را [[آسایش]] مقدّر فرمودهای چنان کن که به هنگام آسایش در [[امان]] مانیم: نه گناهی ما را گرفتار سازد و نه ملالتی به ما رسد تا فرشتگانی که [[گناهان]] ما را مینویسند با [[صحیفة]] [[اعمال]] ما بیآنکه در آن گناهی نوشته شده باشد از نزد ما برگردند و فرشتگانی که ثوابهای ما را مینویسند شادمان با صحیفهای نوشته از اعمال نیک ما به نزد تو آیند<ref>نیایش یازدهم.</ref>. همچنین: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ يَسِّرْ عَلَى الْكِرَامِ الْكَاتِبِينَ مَئُونَتَنَا، وَ امْلَأْ لَنَا مِنْ حَسَنَاتِنَا صَحَائِفَنَا}}<ref>نیایش ششم.</ref>؛ بار خدایا چنان کن که فرشتگانی که [[اعمال]] ما را مینویسند از [[نوشتن]] [[اعمال بد]] ما در [[رنج]] نیفتند و نامههای عمل را از [[حسنات]] پُر ساز.<ref>صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم؛ قرآن حکیم، ترجمه ناصر مکارم شیرازی.</ref>.<ref>[[امیر شیرزاد|شیرزاد، امیر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «نامه اعمال»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۴۲۳.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == |