حمدان بن معافی صبیحی کوفی: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = حمدان بن معافی صبیحی کوفی در معارف و سیره رضوی | پرسش مرتبط = }} == آشنایی اجمالی == ابوجعفر حمدان بن معافی صبیحی کوفی از موالی امام صادق{{ع}} و راوی حدیث از امام کاظم و امام رضا{{...» ایجاد کرد) برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
|||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
}} | }} | ||
== آشنایی اجمالی == | == آشنایی اجمالی == | ||
[[ابوجعفر حمدان بن معافی صبیحی کوفی]] از [[موالی]] [[امام صادق]]{{ع}} و [[راوی حدیث]] از [[امام کاظم]] و [[امام رضا]]{{عم}} بود و از آن دو بزرگوار<ref>رجال النجاشی، ج۱، ص۳۳۱.</ref> و [[محمد بن ابی عمیر]] روایاتی را نقل کرده است.<ref> کامل الزیارات، ص۳۲۵.</ref> از وی کسانی چون [[مسعدة بن صدقة]]، [[محمد بن علی بن معمّر]]<ref>معجم رجال الحدیث، ج۶، ص۲۵۱.</ref> و [[محمد بن حسین]] [[حدیث]] شنیده و [[روایت]] کرده‌اند.<ref>کامل الزیارات، ص۳۲۵.</ref> برخی از | [[ابوجعفر حمدان بن معافی صبیحی کوفی]] از [[موالی]] [[امام صادق]]{{ع}} و [[راوی حدیث]] از [[امام کاظم]] و [[امام رضا]]{{عم}} بود و از آن دو بزرگوار<ref>رجال النجاشی، ج۱، ص۳۳۱.</ref> و [[محمد بن ابی عمیر]] روایاتی را نقل کرده است.<ref> کامل الزیارات، ص۳۲۵.</ref> از وی کسانی چون [[مسعدة بن صدقة]]، [[محمد بن علی بن معمّر]]<ref>معجم رجال الحدیث، ج۶، ص۲۵۱.</ref> و [[محمد بن حسین]] [[حدیث]] شنیده و [[روایت]] کرده‌اند.<ref>کامل الزیارات، ص۳۲۵.</ref> برخی از رجال‌نویسان به نقل از [[شهید ثانی]]، وی را فردی [[ممدوح]] و از [[راویان]] [[نیک]] دانسته‌اند.<ref>منهج المقال، ص۱۲۳.</ref> [[نجاشی]] از [[ابن معمر]] نقل کرده که امام رضا و امام کاظم{{ع}} در [[حق]] وی [[دعا]] کردند، سپس می‌‌گوید: او در سال ۲۶۵ هـ درگذشت. کتاب‌های شرایع الایمان و الاهلیلجه آثار اوست<ref>رجال النجاشی، ج۱، ص۳۳۱.</ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص۲۹۶.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۳۰ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۱۱
حمدان بن معافی صبیحی کوفی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: حمدان بن معافی صبیحی کوفی در معارف و سیره رضوی - پرسش مرتبط نداردآشنایی اجمالی
ابوجعفر حمدان بن معافی صبیحی کوفی از موالی امام صادق(ع) و راوی حدیث از امام کاظم و امام رضا(ع) بود و از آن دو بزرگوار[۱] و محمد بن ابی عمیر روایاتی را نقل کرده است.[۲] از وی کسانی چون مسعدة بن صدقة، محمد بن علی بن معمّر[۳] و محمد بن حسین حدیث شنیده و روایت کرده‌اند.[۴] برخی از رجال‌نویسان به نقل از شهید ثانی، وی را فردی ممدوح و از راویان نیک دانسته‌اند.[۵] نجاشی از ابن معمر نقل کرده که امام رضا و امام کاظم(ع) در حق وی دعا کردند، سپس می‌‌گوید: او در سال ۲۶۵ هـ درگذشت. کتاب‌های شرایع الایمان و الاهلیلجه آثار اوست[۶].[۷]
منابع
جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱
