عقل در معارف دعا و زیارات: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{پانویس2}} +{{پانویس}}))
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۱۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط
| موضوع مرتبط = عقل
| عنوان مدخل  = عقل
| مداخل مرتبط = [[عقل در لغت]] - [[عقل در قرآن]] - [[عقل در حدیث]] - [[عقل در نهج البلاغه]] - [[عقل در کلام اسلامی]] - [[عقل در فلسفه اسلامی]] - [[عقل در اخلاق اسلامی]] - [[عقل در معارف مهدویت]] - [[عقل در فقه سیاسی]] - [[عقل در معارف دعا و زیارات]] - [[عقل در معارف و سیره علوی]] - [[عقل در معارف و سیره سجادی]] - [[عقل در معارف و سیره حسینی]] - [[عقل در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی]]
| پرسش مرتبط  =
}}


{{امامت}}
== معناشناسی ==
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
[[عقل]] یا [[خِرَد]]، [[نیروی درونی]] کنترل‌کننده [[امیال]] [[انسان]] است و به همراه [[حس]] و [[قلب]] از منابع [[شناخت]] است. [[خرد]]، [[موهبت]] [[خداوند]] به انسان است تا [[حق و باطل]] را تمیز دهد و [[مسیر کمال]] و [[سعادت]] را برگزیند. [[قرآن کریم]] با عبارت‌های مختلف، انسان را به [[خردورزی]]<ref>{{متن قرآن|الَّذِينَ يَذْكُرُونَ اللَّهَ قِيَامًا وَقُعُودًا وَعَلَى جُنُوبِهِمْ وَيَتَفَكَّرُونَ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ رَبَّنَا مَا خَلَقْتَ هَذَا بَاطِلًا سُبْحَانَكَ فَقِنَا عَذَابَ النَّارِ}} «(همان) کسان که خداوند را ایستاده و نشسته و آرمیده بر پهلو یاد می‌کنند و در آفرینش آسمان‌ها و زمین می‌اندیشند: پروردگارا! این (ها) را بیهوده نیافریده‌ای، پاکا که تویی! ما را از عذاب آتش (دوزخ) باز دار» سوره آل عمران، آیه ۱۹۱؛ {{متن قرآن|وَهُوَ الَّذِي مَدَّ الْأَرْضَ وَجَعَلَ فِيهَا رَوَاسِيَ وَأَنْهَارًا وَمِنْ كُلِّ الثَّمَرَاتِ جَعَلَ فِيهَا زَوْجَيْنِ اثْنَيْنِ يُغْشِي اللَّيْلَ النَّهَارَ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ}} «و اوست که زمین را گسترد و در آن کوه‌ها و رودهایی نهاد و از هر میوه در آن جفتی دوگانه برآورد؛ شب را با روز فرا می‌پوشد، بی‌گمان در آن (کار) نشانه‌هایی برای گروهی است که می‌اندیشند» سوره رعد، آیه ۳؛ {{متن قرآن|ثُمَّ كُلِي مِنْ كُلِّ الثَّمَرَاتِ فَاسْلُكِي سُبُلَ رَبِّكِ ذُلُلًا يَخْرُجُ مِنْ بُطُونِهَا شَرَابٌ مُخْتَلِفٌ أَلْوَانُهُ فِيهِ شِفَاءٌ لِلنَّاسِ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ}} «سپس از (گل) همه میوه‌ها بخور و راه‌های هموار پروردگارت را بپوی! (آنگاه) از شکمش شهدی با رنگ‌های گوناگون برمی‌آید که در آن برای مردم درمانی است، بی‌گمان در این، نشانه‌ای است برای گروهی که می‌اندیشند» سوره نحل، آیه ۶۹؛ {{متن قرآن|وَمِنْ آيَاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَكُمْ مِنْ أَنْفُسِكُمْ أَزْوَاجًا لِتَسْكُنُوا إِلَيْهَا وَجَعَلَ بَيْنَكُمْ مَوَدَّةً وَرَحْمَةً إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ}} «و از نشانه‌های او این است که از خودتان همسرانی برایتان آفرید تا کنار آنان آرامش یابید و میان شما دلبستگی پایدار و مهر پدید آورد؛ بی‌گمان در این، نشانه‌هایی است برای گروهی که می‌اندیشند» سوره روم، آیه ۲۱و....