نسب امام علی: تفاوت میان نسخه‌ها

== مقدمه ==

[[ابوطالب]] از [[نوادگان]] [[هاشم بن عبد مناف]] و تنها عموی تنی [[رسول خدا]]{{صل}}، پدر [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} بود که پس از درگذشت [[عبدالمطلب]] [[رئیس]] تیره [[بنی هاشم]] و بزرگ [[مکه]] شد. او [[انسانی]] [[شجاع]]، [[بخشنده]] و [[فداکار]] در راه [[توحید]] و [[دفاع]] از رسول خدا{{صل}} بود و دو فرزند خود علی و جعفر را به [[همراهی]] با آن حضرت [[تشویق]] می‌کرد<ref>ر.ک: طبرسی، اعلام الوری، ج۱، ص۱۰۳؛ ابن اثیر، اسدالغابه، ج۱، ص۳۴۲؛ ابن ابی الحدید، ج۱۳، ص۲۶۹.</ref>. تا پایان زندگانی، سرسختانه از رسول خدا{{صل}} دفاع کرد و [[جان]] خود و فرزندانش را سپر جان رسول خدا{{صل}} نمود<ref>مفید، الفصول المختاره، ص۵۸.</ref>. قصیده لامیه ابوطالب در [[مدح]] رسول خدا{{صل}} بیانگر [[ایمان]] سرشار او به [[پیامبر]]{{صل}} است<ref>ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۳۱۹- ۳۲۰؛ ابن حجر، الإصابه، ج۷، ص۱۹۷.</ref> و رسول خدا{{صل}} نیز او را به شدت [[دوست]] داشت و سال درگذشت او و [[همسر]] خود [[حضرت خدیجه]]{{س}} را «[[عام الحزن]]» نامید<ref>یعقوبی، تاریخ، ج۲، ص۳۵.</ref>.

مادر [[حضرت علی]]{{ع}} فاطمه دختر [[اسد بن هاشم بن عبد مناف]] و نخستین [[زن]] [[هاشمی]] که به [[ازدواج]] [[مرد]] هاشمی در آمد. او از نخستین [[زنان]] [[مسلمان]] و [[مهاجران به مدینه]] بود<ref>ابن عبدالبر، الاستیعاب، ج۴، ص۱۸۹۱.</ref>. فاطمه برای رسول خدا{{صل}} مادری کرد و حضرت نیز برای او [[احترام]] زیادی قائل بود<ref>جوینی، فرائد السمطین، ج۱، ص۳۷۸.</ref>، به گونه‌ای که وی را مادر خود نامید و پس از [[رحلت]] او در [[سال چهارم هجری]]، بر پیکرش [[نماز]] گزارد، هفتاد [[تکبیر]] گفت و در پیراهن خود [[کفن]] کرد<ref>بلاذری، الانساب الاشراف، ج۲، ص۳۵ (چاپ زکار، ص۲۹۳).</ref>. حضرت علی{{ع}} سه [[برادر]] به نام‌های طالب، [[عقیل]] و جعفر و یک [[خواهر]] به نام جُمانه<ref>بلاذری، همان، ص۴۰ (چاپ زکار، ص۲۹۵).</ref> و به [[نقلی]] [[فاخته]] یا [[هند]]<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ص۱۲۰.</ref> داشت، که [[ام هانی]] [[شهرت]] یافت<ref>پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، [[تاریخ اسلام بخش اول ج۲ (کتاب)|تاریخ اسلام بخش اول ج۲]] ص ۱۷.</ref>.

== نام، کنیه و [[القاب]] ==

 

[[کنیه]] حضرت به اعتبار بزرگ‌ترین فرزندش [[امام حسن]]{{ع}}، [[ابوالحسن]] و محبوب‌ترین کنیه او [[ابوتراب]] است، به طوری که هر وقت آن حضرت را با این کنیه صدا می‌زدند [[خرسند]] می‌شد. [[رسول خدا]]{{صل}} کنیه ابوتراب را در [[جنگ]] ذی العُشیره<ref>بلاذری، الانساب الاشراف، ج۲، ص۹۰؛ برای آگاهی از این کنیه ر.ک: میرشریفی، کنیه ابوتراب افتخار امیرالمؤمنین{{ع}}، میراث جاویدان، ش۱۳، ۱۳۷۵.</ref> به او اعطا کرد<ref>احمد بن حنبل، مسند، ج۴، ص۱۶۳.</ref>. برای آن حضرت [[القاب]] گوناگونی بیان شده است که برخی از آنها عبارت است: [[امیرالمؤمنین]]، [[اسدالله]]، [[وصی]]، [[سید المسلمین]]، [[امام المتقین]]<ref>ابن بطریق، عمدة عیون صحاح الاخبار، ص۲۶۴.</ref>، [[یعسوب الدین]]<ref>ابن طاووس، التحصین، ص۵۵۰.</ref>، [[مرتضی]]، [[مقتدا]]، [[خیر البشر]]<ref>مفید، الارشاد، ج۱، ص۳۹.</ref>، [[صدیق اکبر]]<ref>نسائی، خصائص امیرالمؤمنین، ج۱، ص۲۶.</ref>، [[سید المؤمنین]]، [[سیدالعرب]]<ref>قاضی نعمان، شرح الاخبار، ج۱، ص۱۹۵.</ref>، [[باب الهدی]] و [[رایة الهدی]]<ref>کلینی، الکافی، ج۴، ص۴۹۳.</ref>.<ref>پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، [[تاریخ اسلام بخش اول ج۲ (کتاب)|تاریخ اسلام بخش اول ج۲]] ص ۱۸.</ref>