←مصدرشناسی دعای عرفه
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{نبوت}} {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = عرفه | عنوان مدخل = دعای عرفه | مداخل مرتبط = دعای عرفه در حدیث | پرسش مرتبط = }} ==مصدرشناسی دعای عرفه== این دعا، در کتاب‌های روایی و دعایی که پیش از قرن هفتم نوشته شده و به دست ما رسیده است، دیده نمی‌شو...» ایجاد کرد) برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
|||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
مصادر این دعا عبارت‌اند از: | مصادر این دعا عبارت‌اند از: | ||
=== | ===[[إقبال الأعمال (کتاب)|إقبال الأعمال]]=== | ||
در حال حاضر، مصدر اصلی این دعا، کتاب «إقبال الأعمال»<ref>ابن طاووس، إقبال الأعمال، ج۱، ص۳۳۹-۳۵۰.</ref> تألیف [[سید]] [[علی بن طاووس]] (۵۸۹-۶۶۴ق) است. | در حال حاضر، مصدر اصلی این دعا، کتاب «إقبال الأعمال»<ref>ابن طاووس، إقبال الأعمال، ج۱، ص۳۳۹-۳۵۰.</ref> تألیف [[سید]] [[علی بن طاووس]] (۵۸۹-۶۶۴ق) است. | ||
ایشان در این کتاب، فصلی را به بیان ادعیه‌ای که [[مستحب]] است در [[روز عرفه]] خوانده شود، اختصاص داده و در آن، دعاهایی را نقل کرده و پس از آن می‌نویسد: و از جمله دعاهای باشرافت در روز عرفه، دعای مولای ما [[حسین بن علی]] ([[درود خدا]] بر او باد) است: «[[ستایش]] مخصوص خداوندی است که دفع کننده‌ای بر قضای او نیست.»...<ref>{{متن حدیث|وَ مِنَ الدَّعَوَاتِ الْمُشَرَّفَةِ فِي يَوْمِ عَرَفَةَ دُعَاءُ مَوْلَانَا الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ{{ع}} الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَيْسَ لِقَضَائِهِ دَافِعٌ...}}؛ ابن طاووس، إقبال الأعمال، ج۱، ص۳۳۹.</ref>. | ایشان در این کتاب، فصلی را به بیان ادعیه‌ای که [[مستحب]] است در [[روز عرفه]] خوانده شود، اختصاص داده و در آن، دعاهایی را نقل کرده و پس از آن می‌نویسد: و از جمله دعاهای باشرافت در روز عرفه، دعای مولای ما [[حسین بن علی]] ([[درود خدا]] بر او باد) است: «[[ستایش]] مخصوص خداوندی است که دفع کننده‌ای بر قضای او نیست.»...<ref>{{متن حدیث|وَ مِنَ الدَّعَوَاتِ الْمُشَرَّفَةِ فِي يَوْمِ عَرَفَةَ دُعَاءُ مَوْلَانَا الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ{{ع}} الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَيْسَ لِقَضَائِهِ دَافِعٌ...}}؛ ابن طاووس، إقبال الأعمال، ج۱، ص۳۳۹.</ref>. | ||
| خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
{{متن حدیث|كَيْفَ تَخْفَى وَ أَنْتَ الظَّاهِرُ أَمْ كَيْفَ تَغِيبُ وَ أَنْتَ الرَّقِيبُ الْحَاضِرُ إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْ‌ءٍ قَدِيرٌ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَحْدَهُ}}<ref>ابن طاووس، إقبال الأعمال، ج۱، ص۳۵۰.</ref>.<ref>[[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[دانشنامه علمی کلمات امام حسین ج۱ (کتاب)|دانشنامه علمی کلمات امام حسین]]، ج۱، ص ۳۹۹.</ref> | {{متن حدیث|كَيْفَ تَخْفَى وَ أَنْتَ الظَّاهِرُ أَمْ كَيْفَ تَغِيبُ وَ أَنْتَ الرَّقِيبُ الْحَاضِرُ إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْ‌ءٍ قَدِيرٌ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَحْدَهُ}}<ref>ابن طاووس، إقبال الأعمال، ج۱، ص۳۵۰.</ref>.<ref>[[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[دانشنامه علمی کلمات امام حسین ج۱ (کتاب)|دانشنامه علمی کلمات امام حسین]]، ج۱، ص ۳۹۹.</ref> | ||
===[[مصباح الزائر]] | ===[[مصباح الزائر (کتاب)|مصباح الزائر]]]]=== | ||