</ref> فرا خوانده و عدم به‌کارگیری [[اندیشه]] را نشانه [[پلیدی]]<ref>{{متن قرآن|وَمَا كَانَ لِنَفْسٍ أَنْ تُؤْمِنَ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ وَيَجْعَلُ الرِّجْسَ عَلَى الَّذِينَ لَا يَعْقِلُونَ}} «و هیچ کس را جز به اذن خداوند یارایی نیست که ایمان آورد و (خداوند) عذاب را بر آنان که خرد نمی‌ورزند برقرار می‌دارد» سوره یونس، آیه ۱۰۰.</ref> و [[سقوط]] در حیوانیت<ref>{{متن قرآن|وَلَقَدْ ذَرَأْنَا لِجَهَنَّمَ كَثِيرًا مِنَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ لَهُمْ قُلُوبٌ لَا يَفْقَهُونَ بِهَا وَلَهُمْ أَعْيُنٌ لَا يُبْصِرُونَ بِهَا وَلَهُمْ آذَانٌ لَا يَسْمَعُونَ بِهَا أُولَئِكَ كَالْأَنْعَامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ أُولَئِكَ هُمُ الْغَافِلُونَ}} «و بی‌گمان بسیاری از پریان و آدمیان را برای دوزخ آفریده‌ایم؛ (زیرا) دل‌هایی دارند که با آن درنمی‌یابند و دیدگانی که با آن نمی‌نگرند و گوش‌هایی که با آن نمی‌شنوند؛ آنان چون چارپایانند بلکه گمراه‌ترند؛ آنانند که ناآگاهند» سوره اعراف، آیه ۱۷۹.</ref> معرفی کرده است. [[امام علی]] {{ع}} یکی از مأموریت‌های [[پیامبران]] را تحریک [[اندیشه‌ورزی]] [[انسان]]<ref>نهج‌البلاغه، خطبه ۱.</ref> شمرده است.
: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث '''[[عقل]]''' است. "'''[[عقل]]'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[عقل در قرآن]] - [[عقل در حدیث]] - [[عقل در اخلاق اسلامی]] - [[عقل در معارف دعا و زیارات]] - [[عقل در معارف و سیره سجادی]] - [[عقل در معارف و سیره رضوی]]</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[عقل (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;">


==مقدمه==
== عقل در نگاه [[امام سجاد]] {{ع}} ==
[[عقل]] یا [[خِرَد]] [[نیروی درونی]] کنترل‌کننده [[امیال]] [[انسان]] است و به همراه [[حس]] و [[قلب]] از منابع [[شناخت]] می‌باشد. [[خرد]]، [[موهبت]] [[خداوند]] به انسان است تا [[حق و باطل]] را تمیز دهد و [[مسیر کمال]] و [[سعادت]] را برگزیند. [[قرآن کریم]] با عبارت‌های مختلف، انسان را به [[خردورزی]]<ref>{{متن قرآن|الَّذِينَ يَذْكُرُونَ اللَّهَ قِيَامًا وَقُعُودًا وَعَلَى جُنُوبِهِمْ وَيَتَفَكَّرُونَ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ رَبَّنَا مَا خَلَقْتَ هَذَا بَاطِلًا سُبْحَانَكَ فَقِنَا عَذَابَ النَّارِ}} «(همان) کسان که خداوند را ایستاده و نشسته و آرمیده بر پهلو یاد می‌کنند و در آفرینش آسمان‌ها و زمین می‌اندیشند: پروردگارا! این (ها) را بیهوده نیافریده‌ای، پاکا که تویی! ما را از عذاب آتش (دوزخ) باز دار» سوره آل عمران، آیه ۱۹۱؛ {{متن قرآن|وَهُوَ الَّذِي مَدَّ الْأَرْضَ وَجَعَلَ فِيهَا رَوَاسِيَ وَأَنْهَارًا وَمِنْ كُلِّ الثَّمَرَاتِ جَعَلَ فِيهَا زَوْجَيْنِ اثْنَيْنِ يُغْشِي اللَّيْلَ النَّهَارَ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ}} «و اوست که زمین را گسترد و در آن کوه‌ها و رودهایی نهاد و از هر میوه در آن جفتی دوگانه  برآورد؛ شب را با روز فرا می‌پوشد، بی‌گمان در آن (کار) نشانه‌هایی برای گروهی است که می‌اندیشند» سوره رعد، آیه ۳؛ {{متن