نفی ارهاب در معارف و سیره نبوی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==)) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{سیره معصوم}} | {{سیره معصوم}} | ||
{{مدخل مرتبط | |||
| موضوع مرتبط = ارهاب | |||
| عنوان مدخل = ارهاب | |||
| مداخل مرتبط = [[ارهاب در قرآن]] - [[ارهاب در حدیث]] - [[ارهاب در فقه سیاسی]] - [[نفی ارهاب در معارف و سیره نبوی]] | |||
| پرسش مرتبط = ارهاب (پرسش) | |||
}} | |||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
[[روابط]] [[ایمانی]]، روابطی مبتنی بر [[دوستی]] و [[الفت]] است، و نه [[ارعاب]] و [[اعمال قدرت]]. آنان که با ایجاد [[ترس]] در [[دل]] [[مردمان]] و [[برادران]] خویش، کار خود را به پیش می‌برند، از [[اخوت]] بهره‌ای ندارند. در روابط [[برادری]] حتی جای نگاهی از سر [[تخویف]] وجود ندارد. [[پیامبر اکرم]]{{صل}} که [[پیروان]] خود را به برادری [[حقیقی]] خوانده، فرموده است: {{متن حدیث|مَنْ نَظَرَ إِلَى مُؤْمِنٍ نَظْرَةً لِيُخِيفَهُ بِهَا أَخَافَهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ يَوْمَ لَا ظِلَّ إِلَّا ظِلُّهُ}}<ref>«هر کس به مؤمنی نگاهی افکند که او را بترساند، خدای متعال در روزی که سایه‌ای [از رحمت و پناهگاهی] جز سایه [رحمت] او نیست او را بترساند». الکافی، ج۲، ص۳۶۸؛ جامع الاخبار، ص۱۷۲.</ref>. | [[روابط]] [[ایمانی]]، روابطی مبتنی بر [[دوستی]] و [[الفت]] است، و نه [[ارعاب]] و [[اعمال قدرت]]. آنان که با ایجاد [[ترس]] در [[دل]] [[مردمان]] و [[برادران]] خویش، کار خود را به پیش می‌برند، از [[اخوت]] بهره‌ای ندارند. در روابط [[برادری]] حتی جای نگاهی از سر [[تخویف]] وجود ندارد. [[پیامبر اکرم]] {{صل}} که [[پیروان]] خود را به برادری [[حقیقی]] خوانده، فرموده است: {{متن حدیث|مَنْ نَظَرَ إِلَى مُؤْمِنٍ نَظْرَةً لِيُخِيفَهُ بِهَا أَخَافَهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ يَوْمَ لَا ظِلَّ إِلَّا ظِلُّهُ}}<ref>«هر کس به مؤمنی نگاهی افکند که او را بترساند، خدای متعال در روزی که سایه‌ای [از رحمت و پناهگاهی] جز سایه [رحمت] او نیست او را بترساند». الکافی، ج۲، ص۳۶۸؛ جامع الاخبار، ص۱۷۲.</ref>. | ||
کسی که با اعمال قدرت، مؤمنی را بترساند و بخواهد او را [[آزار]] دهد، چه موفق شود و چه نشود خود را دوزخی کرده است، چنان که از [[امام صادق]]{{ع}} [[روایت]] شده است که فرمود: {{متن حدیث|مَنْ رَوَّعَ مُؤْمِناً بِسُلْطَانٍ لِيُصِيبَهُ مِنْهُ مَكْرُوهٌ فَلَمْ يُصِبْهُ فَهُوَ فِي النَّارِ وَ مَنْ رَوَّعَ مُؤْمِناً بِسُلْطَانٍ لِيُصِيبَهُ مِنْهُ مَكْرُوهٌ فَأَصَابَهُ فَهُوَ مَعَ فِرْعَوْنَ وَ آلِ فِرْعَوْنَ فِي النَّارِ}}<ref>«کسی که مؤمنی را از حاکم (قدرت حکومت) بترساند به این که از جانب آن حاکم به او بدی می‌رسد، هرچند که نرسد، او در آتش است؛ و کسی که مؤمنی را از حاکم (قدرت حکومت) بترساند به این که از جانب آن به او بدی می‌رسد و برسد با فرعون و پیروان فرعون در آتش است». الکافی، ج۲، ص۳۶۸؛ ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، ص۳۰۳؛ الاختصاص، ص۲۳۸-۲۳۹؛ وسائل الشیعة، ج۸، ص۶۱۴.