اخیار: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '==پرسش‌های وابسته== {{پرسمان' به '{{پرسمان') |
جز (جایگزینی متن - '== جستارهای وابسته ==↵{{:فرهنگنامه مهدویت (نمایه)}}' به '') |
||
| (۱۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مهدویت}} | {{مهدویت}} | ||
{{مدخل مرتبط | |||
| موضوع مرتبط = امام مهدی | |||
| عنوان مدخل = امام مهدی | |||
| مداخل مرتبط = [[امام مهدی در قرآن]] - [[امام مهدی در حدیث]] - [[امام مهدی در کلام اسلامی]] | |||
| پرسش مرتبط = امام مهدی (پرسش) | |||
}} | |||
'''اخیار''' برخی از [[یاران]] برجسته [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} در [[عصر ظهور]] از عراق<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص۴۰.</ref>. | '''اخیار''' برخی از [[یاران]] برجسته [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} در [[عصر ظهور]] از عراق<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص۴۰.</ref>. | ||
==واژه شناسی لغوی== | == واژه شناسی لغوی == | ||
*"[[اخیار]]" در لغت به معنای [[نیکان]]، برگزیدگان، نیکوتران<ref>دهخدا، لغتنامه، أخیار</ref> و انسانهای نیکرفتار است. | *"[[اخیار]]" در لغت به معنای [[نیکان]]، برگزیدگان، نیکوتران<ref>دهخدا، لغتنامه، أخیار</ref> و انسانهای نیکرفتار است. | ||
==اخیار در [[فرهنگ]] مهدوی== | == اخیار در [[فرهنگ]] مهدوی == | ||
در [[فرهنگ]] مهدوی گروهی از [[یاران]] خاصّ [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} و از جمله ۳۱۳ تن هستند که از [[عراق]] به آن حضرت می‌پیوندند و بین [[رکن و مقام]] با ایشان [[بیعت]] می‌کنند. [[امام باقر]]{{ع}} در این باره فرمود: "سیصد و چند نفر به شمار اهل [[بدر]] با [[قائم]] بین [[رکن و مقام]] [[بیعت]] می‌کنند. در بین آنان [[نجبا]] از اهل [[مصر]]، [[ابدال]] از [[اهل شام]] و [[اخیار]] از اهل [[عراق]] میباشند" <ref> {{عربی|" يُبَايِعُ الْقَائِمَ بَيْنَ الرُّكْنِ وَ الْمَقَامِ ثَلَاثُمِائَةٍ وَ نَيِّفٌ عِدَّةَ أَهْلِ بَدْرٍ فِيهِمُ النُّجَبَاءُ مِنْ أَهْلِ مِصْرَ وَ الْأَبْدَالُ مِنْ أَهْلِ الشَّامِ وَ الْأَخْيَارُ مِنْ أَهْلِ الْعِرَاقِ "}}؛ شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۴۷۶، ح ۵۰۲</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص۴۰.</ref>. | در [[فرهنگ]] مهدوی گروهی از [[یاران]] خاصّ [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} و از جمله ۳۱۳ تن هستند که از [[عراق]] به آن حضرت می‌پیوندند و بین [[رکن و مقام]] با ایشان [[بیعت]] می‌کنند. [[امام باقر]] {{ع}} در این باره فرمود: "سیصد و چند نفر به شمار اهل [[بدر]] با [[قائم]] بین [[رکن و مقام]] [[بیعت]] می‌کنند. در بین آنان [[نجبا]] از اهل [[مصر]]، [[ابدال]] از [[اهل شام]] و [[اخیار]] از اهل [[عراق]] میباشند" <ref> {{عربی|" يُبَايِعُ الْقَائِمَ بَيْنَ الرُّكْنِ وَ الْمَقَامِ ثَلَاثُمِائَةٍ وَ نَيِّفٌ عِدَّةَ أَهْلِ بَدْرٍ فِيهِمُ النُّجَبَاءُ مِنْ أَهْلِ مِصْرَ وَ الْأَبْدَالُ مِنْ أَهْلِ الشَّامِ وَ الْأَخْيَارُ مِنْ أَهْلِ الْعِرَاقِ "}}؛ شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۴۷۶، ح ۵۰۲</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص۴۰.</ref>. | ||
==اخیار در موعودنامه== | == اخیار در موعودنامه == | ||
