سلطان محمد گنابادی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '== پیوند به بیرون ==↵↵[[رده:' به '[[رده:') |
جز (جایگزینی متن - '\=\=\sجستارهای\sوابسته\s\=\=↵\{\{مدخل\sوابسته\}\}↵\*\s\[\[\:رده\:آثار\s(.*)\|آثار\s(.*)\]\]↵\{\{پایان\sمدخل وابسته\}\}' به '== جستارهای وابسته == {{آثار پدیدآورنده}}') |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
{{ | {{آثار پدیدآورنده}} | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:پدیدآورنده]] | [[رده:پدیدآورنده]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۹ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۳۲
سلطان محمد گنابادی (متولد ۱۲۵۱ق بیدخت گناباد و متوفای ۱۳۲۷ ق گناباد)، از مشهورترین عارفان و اندیشمندان سلسله نعمت اللهیه است. وی پس از تحصیل مقدمات علوم دینی در شهر خود، در هفده سالگی به مشهد مقدس و در ادامه به عتبات عالیات سفر کرد و علوم فقهی و تفسیری را نزد استادان حوزه‌های علوم اسلامی فرا گرفت و به درجه اجتهاد رسید. سپس به ایران مراجعت کرد نزد حاج ملا هادی سبزواری به تحصیل حکمت مشغول شد و بر حکمت مشاء و متعالیه ملاصدرا تسلط یافت. پس از چندی به راهنمایی استاد خود، ملا هادی سبزواری به سلک ارادتمندان حاج محمد کاظم اصفهانی ملقب به «سعادت علیشاه» درآمد و بعداً به مقام جانشینی او در سلسله نعمت اللهیه رسید. سرانجام در سال ۱۳۲۷ ق در شهر گناباد وفات کرد. آرامگاه او در این شهر زیارتگاه مردم است. از آثار اوست: «سعادتنامه»، «مجمع السعادات»، «تفسیر بیان السعاده فی مقامات العباده»، «ولایت نامه» و «بشارة المؤمنین»[۱].
جستارهای وابسته
آثار معرفی‌شدهٔ سلطان محمد گنابادی