امت وسط در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

امت وسط در قرآن (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۸ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۲۳:۰۸

۴ بایت حذف‌شده ، ‏۲۸ سپتامبر ۲۰۲۲

جز

جایگزینی متن - 'لام' به 'لام'

دیداریویکی‌متن

Wasity

دیوان‌سالاران، مدیران

۲۱۸٬۲۲۷

ویرایش

@@ خط ۲۰: / خط ۲۰: @@
 == تبیین [[امت وسط]] ==
-[[آیه]] {{متن قرآن|وَكَذَلِكَ جَعَلْنَاكُمْ أُمَّةً وَسَطًا لِتَكُونُوا شُهَدَاءَ عَلَى النَّاسِ وَيَكُونَ الرَّسُولُ عَلَيْكُمْ شَهِيدًا وَمَا جَعَلْنَا الْقِبْلَةَ الَّتِي كُنْتَ عَلَيْهَا إِلَّا لِنَعْلَمَ مَنْ يَتَّبِعُ الرَّسُولَ مِمَّنْ يَنْقَلِبُ عَلَى عَقِبَيْهِ وَإِنْ كَانَتْ لَكَبِيرَةً إِلَّا عَلَى الَّذِينَ هَدَى اللَّهُ وَمَا كَانَ اللَّهُ لِيُضِيعَ إِيمَانَكُمْ إِنَّ اللَّهَ بِالنَّاسِ لَرَءُوفٌ رَحِيمٌ}}<ref>«و بدین گونه شما را امّتی میانه کرده‌ایم تا گواه بر مردم باشید و پیامبر بر شما گواه باشد؛ و قبله‌ای که بر سوی آن بودی بر نگرداندیم مگر بدین روی که معلوم داریم چه کسی از پیامبر پیروی می‌کند و چه کسی واپس می‌گراید، و بی‌گمان آن جز بر آنان که خداوند رهنمونشان شد، گران بود و خداوند بر آن نیست که ایمانتان را تباه گرداند که خداوند با مردم، به راستی مهربانی است بخشاینده» سوره بقره، آیه ۱۴۳.</ref> درباره گروهی است که [[خداوند]] آنان را [[امّت]] وسط قرار داده تا [[گواه]] بر [[مردم]] باشند: {{متن قرآن|جَعَلْنَاكُمْ أُمَّةً وَسَطًا لِتَكُونُوا شُهَدَاءَ عَلَى النَّاسِ}}؛ زیرا [[لام]] در {{متن قرآن|لِتَكُونُوا}} لام [[عاقبت]] است و از آن چنین استفاده می‌شود که غرض از امّت وسط بودن گروه مذکور [[گواهی]] آنان بر [[اعمال]] امّت‌هاست<ref>أطیب البیان، ج ۲، ص۲۳۰. </ref>. این گروه که مخاطب حقیقیِ {{متن قرآن|جَعَلْنَاكُمْ}} و دارای نقش و [[مسئولیت]] مهم یاد شده هستند به دو دلیل باید گروهی [[برگزیده]] و مصون از هرگونه [[خطا]] و [[اشتباه]] و به دور از هر نوع [[آلودگی]] و [[گناه]] باشند:
+[[آیه]] {{متن قرآن|وَكَذَلِكَ جَعَلْنَاكُمْ أُمَّةً وَسَطًا لِتَكُونُوا شُهَدَاءَ عَلَى النَّاسِ وَيَكُونَ الرَّسُولُ عَلَيْكُمْ شَهِيدًا وَمَا جَعَلْنَا الْقِبْلَةَ الَّتِي كُنْتَ عَلَيْهَا إِلَّا لِنَعْلَمَ مَنْ يَتَّبِعُ الرَّسُولَ مِمَّنْ يَنْقَلِبُ عَلَى عَقِبَيْهِ وَإِنْ كَانَتْ لَكَبِيرَةً إِلَّا عَلَى الَّذِينَ هَدَى اللَّهُ وَمَا كَانَ اللَّهُ لِيُضِيعَ إِيمَانَكُمْ إِنَّ اللَّهَ بِالنَّاسِ لَرَءُوفٌ رَحِيمٌ}}<ref>«و بدین گونه شما را امّتی میانه کرده‌ایم تا گواه بر مردم باشید و پیامبر بر شما گواه باشد؛ و قبله‌ای که بر سوی آن بودی بر نگرداندیم مگر بدین روی که معلوم داریم چه کسی از پیامبر پیروی می‌کند و چه کسی واپس می‌گراید، و بی‌گمان آن جز بر آنان که خداوند رهنمونشان شد، گران بود و خداوند بر آن نیست که ایمانتان را تباه گرداند که خداوند با مردم، به راستی مهربانی است بخشاینده» سوره بقره، آیه ۱۴۳.