قرآن|ثُمَّ كُلِي مِنْ كُلِّ الثَّمَرَاتِ فَاسْلُكِي سُبُلَ رَبِّكِ ذُلُلًا يَخْرُجُ مِنْ بُطُونِهَا شَرَابٌ مُخْتَلِفٌ أَلْوَانُهُ فِيهِ شِفَاءٌ لِلنَّاسِ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ}} «سپس از (گل) همه میوه‌ها  بخور و راه‌های هموار پروردگارت را بپوی! (آنگاه) از شکمش شهدی با رنگ‌های گوناگون برمی‌آید که در آن برای مردم درمانی است، بی‌گمان در این، نشانه‌ای است برای گروهی که می‌اندیشند» سوره نحل، آیه ۶۹؛ {{متن قرآن|وَمِنْ آيَاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَكُمْ مِنْ أَنْفُسِكُمْ أَزْوَاجًا لِتَسْكُنُوا إِلَيْهَا وَجَعَلَ بَيْنَكُمْ مَوَدَّةً وَرَحْمَةً إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ}} «و از نشانه‌های او این است که از خودتان همسرانی برایتان آفرید تا کنار آنان آرامش یابید و میان شما دلبستگی پایدار  و مهر  پدید آورد؛ بی‌گمان در این، نشانه‌هایی است برای گروهی که می‌اندیشند» سوره روم، آیه ۲۱و....</ref> فرا خوانده و عدم به‌کارگیری [[اندیشه]] را نشانه [[پلیدی]]<ref>{{متن قرآن|وَمَا كَانَ لِنَفْسٍ أَنْ تُؤْمِنَ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ وَيَجْعَلُ الرِّجْسَ عَلَى الَّذِينَ لَا يَعْقِلُونَ}} «و هیچ کس را جز به اذن خداوند یارایی نیست که ایمان آورد و (خداوند) عذاب را  بر آنان که خرد نمی‌ورزند برقرار می‌دارد» سوره یونس، آیه ۱۰۰.</ref> و [[سقوط]] در حیوانیت<ref>{{متن قرآن|وَلَقَدْ ذَرَأْنَا لِجَهَنَّمَ كَثِيرًا مِنَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ لَهُمْ قُلُوبٌ لَا يَفْقَهُونَ بِهَا وَلَهُمْ أَعْيُنٌ لَا يُبْصِرُونَ بِهَا وَلَهُمْ آذَانٌ لَا يَسْمَعُونَ بِهَا أُولَئِكَ كَالْأَنْعَامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ أُولَئِكَ هُمُ الْغَافِلُونَ}} «و بی‌گمان بسیاری از پریان و آدمیان را برای دوزخ آفریده‌ایم؛ (زیرا) دل‌هایی دارند که با آن درنمی‌یابند و دیدگانی که با آن نمی‌نگرند و گوش‌هایی که با آن نمی‌شنوند؛ آنان چون چارپایانند بلکه گمراه‌ترند؛ آنانند که ناآگاهند» سوره اعراف، آیه ۱۷۹.</ref> معرفی کرده است. [[امام علی]]{{ع}} یکی از مأموریت‌های [[پیامبران]] را تحریک [[اندیشه‌ورزی]] [[انسان]]<ref>نهج‌البلاغه، خطبه ۱.</ref> شمرده است.
[[امام سجاد]] {{ع}} [[قرآن]] را حامی [[خرد]] دانسته و به [[خدا]] عرض می‌کند: «بارخدایا، بر [[محمد]] و [[خاندان]] او [[درود]] بفرست و ما را از کسانی قرار ده که به ریسمان قرآن چنگ می‌زنند و چون در [[شناخت حق]] وامانند به [[دژ]] [[استوار]] آن [[پناه]] می‌جویند»<ref>نیایش چهل‌و‌دوم.</ref>. آن حضرت درخواست انسان از غیر [[خداوند]] را [[نشانه]] [[کم‌خردی]] و ره‌گم‌کردگی دانسته و می‌فرماید: «از منظر من، درخواست انسان [[نیازمند]] از نیازهای دیگر، نشانه [[سستی]] اندیشه و [[گمراهی]] [[عقل]] است»<ref>نیایش بیست‌وهشتم.</ref>.


[[امام سجاد]]{{ع}} [[قرآن]] را حامی [[خرد]] دانسته و به [[خدا]] عرض می‌کند: «بارخدایا، بر [[محمد]] و [[خاندان]] او [[درود]] بفرست و ما را از کسانی قرار ده که به ریسمان قرآن چنگ می‌زنند و چون در [[شناخت حق]] وامانند به [[دژ]] [[استوار]] آن [[پناه]] می‌جویند»<ref>نیایش چهل‌و‌دوم.</ref>.