*به معنای [[نیکان]]، از جمله [[یاران خاص]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} و از جمله ۳۱۳ نفری هستند که از [[عراق]] به ایشان می‌پیوندند. [[امام باقر]] {{ع}} می‌فرماید: ۳۱۳ نفر به تعداد اهل [[بدر]] با [[امام مهدی|حضرت قائم]]، بین [[رکن و مقام]] [[بیعت]] می‌کنند. در میان آنان [[نجبا]] از اهل [[مصر]]، [[ابدال]] از [[اهل شام]] و [[اخیار]] از اهل [[عراق]] هستند<ref>غیبة طوسى، ص ۴۷۶. </ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۸۰.</ref>. | * به معنای [[نیکان]]، از جمله [[یاران خاص]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} و از جمله ۳۱۳ نفری هستند که از [[عراق]] به ایشان می‌پیوندند. [[امام باقر]] {{ع}} می‌فرماید: ۳۱۳ نفر به تعداد اهل [[بدر]] با [[امام مهدی|حضرت قائم]]، بین [[رکن و مقام]] [[بیعت]] می‌کنند. در میان آنان [[نجبا]] از اهل [[مصر]]، [[ابدال]] از [[اهل شام]] و [[اخیار]] از اهل [[عراق]] هستند<ref>غیبة طوسى، ص ۴۷۶. </ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۸۰.</ref>. | ||
==پرسش مستقیم== | == پرسش مستقیم == | ||
* [[اخیار چه کسانی هستند؟ (پرسش)]] | * [[اخیار چه کسانی هستند؟ (پرسش)]] | ||
{{پرسمان دسته‌بندی‌های یاران امام مهدی}} | {{پرسمان دسته‌بندی‌های یاران امام مهدی}} | ||
==منابع== | |||
== منابع == | |||
{{منابع}} | |||
* [[پرونده:134491.jpg|22px]] [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|'''فرهنگنامه مهدویت''']] | * [[پرونده:134491.jpg|22px]] [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|'''فرهنگنامه مهدویت''']] | ||
* [[پرونده:29873800.jpg|22px]] [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|'''موعودنامه''']] | * [[پرونده:29873800.jpg|22px]] [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|'''موعودنامه''']] | ||
{{پایان منابع}} | |||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{ | {{پانویس}} | ||
[[رده:اخیار]] | [[رده:اخیار]] | ||
[[رده:مدخل فرهنگنامه مهدویت]] | [[رده:مدخل فرهنگنامه مهدویت]] | ||
[[رده:مدخل موعودنامه]] | [[رده:مدخل موعودنامه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۳۳
این مدخل زیرشاخهٔ بحث امام مهدی است. امام مهدی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: امام مهدی در قرآن - امام مهدی در حدیث - امام مهدی در کلام اسلامی - پرسش‌های مرتبطاخیار برخی از یاران برجسته حضرت مهدی (ع) در عصر ظهور از عراق[۱].
واژه شناسی لغوی
اخیار در فرهنگ مهدوی
در فرهنگ مهدوی گروهی از یاران خاصّ حضرت مهدی (ع) و از جمله ۳۱۳ تن هستند که از عراق به آن حضرت می‌پیوندند و بین رکن و مقام با ایشان بیعت می‌کنند. امام باقر (ع) در این باره فرمود: "سیصد و چند نفر به شمار اهل بدر با قائم بین رکن و مقام بیعت می‌کنند. در بین آنان نجبا از اهل مصر، ابدال از اهل شام و اخیار از اهل عراق میباشند" [۳][۴].
اخیار در موعودنامه
- به معنای نیکان، از جمله یاران خاص حضرت مهدی (ع) و از جمله ۳۱۳ نفری هستند که از عراق به ایشان می‌پیوندند. امام باقر (ع) می‌فرماید: ۳۱۳ نفر به تعداد اهل بدر با حضرت قائم، بین رکن و مقام بیعت می‌کنند. در میان آنان نجبا از اهل مصر، ابدال از اهل شام و اخیار از اهل عراق هستند[۵][۶].
پرسش مستقیم
منابع
پانویس
- ↑ سلیمیان، خدامراد، فرهنگنامه مهدویت، ص۴۰.
- ↑ دهخدا، لغتنامه، أخیار
- ↑ " يُبَايِعُ الْقَائِمَ بَيْنَ الرُّكْنِ وَ الْمَقَامِ ثَلَاثُمِائَةٍ وَ نَيِّفٌ عِدَّةَ أَهْلِ بَدْرٍ فِيهِمُ النُّجَبَاءُ مِنْ أَهْلِ مِصْرَ وَ الْأَبْدَالُ مِنْ أَهْلِ الشَّامِ وَ الْأَخْيَارُ مِنْ أَهْلِ الْعِرَاقِ "؛ شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۴۷۶، ح ۵۰۲
- ↑ سلیمیان، خدامراد، فرهنگنامه مهدویت، ص۴۰.
- ↑ غیبة طوسى، ص ۴۷۶.
- ↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۸۰.