آتش در معارف و سیره رضوی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'ابن شهر آشوب' به 'ابن‌شهرآشوب') |
|||
| (۳۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{امامت}} | {{امامت}} | ||
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون [[آتش]] است. "[[آتش]]" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div> | |||
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[آتش در قرآن]] - [[آتش در حدیث]] - [[آتش در فقه اسلامی]] - [[آتش در معارف و سیره رضوی]]</div> | |||
<div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[آتش (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div> | |||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
از | آتش یکی از عناصر اربعه در طبیعیات قدیم است که از سوختن مواد به وجود می‌آید و با [[گرما]]، شعله و [[نور]] همراه است<ref>فرهنگ بزرگ سخن، ج۱، ص۴۳؛ فرهنگ فارسی، ج۱، ص۲۸.</ref>. | ||
معادل [[عربی]] آتش "نار" است و آن را در لغت به شعله‌ای قابل [[رؤیت]] [[تفسیر]] کرده‌اند و با واژه "نور" از یک ریشه دانسته و افزوده‌اند که "نورگ توشه [[آخرتی]] و "نار" توشه [[دنیایی]] است<ref>المفردات، ص۸۲۸.</ref>. | |||
[[کشف]] آتش به وسیله [[انسان]] اهمیت فراوان داشته و [[صنعت]] بشری با پیدایش آن، امکان‌پذیر شده است<ref>تاریخ تمدن، ج۱، ص۱۶.</ref>. به عبارت دیگر، آتش عظیم‌ترین یافته [[زندگی]] [[بشر]] است و [[تمدن بشری]] با آن آغاز شده است<ref>فی ظلال القرآن، ج۶، ص۳۴۲۹.</ref><ref>[[سید کمال‌الدین میرمحمدی|میرمحمدی، سید کمال‌الدین]]، [[آتش - میرمحمدی (مقاله)|مقاله «آتش»]]، [[دانشنامه امام رضا ج۱ (کتاب)|دانشنامه امام رضا]]، ج۱، ص ۲۵.</ref> | |||
از [[امام رضا]] {{ع}} [[حدیثی]] درباره نقش آتش در [[اثبات]] ادعای شخصی نقل شده که می‌گفت هفت موی [[پیامبر]] را در [[اختیار]] دارد. طبق این نقل، امام رضا {{ع}} موها را داخل آتش انداخت، سه تا از موها سوخت، ولی چهار تا از آنها باقی ماند و آتش بر آنها تأثیری نکرد<ref>المناقب، ابن‌شهرآشوب، ج۴، ص۳۴۷؛ بحارالأنوار، ج۴۹، ص۵۹.</ref><ref>[[سید کمال‌الدین میرمحمدی|میرمحمدی، سید کمال‌الدین]]، [[آتش - میرمحمدی (مقاله)|مقاله «آتش»]]، [[دانشنامه امام رضا ج۱ (کتاب)|دانشنامه امام رضا]]، ج۱، ص ۲۵.</ref> | |||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
{{مدخل وابسته}} | |||
* [[آتش جهنم]] | |||
* [[آتش (نشانه ظهور)]] | |||
{{پایان مدخل وابسته}} | |||
==منابع== | == منابع == | ||
{{منابع}} | |||
# [[پرونده: 1100514.jpg|22px]] [[سید کمال‌الدین میرمحمدی|میرمحمدی، سید کمال‌الدین]]، [[آتش - میرمحمدی (مقاله)|مقاله «آتش»]]، [[دانشنامه امام رضا ج۱ (کتاب)|'''دانشنامه امام رضا''']] | # [[پرونده: 1100514.jpg|22px]] [[سید کمال‌الدین میرمحمدی|میرمحمدی، سید کمال‌الدین]]، [[آتش - میرمحمدی (مقاله)|مقاله «آتش»]]، [[دانشنامه امام رضا ج۱ (کتاب)|'''دانشنامه امام رضا''']] | ||
{{پایان منابع}} | |||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{ | {{پانویس}} | ||
[[رده:آتش]] | [[رده:آتش]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۷ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۴:۰۹
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل آتش (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
آتش یکی از عناصر اربعه در طبیعیات قدیم است که از سوختن مواد به وجود می‌آید و با گرما، شعله و نور همراه است[۱].
معادل عربی آتش "نار" است و آن را در لغت به شعله‌ای قابل رؤیت تفسیر کرده‌اند و با واژه "نور" از یک ریشه دانسته و افزوده‌اند که "نورگ توشه آخرتی و "نار" توشه دنیایی است[۲].
کشف آتش به وسیله انسان اهمیت فراوان داشته و صنعت بشری با پیدایش آن، امکان‌پذیر شده است[۳]. به عبارت دیگر، آتش عظیم‌ترین یافته زندگی بشر است و تمدن بشری با آن آغاز شده است[۴][۵]
از امام رضا (ع) حدیثی درباره نقش آتش در اثبات ادعای شخصی نقل شده که می‌گفت هفت موی پیامبر را در اختیار دارد. طبق این نقل، امام رضا (ع) موها را داخل آتش انداخت، سه تا از موها سوخت، ولی چهار تا از آنها باقی ماند و آتش بر آنها تأثیری نکرد[۶][۷]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ فرهنگ بزرگ سخن، ج۱، ص۴۳؛ فرهنگ فارسی، ج۱، ص۲۸.
- ↑ المفردات، ص۸۲۸.
- ↑ تاریخ تمدن، ج۱، ص۱۶.
- ↑ فی ظلال القرآن، ج۶، ص۳۴۲۹.
- ↑ میرمحمدی، سید کمال‌الدین، مقاله «آتش»، دانشنامه امام رضا، ج۱، ص ۲۵.
- ↑ المناقب، ابن‌شهرآشوب، ج۴، ص۳۴۷؛ بحارالأنوار، ج۴۹، ص۵۹.
- ↑ میرمحمدی، سید کمال‌الدین، مقاله «آتش»، دانشنامه امام رضا، ج۱، ص ۲۵.