رکن و مقام

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت


مقدمه

  1. محل بیعت با حضرت مهدی (ع)‏ پیامبر اکرم (ص) فرمود: "مهدی امتم میان ایشان [[امامان]‏] محمدی است که زمین را از عدل و داد آکنده سازد؛ همچنان که از ظلم و جور پر شده باشد. به خدا سوگند! من کسانی را که میان رکن و مقام با او بیعت می‏‌کنند، می‌‏شناسم و اسامی پدران و قبایلشان را نیز می‌‏دانم"[۴]. در برخی آثار اهل سنت نیز بین‏ رکن و مقام جایگاه بیعت حضرت مهدی (ع)‏ با یارانش گفته شده است[۵].
  2. محل کشته شدن نفس زکیه و رخداد یکی از نشانه‏‌های حتمی ظهور. امام باقر (ع) پس از بیان پاره‌‏ای از نشانه‌‏های ظهور، در ادامه فرمود: " و جوانی از آل محمد که نامش محمد بن حسن- یا نفس زکیه- است، بین رکن و مقام کشته شود"[۶][۷].

رکن و مقام در موعودنامه

رکن و مقام در فرهنگنامه آخرالزمان

پرسش مستقیم


منابع

پانویس

  1. ابن منظور، لسان العرب، ج ۱۳، ص ۱۸۵؛ مجمع البحرین، ج ۶، ص ۲۵۷
  2. خلیل بن احمد، کتاب العین، ج ۵، ص ۲۳۲
  3. " أَمَّا أَفْضَلُ‏ الْبِقَاعِ‏ مَا بَيْنَ‏ الرُّكْنِ‏ وَ الْمَقَام‏ ‏‏"، شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج ۲، ص ۲۴۵، ح ۲۳۱۳
  4. "مَهْدِيُّ أُمَّةِ مُحَمَّدٍ الَّذِي يَمْلَأُ الْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلًا كَمَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً وَ اللَّهِ إِنِّي‏ لَأَعْرِفُ‏ مَنْ‏ يُبَايِعُهُ‏ بَيْنَ‏ الرُّكْنِ‏ وَ الْمَقَامِ‏ وَ أَعْرِفُ‏ أَسْمَاءَ آبَائِهِمْ‏ وَ قَبَائِلِهِمْ‏‏ ‏‏"، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، باب ۲۴، ص ۲۸۴، ح ۳۷
  5. ر. ک: الصنعانی، المصنف، ج ۱۱، ص ۲۷۱؛ ابن ابی شیبه، المصنف، ج ۸، ص ۶۰۹؛ طبرانی، معجم الکبیر، ح ۲۳، ص ۲۹۶؛ کنز العمال، ج ۱۱، ص ۱۲۵، ح ۳۰۹۳۲، ج ۱۴، ص ۲۶۵، ح ۳۸۶۶۸؛ سیوطی، در المنثور، ج ۵، ص ۲۴۱
  6. " وَ قُتِلَ‏ غُلَامٌ‏ مِنْ‏ آلِ‏ مُحَمَّدٍ بَيْنَ‏ الرُّكْنِ‏ وَ الْمَقَامِ‏ اسْمُهُ مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ النَّفْسُ الزَّكِيَّةُ ‏‏ ‏‏"، شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج۱، ص ۳۳۰، باب ۳۲، ح ۱۶
  7. سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص۲۴۶ - ۲۴۸.
  8. بحار الانوار، ج ۱۷، ص ۲۶۹.
  9. بحار الانوار، ج ۲۷، ص ۱۷۲.
  10. غیبة طوسی، ص ۲۷۴.
  11. الملاحم و الفتن، ص ۱۶۱؛ روزگار رهایی، ج ۲، ص ۱۰۲۸.
  12. الزام الناصب، ص ۵۲ و ۲۵۲؛ البیان، ص ۲۱۰ و ۲۱۸.
  13. غیبة طوسی، ص ۲۸۴؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۳.
  14. بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۹۵ و ۱۲۱؛ الزام الناصب، ص ۲۲۳.
  15. روزگار رهایی، ج ۲، ص ۱۰۶۹.
  16. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۳۶۷.
  17. سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، ص ۱۳۶.
  18. غیبت نعمانی: ص ۲۶۳.
  19. همان.
  20. بحار الانوار: ج ۵۲، ص ۳۵.
  21. بحار الانوار: ج ۵۲، ص ۳۸۵.
  22. غیبت نعمانی: ص ۱۸۲.
  23. وافی: ج ۲، ص ۱۱۳.
  24. حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان، ص ۳۱۸.