استهزاء در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

افزون بر استهزای مؤمنان، [[خداوند]] نیز کسانی که مؤمنان را مسخره کنند استهزا خواهد کرد: {{متن قرآن|الَّذِينَ يَلْمِزُونَ الْمُطَّوِّعِينَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ فِي الصَّدَقَاتِ وَالَّذِينَ لَا يَجِدُونَ إِلَّا جُهْدَهُمْ فَيَسْخَرُونَ مِنْهُمْ سَخِرَ اللَّهُ مِنْهُمْ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ}}<ref>«آنان که به مؤمنان داوطلب دادن صدقه‌ها و به کسانی که جز توان (اندک) خود چیزی (برای دادن صدقه) نمی‌یابند طعنه می‌زنند و آنان را به ریشخند می‌گیرند، خداوند به ریشخندشان می‌گیرد و عذابی دردناک خواهند داشت» سوره توبه، آیه ۷۹.</ref> در آیه‌ای دیگر نیز به استهزای مؤمنان از سوی منافقان اشاره شده و در آن استهزای خداوند را از پیامدهای آن برشمرده است: {{متن قرآن|وَإِذَا لَقُواْ الَّذِينَ آمَنُواْ قَالُواْ آمَنَّا وَإِذَا خَلَوْا إِلَى شَيَاطِينِهِمْ قَالُواْ إِنَّا مَعَكُمْ إِنَّمَا نَحْنُ مُسْتَهْزِؤُونَ اللَّهُ يَسْتَهْزِئُ بِهِمْ وَيَمُدُّهُمْ فِي طُغْيَانِهِمْ يَعْمَهُونَ}}<ref>«و هرگاه با کسانی که ایمان آورده‌اند دیدار کنند می‌گویند ایمان آورده‌ایم و چون با شیطان‌های خود تنها شوند می‌گویند ما با شماییم، ما تنها (مؤمنان را) ریشخند می‌کنیم خداوند است که آنها را به ریشخند می‌گیرد و آنان را در سرکشی‌شان در حالی که سرگشته‌اند فرو می‌گذارد» سوره بقره، آیه ۱۴-۱۵.</ref> در [[تفسیر]] استهزای خداوند وجوه گوناگونی بیان شده است. بیشتر [[مفسران]] استهزای خداوند را مَجاز دانسته و در توجیه آن گفته‌اند: استهزای [[خداوند]] همان [[توبیخ]] و [[سرزنش]] آنان است،<ref>جامع‌البیان، مج ۱، ج ۱، ص ۱۹۱؛ الکشاف، ج ۱، ص ۶۶ ـ ۶۷. </ref> یا مراد [[کیفر]] استهزاست،<ref>التبیان، ج ۵، ص ۲۶۷؛ مجمع‌البیان، ج ۱، ص ۱۴۱.</ref> چنان‌که از [[امام‌ رضا]] {{ع}} نقل شده که خداوند کسی را [[استهزا]] نمی‌کند، بلکه آنان را به جزای استهزایشان [[عذاب]] می‌کند. <ref>التوحید، ص ۱۶۳؛ نورالثقلین، ج ۱، ص ۳۵.</ref> قول دیگر این است که استهزای خداوند همان مهلت دادن و تجدید [[نعمت]] بر ایشان است، چنان‌که [[قرآن]] در پی استهزای خداوند آورده است: {{متن قرآن|وَيَمُدُّهُمْ فِي طُغْيَانِهِمْ يَعْمَهُونَ}}<ref>«آنان را در سرکشی‌شان در حالی که سرگشته‌اند فرو می‌گذارد» سوره بقره، آیه ۱۵.</ref> و این معنا از آن جهت استهزا نامیده شده که آنان می‌پندارند [[خدا]] به آنان [[لطف]] کرده که به آنان مهلت داده است، حال آنکه این [[امهال]] برای افزودن بر عذاب آنان است <ref>مجمع‌البیان، ج ۱، ص ۱۴۱.</ref>. قول دیگر که از [[ابن‌عباس]] نقل شده این است که این استهزا [[حقیقی]] و مربوط به [[قیامت]] است، به این صورت که خداوند دری از [[بهشت]] بر روی [[جهنمیان]] می‌گشاید و چون آنان به سوی آن روی آورند آن در را بر رویشان بسته و دری دیگر می‌گشاید و چون به سوی آن می‌روند آن در نیز بسته می‌شود که در این هنگام [[مؤمنان]] بهشتی به آنان می‌خندند<ref>مجمع‌البیان، ج ۱، ص ۱۴۱ ـ ۱۴۲.</ref><ref>[[سید جعفر صادقی فدکی|صادقی فدکی]] و [[مرتضی اورعی|اورعی]]؛ [[استهزاء - فدکی و اورعی (مقاله)|مقاله «استهزاء»]]؛ [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۳ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۳.</ref>