آن [[حضرت]] درخواست انسان از غیر [[خداوند]] را [[نشانه]] [[کم‌خردی]] و ره‌گم‌کردگی دانسته و می‌فرماید: «از منظر من، درخواست انسان [[نیازمند]] از نیازهای دیگر، نشانه [[سستی]] اندیشه و [[گمراهی]] [[عقل]] است»<ref>نیایش بیست‌وهشتم.</ref>.
مطابق آموزه‌های [[صحیفه]] جریان همه امور عالم، براساس [[حکمت الهی]] و تأکید عقل [[سلیم]] بر مواجهه انسان با نتیجه [[اعمال]] [[دنیوی]] خود، اقتضا می‌کند که به آموزه‌های خداوند توجه کرده خود را برای [[روز بازپسین]] آماده کند<ref>نیایش چهل‌و‌ششم.</ref>.
مطابق آموزه‌های [[صحیفه]] جریان همه امور عالم، براساس [[حکمت الهی]] و تأکید عقل [[سلیم]] بر مواجهه انسان با نتیجه [[اعمال]] [[دنیوی]] خود، اقتضا می‌کند که به آموزه‌های خداوند توجه کرده خود را برای [[روز بازپسین]] آماده کند<ref>نیایش چهل‌و‌ششم.</ref>.


[[امام زین‌العابدین]]{{ع}} گستره [[ستایش خداوند]] را از [[زبان]] به عقل کشانده و [[حمد]] متکی بر خرد را [[ستایش]] [[حقیقی]]، کمال یافته، موجب [[رضایت خداوند]] و عامل [[نجات]] انسان از [[غضب الهی]] می‌داند: {{متن حدیث|تَحْمَدُكَ‏ نَفْسِي‏ وَ لِسَانِي‏ وَ عَقْلِي‏، حَمْداً يَبْلُغُ الْوَفَاءَ وَ حَقِيقَةَ الشُّكْرِ، حَمْداً يَكُونُ مَبْلَغَ رِضَاكَ عَنِّي، فَنَجِّنِي مِنْ سُخْطِكَ}}؛ «خداوندا! [[جان]]، [[زبان]] و [[عقل]] من، [[حمد]] و [[سپاس]] تو گویند، حمدی به کمال رسیده، به [[حقیقت]] [[شکر]] نایل آمده و تا [[غایت]] خشنودیت فرا رفته؛ پس مرا از [[خشم]] خود در [[امان]] دار»<ref>نیایش پنجاه‌و‌یکم.</ref>.
[[امام زین‌العابدین]] {{ع}} گستره [[ستایش خداوند]] را از [[زبان]] به عقل کشانده و [[حمد]] متکی بر خرد را [[ستایش]] [[حقیقی]]، کمال یافته، موجب [[رضایت خداوند]] و عامل [[نجات]] انسان از [[غضب الهی]] می‌داند: {{متن حدیث|تَحْمَدُكَ‏ نَفْسِي‏ وَ لِسَانِي‏ وَ عَقْلِي‏، حَمْداً يَبْلُغُ الْوَفَاءَ وَ حَقِيقَةَ الشُّكْرِ، حَمْداً يَكُونُ مَبْلَغَ رِضَاكَ عَنِّي، فَنَجِّنِي مِنْ سُخْطِكَ}}؛ «خداوندا! [[جان]]، [[زبان]] و [[عقل]] من، [[حمد]] و [[سپاس]] تو گویند، حمدی به کمال رسیده، به [[حقیقت]] [[شکر]] نایل آمده و تا [[غایت]] خشنودیت فرا رفته؛ پس مرا از [[خشم]] خود در [[امان]] دار»<ref>نیایش پنجاه‌و‌یکم.</ref>.