</ref> درباره گروهی است که [[خداوند]] آنان را [[امّت]] وسط قرار داده تا [[گواه]] بر [[مردم]] باشند: {{متن قرآن|جَعَلْنَاكُمْ أُمَّةً وَسَطًا لِتَكُونُوا شُهَدَاءَ عَلَى النَّاسِ}}؛ زیرا لام در {{متن قرآن|لِتَكُونُوا}} لام [[عاقبت]] است و از آن چنین استفاده می‌شود که غرض از امّت وسط بودن گروه مذکور [[گواهی]] آنان بر [[اعمال]] امّت‌هاست<ref>أطیب البیان، ج ۲، ص۲۳۰. </ref>. این گروه که مخاطب حقیقیِ {{متن قرآن|جَعَلْنَاكُمْ}} و دارای نقش و [[مسئولیت]] مهم یاد شده هستند به دو دلیل باید گروهی [[برگزیده]] و مصون از هرگونه [[خطا]] و [[اشتباه]] و به دور از هر نوع [[آلودگی]] و [[گناه]] باشند:
 # تحقق امّت وسط از خواسته‌های [[حضرت ابراهیم]] {{ع}} و [[اسماعیل]] است. خواسته‌های آنان در [[آیات]] قبل مطرح شده و آیه مربوط به امّت وسط در ادامه آنها آمده است. ایشان به هنگام بنای ستون‌های [[کعبه]] از [[خدا]] درخواست کردند عمل آنان را پذیرفته، ایشان را [[مسلمان]] قرار داده و از ذریّه آنان نیز گروهی را [[تسلیم]] خدا قرار دهد: {{متن قرآن|وَإِذْ يَرْفَعُ إِبْرَاهِيمُ الْقَوَاعِدَ مِنَ الْبَيْتِ وَإِسْمَاعِيلُ رَبَّنَا تَقَبَّلْ مِنَّا إِنَّكَ أَنْتَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ}}<ref>«و هنگامی که ابراهیم و اسماعیل پایه‌های خانه (کعبه) را فرا می‌بردند (گفتند):» سوره بقره، آیه ۱۲۷.</ref>، {{متن قرآن|رَبَّنَا وَاجْعَلْنَا مُسْلِمَيْنِ لَكَ وَمِنْ ذُرِّيَّتِنَا أُمَّةً مُسْلِمَةً لَكَ وَأَرِنَا مَنَاسِكَنَا وَتُبْ عَلَيْنَا إِنَّكَ أَنْتَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ}}<ref>«پروردگارا! و ما را فرمانبردار خود بگمار و از فرزندان ما خویشاوندانی را فرمانبردار خویش (برآور) و شیوه‌های پرستشمان را به ما بنما و توبه ما را بپذیر بی‌گمان تویی که توبه‌پذیر مهربانی» سوره بقره، آیه ۱۲۸.</ref>، سپس [[دعا]] کردند رسولی در میان ذریّه آنان [[مبعوث]] کند تا [[آیات خدا]] را بر آنها بخواند و [[علم کتاب]] و [[حکمت]] را در قلبشان به [[ودیعت]] گذارده و آنان را از انواع آلودگی‌ها [[تطهیر]] و ایشان را برای [[پرستش]] [[خدا]] [[خالص]] کند: {{متن قرآن|رَبَّنَا وَابْعَثْ فِيهِمْ رَسُولًا مِنْهُمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِكَ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَيُزَكِّيهِمْ إِنَّكَ أَنْتَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ}}<ref>«پروردگارا! و در میان آنان از خودشان پیامبری را که آیه‌هایت را برای آنها می‌خواند و به آنان کتاب (آسمانی) و فرزانگی می‌آموزد و به آنها پاکیزگی می‌بخشد، برانگیز! بی‌گمان تویی که پیروزمند فرزانه‌ای» سوره بقره، آیه ۱۲۹.