</ref>. | کسی که با اعمال قدرت، مؤمنی را بترساند و بخواهد او را [[آزار]] دهد، چه موفق شود و چه نشود خود را دوزخی کرده است، چنان که از [[امام صادق]] {{ع}} [[روایت]] شده است که فرمود: {{متن حدیث|مَنْ رَوَّعَ مُؤْمِناً بِسُلْطَانٍ لِيُصِيبَهُ مِنْهُ مَكْرُوهٌ فَلَمْ يُصِبْهُ فَهُوَ فِي النَّارِ وَ مَنْ رَوَّعَ مُؤْمِناً بِسُلْطَانٍ لِيُصِيبَهُ مِنْهُ مَكْرُوهٌ فَأَصَابَهُ فَهُوَ مَعَ فِرْعَوْنَ وَ آلِ فِرْعَوْنَ فِي النَّارِ}}<ref>«کسی که مؤمنی را از حاکم (قدرت حکومت) بترساند به این که از جانب آن حاکم به او بدی می‌رسد، هرچند که نرسد، او در آتش است؛ و کسی که مؤمنی را از حاکم (قدرت حکومت) بترساند به این که از جانب آن به او بدی می‌رسد و برسد با فرعون و پیروان فرعون در آتش است». الکافی، ج۲، ص۳۶۸؛ ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، ص۳۰۳؛ الاختصاص، ص۲۳۸-۲۳۹؛ وسائل الشیعة، ج۸، ص۶۱۴.</ref>. | ||
بی‌گمان [[ارهاب]] و ارعاب از ویژگی‌های [[فرعونیان]] است و در روابط ایمانی هیچ جایی ندارد.<ref>[[م‍ص‍طف‍ی دل‍ش‍اد ت‍ه‍ران‍ی|دل‍ش‍اد ت‍ه‍ران‍ی، م‍ص‍طف‍ی]]، [[سیره نبوی ج۲ (کتاب)|سیره نبوی]]، ج۲، ص ۶۰۲.</ref> | بی‌گمان [[ارهاب]] و ارعاب از ویژگی‌های [[فرعونیان]] است و در روابط ایمانی هیچ جایی ندارد.<ref>[[م‍ص‍طف‍ی دل‍ش‍اد ت‍ه‍ران‍ی|دل‍ش‍اد ت‍ه‍ران‍ی، م‍ص‍طف‍ی]]، [[سیره نبوی ج۲ (کتاب)|سیره نبوی]]، ج۲، ص ۶۰۲.</ref> | ||
| خط ۱۶: | خط ۱۹: | ||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:ارهاب]] | [[رده:ارهاب]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۰۲
این مدخل زیرشاخهٔ بحث ارهاب است. ارهاب از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: ارهاب در قرآن - ارهاب در حدیث - ارهاب در فقه سیاسی - نفی ارهاب در معارف و سیره نبوی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
روابط ایمانی، روابطی مبتنی بر دوستی و الفت است، و نه ارعاب و اعمال قدرت. آنان که با ایجاد ترس در دل مردمان و برادران خویش، کار خود را به پیش می‌برند، از اخوت بهره‌ای ندارند. در روابط برادری حتی جای نگاهی از سر تخویف وجود ندارد. پیامبر اکرم (ص) که پیروان خود را به برادری حقیقی خوانده، فرموده است: «مَنْ نَظَرَ إِلَى مُؤْمِنٍ نَظْرَةً لِيُخِيفَهُ بِهَا أَخَافَهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ يَوْمَ لَا ظِلَّ إِلَّا ظِلُّهُ»[۱].
کسی که با اعمال قدرت، مؤمنی را بترساند و بخواهد او را آزار دهد، چه موفق شود و چه نشود خود را دوزخی کرده است، چنان که از امام صادق (ع) روایت شده است که فرمود: «مَنْ رَوَّعَ مُؤْمِناً بِسُلْطَانٍ لِيُصِيبَهُ مِنْهُ مَكْرُوهٌ فَلَمْ يُصِبْهُ فَهُوَ فِي النَّارِ وَ مَنْ رَوَّعَ مُؤْمِناً بِسُلْطَانٍ لِيُصِيبَهُ مِنْهُ مَكْرُوهٌ فَأَصَابَهُ فَهُوَ مَعَ فِرْعَوْنَ وَ آلِ فِرْعَوْنَ فِي النَّارِ»[۲].
بی‌گمان ارهاب و ارعاب از ویژگی‌های فرعونیان است و در روابط ایمانی هیچ جایی ندارد.[۳]
منابع
پانویس
- ↑ «هر کس به مؤمنی نگاهی افکند که او را بترساند، خدای متعال در روزی که سایه‌ای [از رحمت و پناهگاهی] جز سایه [رحمت] او نیست او را بترساند». الکافی، ج۲، ص۳۶۸؛ جامع الاخبار، ص۱۷۲.
- ↑ «کسی که مؤمنی را از حاکم (قدرت حکومت) بترساند به این که از جانب آن حاکم به او بدی می‌رسد، هرچند که نرسد، او در آتش است؛ و کسی که مؤمنی را از حاکم (قدرت حکومت) بترساند به این که از جانب آن به او بدی می‌رسد و برسد با فرعون و پیروان فرعون در آتش است». الکافی، ج۲، ص۳۶۸؛ ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، ص۳۰۳؛ الاختصاص، ص۲۳۸-۲۳۹؛ وسائل الشیعة، ج۸، ص۶۱۴.
- ↑ دل‍ش‍اد ت‍ه‍ران‍ی، م‍ص‍طف‍ی، سیره نبوی، ج۲، ص ۶۰۲.