حسین نوری طبرسی: تفاوت میان نسخه‌ها
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات پدیدآورنده | {{جعبه اطلاعات پدیدآورنده | ||
| نام = | | نام = حسین نوری طبرسی | ||
| تصویر = 1379101.jpeg | | تصویر = 1379101.jpeg | ||
| اندازه تصویر = 200px | | اندازه تصویر = 200px | ||
نسخهٔ ۱۰ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۲۲:۴۹
| حسین نوری طبرسی | |
|---|---|
 | |
| لقب | محدث نوری |
| تاریخ درگذشت | ۱۳۲۰ق |
| آرامگاه | نجف، عراق |
| ملیت | ایرانی |
| زبان | عربی |
| پیشه | مرجع تقلید |
| منصب | محدث، فقیه، متکلم |
| دین | اسلام |
| مذهب | شیعه اثناعشری |
| اطلاعات علمی | |
| تحصیلات | اجتهاد |
| استادان | ملا محمد علی محلاتی، عبدالرحیم بروجردی، عبدالحسین تهرانی، مرتضی انصاری، سید محمد حسن شیرازی، محمد هاشم خوانساری |
| شاگردان | آقا بزرگ تهرانی، شیخ عباس قمی، محمد حسین کاشف الغطاء، سید عبدالحسین شرف الدین عاملی، جواد آقا ملکی تبریزی، شیخ فضل الله نوری، محمد باقر بیرجندی، محمد تقی بافقی |
| آثار | «مستدرک الوسائل» «لؤلؤ و مرجان» «نجم‌الثاقب» «فصل الخطاب» «معالم العبر» «میزان السماء» «جنة المأوی» «کشف الاستار» «صحیفه ثانیه علویه» «صحیفه اربعه سجادیه» |
حسین بن محمد تقی بن علی محمد نوری طبرسی (متولد ۱۲۵۴ق حله و متوفای ۱۳۲۰ق نجف) مشهور به محدث نوری، محدث، رجال‌شناس معاصر، کتب بسیاری نوشته که از جمله آن‌ها "نجم الثاقب" مشتمل بر احوال امام غائب است[۱][۲]. در زمان شیخ انصاری سنت زیارت امام حسین (ع)} با پای پیاده رواج داشت و بسیاری از بزرگان و علما با پای پیاده به زیارت کربلا می‌رفتند؛ اما مدتی بعد این این سنت به فراموشی سپرده شده بود و محدث نوری این سنت را دوباره زنده کرد.
استادان
- ملا محمدعلی محلاتی
- عبدالرحیم بروجردی
- عبدالحسین تهرانی
- مرتضی انصاری
- سید محمد حسن شیرازی
- محمد هاشم خوانساری
کتاب‌های منتشر شده
به زبان عربی
- مستدرک الوسائل
- لؤلؤ و مرجان
- نجم‌الثاقب
- فصل الخطاب
- معالم العبر
- میزان السماء
- جنة المأوی
- کشف الاستار
- صحیفه ثانیه علویه
- صحیفه اربعه سجادیه
شاگردان
- آقا بزرگ تهرانی
- شیخ عباس قمی
- محمد حسین کاشف الغطاء
- سید عبدالحسین شرف الدین عاملی
- جواد آقا ملکی تبریزی
- فضل الله نوری
- محمد باقر بیرجندی
- محمد تقی بافقی
جستارهای وابسته
آثار معرفی‌شدهٔ حسین نوری طبرسی
پانویس
- ↑ معارف و معاریف، ج ۴، ص ۵۶۴.
- ↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ۷۲۲.