بابل در فقه اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - '\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(252\,\s252\,\s233\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\[\[(.*)\]\](.*)\"\'\'\'(.*)\'\'\'\"(.*)\<\/div\>\n\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(255\,\s245\,\s227\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\<\/div\>\n\n' به '{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = $2 | عنوان مدخل = $4 | مداخل مرتبط = $6 | پرسش مرتبط = }} ')
جز (جایگزینی متن - ' نامهای ' به ' نام‌های ')
 
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط
{{مدخل مرتبط
| موضوع مرتبط = بابل
| موضوع مرتبط = بابل
خط ۷: خط ۶:
}}
}}


==مقدمه==
== مقدمه ==
[[قرآن کریم]] در قصه معروف دو [[فرشته]] به نامهای [[هاروت و ماروت]] از «[[بابل]]» نام برده است. <ref>[[جواهر الکلام]]، ج۲۰، ص:۶۶؛ الحدائق الناضرة، ج۱۷، ص:۳۴۲؛ المعتمد فی شرح المناسک، ج۵، ص:۵۱۲؛ الروضة البهیة، ج۲، ص:۳۲۹.</ref> [[سرزمین]] بابل ـ بر اساس روایتی از [[امیر مؤمنان]]{{ع}} ـ سرزمینی [[ملعون]] (که گرفتار [[عذاب]] الـهی گشته) و نخستین سرزمینی که در آن [[بت]] پرستیده شده معرفی گردیده است. <ref>وسائل الشیعة، ج۵، ص:۱۸۰ ـ ۱۸۱</ref> عنوان بابل به مناسبت در باب [[صلات]] آمده است.
[[قرآن کریم]] در قصه معروف دو [[فرشته]] به نام‌های [[هاروت و ماروت]] از «[[بابل]]» نام برده است. <ref>[[جواهر الکلام]]، ج۲۰، ص:۶۶؛ الحدائق الناضرة، ج۱۷، ص:۳۴۲؛ المعتمد فی شرح المناسک، ج۵، ص:۵۱۲؛ الروضة البهیة، ج۲، ص:۳۲۹.</ref> [[سرزمین]] بابل ـ بر اساس روایتی از [[امیر مؤمنان]] {{ع}} ـ سرزمینی [[ملعون]] (که گرفتار [[عذاب]] الـهی گشته) و نخستین سرزمینی که در آن [[بت]] پرستیده شده معرفی گردیده است. <ref>وسائل الشیعة، ج۵، ص:۱۸۰ ـ ۱۸۱</ref> عنوان بابل به مناسبت در باب [[صلات]] آمده است.


بابل از مکان‌هایی شمرده شده که [[نماز خواندن]] در آنها [[مکروه]] است. این سرزمین به "[[ارض]] خَسْف" (زمینی که ساکنانش را در خود فرو برده) معروف است<ref>رسائل الشریف المرتضی، ج۴، ص:۸۲؛ کتاب السرائر، ج۱، ص:۲۶۵؛ الحدائق الناضرة، ج۷، ص:۲۱۳.</ref>.<ref> [[سید محمود هاشمی شاهرودی|هاشمی شاهرودی، سید محمود]]، [[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (کتاب)|فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت]] ج۲، صفحه ۳۶.</ref>
بابل از مکان‌هایی شمرده شده که [[نماز خواندن]] در آنها [[مکروه]] است. این سرزمین به "[[ارض]] خَسْف" (زمینی که ساکنانش را در خود فرو برده) معروف است<ref>رسائل الشریف المرتضی، ج۴، ص:۸۲؛ کتاب السرائر، ج۱، ص:۲۶۵؛ الحدائق الناضرة، ج۷، ص:۲۱۳.</ref><ref> [[سید محمود هاشمی شاهرودی|هاشمی شاهرودی، سید محمود]]، [[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (کتاب)|فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت]] ج۲، صفحه ۳۶.</ref>


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۱ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۸:۲۸

مقدمه

قرآن کریم در قصه معروف دو فرشته به نام‌های هاروت و ماروت از «بابل» نام برده است. [۱] سرزمین بابل ـ بر اساس روایتی از امیر مؤمنان (ع) ـ سرزمینی ملعون (که گرفتار عذاب الـهی گشته) و نخستین سرزمینی که در آن بت پرستیده شده معرفی گردیده است. [۲] عنوان بابل به مناسبت در باب صلات آمده است.

بابل از مکان‌هایی شمرده شده که نماز خواندن در آنها مکروه است. این سرزمین به "ارض خَسْف" (زمینی که ساکنانش را در خود فرو برده) معروف است[۳][۴]

منابع

پانویس

  1. جواهر الکلام، ج۲۰، ص:۶۶؛ الحدائق الناضرة، ج۱۷، ص:۳۴۲؛ المعتمد فی شرح المناسک، ج۵، ص:۵۱۲؛ الروضة البهیة، ج۲، ص:۳۲۹.
  2. وسائل الشیعة، ج۵، ص:۱۸۰ ـ ۱۸۱
  3. رسائل الشریف المرتضی، ج۴، ص:۸۲؛ کتاب السرائر، ج۱، ص:۲۶۵؛ الحدائق الناضرة، ج۷، ص:۲۱۳.
  4. هاشمی شاهرودی، سید محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت ج۲، صفحه ۳۶.