خناس در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - 'وصف' به 'وصف')
 
خط ۹: خط ۹:
* پنهان‌کار<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۵۱.</ref> و آب زیر کاه. اصل آن "خنس" به معنای مخفی و پوشیده<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۲۲۳.</ref>.
* پنهان‌کار<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۵۱.</ref> و آب زیر کاه. اصل آن "خنس" به معنای مخفی و پوشیده<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۲۲۳.</ref>.
*{{متن قرآن|مِنْ شَرِّ الْوَسْوَاسِ الْخَنَّاسِ}}<ref>«از شرّ آن وسوسه‌گر واپسگریز» سوره ناس، آیه ۴.</ref>‌.
*{{متن قرآن|مِنْ شَرِّ الْوَسْوَاسِ الْخَنَّاسِ}}<ref>«از شرّ آن وسوسه‌گر واپسگریز» سوره ناس، آیه ۴.</ref>‌.
*"خنّاس" به کسی گفته می‌شود که عمل [[شرّ]] خود را پنهانی انجام می‌دهد؛ یعنی کسی که در ظاهر خود را [[صالح]]، خوشخوی و [[نیکوکار]] جلوه دهد و در [[باطن]]، [[فاسد]] و بدخوی و [[فتنه‌انگیز]] باشد<ref>علی‌اکبر آقابخشی و مینو افشاری‌راد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۳۹۲.</ref>؛ ازاین‌رو این [[وصف]] [[ناپسند]] و مذمُوم به [[شیطان]] نسبت داده شده است.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۲۶۳-۲۶۴.</ref>.
*"خنّاس" به کسی گفته می‌شود که عمل [[شرّ]] خود را پنهانی انجام می‌دهد؛ یعنی کسی که در ظاهر خود را [[صالح]]، خوشخوی و [[نیکوکار]] جلوه دهد و در [[باطن]]، [[فاسد]] و بدخوی و [[فتنه‌انگیز]] باشد<ref>علی‌اکبر آقابخشی و مینو افشاری‌راد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۳۹۲.</ref>؛ ازاین‌رو این وصف [[ناپسند]] و مذمُوم به [[شیطان]] نسبت داده شده است.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۲۶۳-۲۶۴.</ref>.


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۱ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۰۲

مقدمه

  • پنهان‌کار[۱] و آب زیر کاه. اصل آن "خنس" به معنای مخفی و پوشیده[۲].
  • ﴿مِنْ شَرِّ الْوَسْوَاسِ الْخَنَّاسِ[۳]‌.
  • "خنّاس" به کسی گفته می‌شود که عمل شرّ خود را پنهانی انجام می‌دهد؛ یعنی کسی که در ظاهر خود را صالح، خوشخوی و نیکوکار جلوه دهد و در باطن، فاسد و بدخوی و فتنه‌انگیز باشد[۴]؛ ازاین‌رو این وصف ناپسند و مذمُوم به شیطان نسبت داده شده است.[۵].

منابع

پانویس

  1. بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۵۱.
  2. ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۲۲۳.
  3. «از شرّ آن وسوسه‌گر واپسگریز» سوره ناس، آیه ۴.
  4. علی‌اکبر آقابخشی و مینو افشاری‌راد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۳۹۲.
  5. نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۲۶۳-۲۶۴.