رفقا چه کسانی هستند؟ (پرسش)
رفقا چه کسانی هستند؟ | |
---|---|
![]() | |
موضوع اصلی | بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت |
مدخل بالاتر | مهدویت / عصر ظهور امام مهدی / یاران امام مهدی / دستهبندیهای یاران امام مهدی |
مدخل اصلی | رفقا |
تعداد پاسخ | ۴ پاسخ |
رفقا چه کسانی هستند؟ یکی از پرسشهای مرتبط به بحث مهدویت است که میتوان با عبارتهای متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤالهای مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.
پاسخ نخست

حجت الاسلام و المسلمین سید جعفر موسوینسب، در کتاب «دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان» در اینباره گفته است:
«رفقا از یاران حضرت ولی عصر (ع) و اهل کوفه میباشند موقع ظهور خود را به مکه میرسانند و با حضرت بیعت مینمایند و همچون پارههای ابر متراکم پائیزی به سوی مکه حرکت میکنند[۱] و خود را به حضرت میرسانند.
و در روایتی دیگر آمده است از ۳۱۳ نفر یاور خاص الخاص حضرت پنجاه نفر آنان از اهالی کوفه هستند[۲] احتمال آن میرود که آن پنجاه نفر همین رفقا باشند با توجه به معنای رفق و رفاقت که نشاندهنده صفا و صمیمیت و پیوند محکم آنها است به ویژگی دیگری از یاران حضرت دست پیدا میکنیم»[۳].
پاسخها و دیدگاههای متفرقه
۱. حجت الاسلام و المسلمین طاهری؛ |
---|
حجت الاسلام و المسلمین دکتر حبیبالله طاهری در کتاب «سیمای آفتاب» در اینباره گفتهاست:
|
۲. حجت الاسلام و المسلمین محمدی اشتهاردی؛ |
---|
حجت الاسلام و المسلمین محمد محمدی اشتهاردی، در کتاب «حضرت مهدی فروغ تابان ولایت» در اینباره گفته است:
«یاران حضرت مهدی (ع) از کوفه هستند و خود را هنگام ظهور به مکه رسانده و با آن حضرت بیعت میکنند و همچون پارههای متراکم ابر پاییزی به سوی مکه روانه میشوند[۷]. و پنجاه نفر از سیصد و سیزده نفر اهل کوفه هستند[۸]. با توجه به معنی "رفق" و "رفاقت" که نشانگر صفا و صمیمیت و پیوند محکم آنهاست، به ویژگی دیگر یاران مخلص حضرت مهدی (ع) نیز پیمیبریم»[۹].
|
منبعشناسی جامع مهدویت
پانویس
- ↑ مجالس السنیة، ج ۲، جزء ۵، ص ۵۰۹.
- ↑ بحار، ج ۵۲، ص ۳۰۶.
- ↑ موسوینسب، سید جعفر، دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان، ج۲، ص۱۱۱، ۱۱۲.
- ↑ مجالس السنیة، ج ۲، جزء ۵، ص ۵۰۹.
- ↑ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۶ و ۳.
- ↑ طاهری، حبیبالله، سیمای آفتاب، ص ۲۴۰.
- ↑ المجالس السنیه، ج ۵، ص ۷۰۹.
- ↑ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۶.
- ↑ محمدی اشتهاردی، محمد، حضرت مهدی فروغ تابان ولایت، ص ۱۵۲.