مصدر بعدی این دعا، کتاب دیگر [[سید بن طاووس]] با عنوان «مصباح الزائر» است؛ اما در [[نسخ]] خطی موجود و چاپ کنونی آنکه توسط «مؤسسۀ [[آل]] البیت{{عم}}» منتشر شده، این دعا ذکر نشده است. | مصدر بعدی این دعا، کتاب دیگر [[سید بن طاووس]] با عنوان «مصباح الزائر» است؛ اما در [[نسخ]] خطی موجود و چاپ کنونی آنکه توسط «مؤسسۀ [[آل]] البیت{{عم}}» منتشر شده، این دعا ذکر نشده است. | ||
[[علامه مجلسی]] می‌نویسد: [[کفعمی]] در حاشیة «[[البلد الأمین]]» که ذکر شده بر اول این دعا گفته: و ذکر کرده سید با[[حسب و نسب]] [[رضی]] الدین علی بن طاووس در کتاب «[[مصباح الزائر]]» و گفت: [[روایت]] کرده [[بشر]] و [[بشیر]] [[اسدی]] این که [[حسین بن علی بن ابی طالب]]{{ع}} بعد از [[ظهر]] [[عرفه]] آن [[روز]] با حالت [[ذلت]] و [[خشوع]] از خیمه‌اش خارج شد و شروع به حرکت آرام آرام نمود تا این که جماعتی از [[اهل بیت]] و [[اولاد]] و موالیانش در طرف چپ [[کوه]] رو به [[قبله]] توقف کردند، آنگاه دستان خود را به طرف صورت خود همانند درخواست کردن [[مسکین]] بالا برد، سپس می‌گفت: «[[ستایش]] مخصوص خداوندی است که دفع کننده‌ای بر قضای او نیست.»...<ref>{{متن حدیث|و قال الكفعمي في حاشية البلد الأمين المذكور على أول هذا الدعاء وَ ذَكَرَ السَّيِّدُ الْحَسِيبُ النَّسِيبُ رَضِيُّ الدِّينِ عَلِيُّ بْنُ طَاوُسٍ قَدَّسَ اللَّهُ رُوحَهُ فِي كِتَابِ مِصْبَاحِ الزَّائِرِ قَالَ رَوَى بِشْرٌ وَ بَشِيرٌ الْأَسَدِيَّانِ أَنَّ الْحُسَيْنَ بْنَ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ{{ع}} خَرَجَ عَشِيَّةَ عَرَفَةَ يَوْمَئِذٍ مِنْ فُسْطَاطِهِ مُتَذَلِّلًا خَاشِعاً فَجَعَلَ{{ع}} يَمْشِي هَوْناً هَوْناً حَتَّى وَقَفَ هُوَ وَ جَمَاعَةٌ مِنْ أَهْلِ بَيْتِهِ وَ وُلْدِهِ وَ مَوَالِيهِ فِي مَيْسَرَةِ الْجَبَلِ مُسْتَقْبِلَ الْبَيْتِ ثُمَّ رَفَعَ يَدَيْهِ تِلْقَاءَ وَجْهِهِ كَاسْتِطْعَامِ الْمِسْكِينِ ثُمَّ قَالَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَيْسَ لِقَضَائِهِ دَافِعٌ إِلَى آخِرِهِ}}؛ مجلسی، بحار الأنوار، ج۹۵، ص۲۱۴.</ref>. | [[علامه مجلسی]] می‌نویسد: [[کفعمی]] در حاشیة «[[البلد الأمین]]» که ذکر شده بر اول این دعا گفته: و ذکر کرده سید با[[حسب و نسب]] [[رضی]] الدین علی بن طاووس در کتاب «[[مصباح الزائر]]» و گفت: [[روایت]] کرده [[بشر]] و [[بشیر]] [[اسدی]] این که [[حسین بن علی بن ابی طالب]]{{ع}} بعد از [[ظهر]] [[عرفه]] آن [[روز]] با حالت [[ذلت]] و [[خشوع]] از خیمه‌اش خارج شد و شروع به حرکت آرام آرام نمود تا این که جماعتی از [[اهل بیت]] و [[اولاد]] و موالیانش در طرف چپ [[کوه]] رو به [[قبله]] توقف کردند، آنگاه دستان خود را به طرف صورت خود همانند درخواست کردن [[مسکین]] بالا برد، سپس می‌گفت: «[[ستایش]] مخصوص خداوندی است که دفع کننده‌ای بر قضای او نیست.»...<ref>{{متن حدیث|و قال الكفعمي في حاشية البلد الأمين المذكور على أول هذا الدعاء وَ ذَكَرَ السَّيِّدُ الْحَسِيبُ النَّسِيبُ رَضِيُّ الدِّينِ عَلِيُّ بْنُ طَاوُسٍ قَدَّسَ اللَّهُ رُوحَهُ فِي كِتَابِ مِصْبَاحِ الزَّائِرِ قَالَ رَوَى بِشْرٌ وَ بَشِيرٌ الْأَسَدِيَّانِ أَنَّ الْحُسَيْنَ بْنَ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ{{ع}} خَرَجَ عَشِيَّةَ عَرَفَةَ يَوْمَئِذٍ مِنْ فُسْطَاطِهِ مُتَذَلِّلًا خَاشِعاً فَجَعَلَ{{ع}} يَمْشِي هَوْناً هَوْناً حَتَّى وَقَفَ هُوَ وَ جَمَاعَةٌ مِنْ أَهْلِ بَيْتِهِ وَ وُلْدِهِ وَ مَوَالِيهِ فِي مَيْسَرَةِ الْجَبَلِ مُسْتَقْبِلَ الْبَيْتِ ثُمَّ رَفَعَ يَدَيْهِ تِلْقَاءَ وَجْهِهِ كَاسْتِطْعَامِ الْمِسْكِينِ ثُمَّ قَالَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَيْسَ لِقَضَائِهِ دَافِعٌ إِلَى آخِرِهِ}}؛ مجلسی، بحار الأنوار، ج۹۵، ص۲۱۴.</ref>. | ||