</ref><ref>المیزان، ج ۱، ص۳۲۳. </ref> [[خداوند]] در [[آیه]] {{متن قرآن|وَجَاهِدُوا فِي اللَّهِ حَقَّ جِهَادِهِ هُوَ اجْتَبَاكُمْ وَمَا جَعَلَ عَلَيْكُمْ فِي الدِّينِ مِنْ حَرَجٍ مِلَّةَ أَبِيكُمْ إِبْرَاهِيمَ هُوَ سَمَّاكُمُ الْمُسْلِمِينَ مِنْ قَبْلُ وَفِي هَذَا لِيَكُونَ الرَّسُولُ شَهِيدًا عَلَيْكُمْ وَتَكُونُوا شُهَدَاءَ عَلَى النَّاسِ فَأَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّكَاةَ وَاعْتَصِمُوا بِاللَّهِ هُوَ مَوْلَاكُمْ فَنِعْمَ الْمَوْلَى وَنِعْمَ النَّصِيرُ}}<ref>«و در (راه) خداوند چنان که سزاوار جهاد (در راه) اوست جهاد کنید؛ او شما را برگزید و در دین- که همان آیین پدرتان ابراهیم است- هیچ تنگنایی برای شما ننهاد، او شما را پیش از این و در این (قرآن) مسلمان نامید تا پیامبر بر شما گواه باشد و شما بر مردم گواه باشید» سوره حج، آیه ۷۸.</ref> ضمن اشاره به [[اجابت]] این [[دعاها]]، به گروه برگزیده‌ای خطاب می‌کند که [[تسلیم]] [[حکم الهی]] هستند، بدون آنکه از آنها [[سرپیچی]] و معصیتی سرزده و اجرای [[دستورات]] [[دین]] برایشان [[مشقّت]] و زحمتی داشته باشد. آنان در [[آیه]] مذکور همان گروهی دانسته شده‌اند که در آیه {{متن قرآن|رَبَّنَا وَاجْعَلْنَا مُسْلِمَيْنِ لَكَ وَمِنْ ذُرِّيَّتِنَا أُمَّةً مُسْلِمَةً لَكَ وَأَرِنَا مَنَاسِكَنَا وَتُبْ عَلَيْنَا إِنَّكَ أَنْتَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ}}<ref>«پروردگارا! و ما را فرمانبردار خود بگمار و از فرزندان ما خویشاوندانی را فرمانبردار خویش (برآور) و شیوه‌های پرستشمان را به ما بنما و توبه ما را بپذیر بی‌گمان تویی که توبه‌پذیر مهربانی» سوره بقره، آیه ۱۲۸.</ref> مورد درخواست [[ابراهیم]] از [[خداوند]] قرار گرفته بودند و نیز واسطه بین [[پیامبر]] {{صل}} و [[مردم]] و [[گواه]] بر مردم معرّفی شده‌اند: {{متن قرآن| هُوَ اجْتَبَاكُمْ وَمَا جَعَلَ عَلَيْكُمْ فِي الدِّينِ مِنْ حَرَجٍ مِلَّةَ أَبِيكُمْ إِبْرَاهِيمَ هُوَ سَمَّاكُمُ الْمُسْلِمِينَ مِنْ قَبْلُ وَفِي هَذَا لِيَكُونَ الرَّسُولُ شَهِيدًا عَلَيْكُمْ وَتَكُونُوا شُهَدَاءَ عَلَى النَّاسِ}}<ref>المیزان، ج ۱، ص۳۲۲. </ref>. دو نکته در این [[استدلال]] باید مورد توجّه قرار گیرد:
 ## منزّه بودن از [[گناهان]] بر همه [[امت]]، قابل انطباق نیست، مگر بر [[معصومان]] از آنها.