اخیار
اخیار برخی از یاران برجسته حضرت مهدی (ع) در عصر ظهور از عراق[۱].
واژه شناسی لغوی
اخیار در فرهنگ مهدوی
در فرهنگ مهدوی گروهی از یاران خاصّ حضرت مهدی (ع) و از جمله ۳۱۳ تن هستند که از عراق به آن حضرت میپیوندند و بین رکن و مقام با ایشان بیعت میکنند. امام باقر (ع) در این باره فرمود: "سیصد و چند نفر به شمار اهل بدر با قائم بین رکن و مقام بیعت میکنند. در بین آنان نجبا از اهل مصر، ابدال از اهل شام و اخیار از اهل عراق میباشند" [۳][۴].
اخیار در موعودنامه
- به معنای نیکان، از جمله یاران خاص حضرت مهدی (ع) و از جمله ۳۱۳ نفری هستند که از عراق به ایشان میپیوندند. امام باقر (ع) میفرماید: ۳۱۳ نفر به تعداد اهل بدر با حضرت قائم، بین رکن و مقام بیعت میکنند. در میان آنان نجبا از اهل مصر، ابدال از اهل شام و اخیار از اهل عراق هستند[۵][۶].
پرسش مستقیم
منابع
پانویس
- ↑ سلیمیان، خدامراد، فرهنگنامه مهدویت، ص۴۰.
- ↑ دهخدا، لغتنامه، أخیار
- ↑ " يُبَايِعُ الْقَائِمَ بَيْنَ الرُّكْنِ وَ الْمَقَامِ ثَلَاثُمِائَةٍ وَ نَيِّفٌ عِدَّةَ أَهْلِ بَدْرٍ فِيهِمُ النُّجَبَاءُ مِنْ أَهْلِ مِصْرَ وَ الْأَبْدَالُ مِنْ أَهْلِ الشَّامِ وَ الْأَخْيَارُ مِنْ أَهْلِ الْعِرَاقِ "؛ شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۴۷۶، ح ۵۰۲
- ↑ سلیمیان، خدامراد، فرهنگنامه مهدویت، ص۴۰.
- ↑ غیبة طوسى، ص ۴۷۶.
- ↑ تونهای، مجتبی، موعودنامه، ص۸۰.