[[امام سجاد]]{{ع}}، برای [[عقل انسان]]، [[ارزش]] و [[منزلت]] وافری قائل است، ولی آن را در معرض [[لغزش]] می‌داند و از ده‌ها عامل خردسوز و انحراف‌گر [[اندیشه]] به [[خداوند]] [[پناه]] می‌برد<ref>نیایش هشتم.</ref>، و [[سلامت]] عقل را موجب [[توانگری]]، [[عفت]]، [[آسایش]]، گسترش روزی و... شمرده عرض می‌کند: «بارخدایا! دلم را با آنچه نزد توست آرام و مطمئن نمای... و چون خردها گرفتار [[غفلت]] شوند، تو [[دل]] مرا به آب [[طاعت]] خویش [[سیراب]] فرمای و توانگری، عفت، آسایش، بی‌گزندی، تندرستی، فراخی روزی، [[آرامش]] و [[عافیت]] را همه یک جا نصیب من گردان»<ref>نیایش چهل‌و‌هفتم.</ref>.<ref>الصحیفة السجادیة، زین‌العابدین{{ع}}، نشر الهادی، ۱۴۱۸، قم؛ غررالحکم، عبدالواحد آمدی تمیمی، قم، دفتر تبلیغات اسلامی؛ قرآن حکیم؛ ترجمه ناصر مکارم شیرازی، دارالقرآن الکریم، ۱۳۷۳، قم؛ کافی، محمد بن یعقوب کلینی، ۱۳۶۲، تهران، اسلامیه؛ نهج‌البلاغه، محمدبن حسین سیدرضی، ۱۴۱۴، قم، هجرت.</ref>.<ref>[[علی اکبر شایسته‌نژاد|شایسته‌نژاد، علی اکبر]] و [[زهرا بخشی|بخشی، زهرا]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «خرد»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۱۹۸.</ref>
[[امام سجاد]] {{ع}}، برای [[عقل انسان]]، [[ارزش]] و [[منزلت]] وافری قائل است، ولی آن را در معرض [[لغزش]] می‌داند و از ده‌ها عامل خردسوز و انحراف‌گر [[اندیشه]] به [[خداوند]] [[پناه]] می‌برد<ref>نیایش هشتم.</ref>، و [[سلامت]] عقل را موجب [[توانگری]]، [[عفت]]، [[آسایش]]، گسترش روزی و... شمرده عرض می‌کند: «بارخدایا! دلم را با آنچه نزد توست آرام و مطمئن نمای... و چون خردها گرفتار [[غفلت]] شوند، تو [[دل]] مرا به آب [[طاعت]] خویش [[سیراب]] فرمای و توانگری، عفت، آسایش، بی‌گزندی، تندرستی، فراخی روزی، [[آرامش]] و [[عافیت]] را همه یک جا نصیب من گردان»<ref>نیایش چهل‌و‌هفتم.</ref>.<ref>الصحیفة السجادیة، زین‌العابدین {{ع}}، نشر الهادی، ۱۴۱۸، قم؛ غررالحکم، عبدالواحد آمدی تمیمی، قم، دفتر تبلیغات اسلامی؛ قرآن حکیم؛ ترجمه ناصر مکارم شیرازی، دارالقرآن الکریم، ۱۳۷۳، قم؛ کافی، محمد بن یعقوب کلینی، ۱۳۶۲، تهران، اسلامیه؛ نهج‌البلاغه، محمدبن حسین سیدرضی، ۱۴۱۴، قم، هجرت.</ref>.<ref>[[علی اکبر شایسته‌نژاد|شایسته‌نژاد، علی اکبر]] و [[زهرا بخشی|بخشی، زهرا]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «خرد»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۱۹۸.</ref>


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==  
{{مدخل وابسته}}
* [[حِجْر]]
* [[ذهن]]
* [[فکر]]
* [[تعقل]]
* [[تفکر]]
* [[مراتب عقل]]
* [[عقل پیامبر]]
* [[عقل عملی]]
* [[عقل نظری]]
* [[آثار عقل]]
* [[ادبار عقل]]
* [[آفات عقل]]
* [[اقبال عقل]]
* [[تمامیت عقل]]
* [[خواب عقل]]
* [[علم اخلاق]]
* [[فضیلت عقل]]
* [[کرامت عاقل]]
* [[نصف العقل]]
* [[ادراک عقول]]
* [[علم عقلی بسیط]]
* [[علم کلی محیط]]
* [[عقل اجمالی]]
* [[عقل تفصیلی]]
* [[انواع تعقل]]
* [[تصور کلی]]
* [[علم جزئی]]
* [[قلمرو عقل]]
* [[کاوش‌های عقلی]]
* [[نقل]]
{{پایان مدخل‌ وابسته}}


==منابع==
== منابع ==
{{منابع}}
# [[پرونده:1100609.jpg|22px]] [[علی اکبر شایسته‌نژاد|شایسته‌نژاد، علی اکبر]] و [[زهرا بخشی|بخشی، زهرا]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|'''مقاله «خرد»، دانشنامه صحیفه سجادیه''']]
# [[پرونده:1100609.jpg|22px]] [[علی اکبر شایسته‌نژاد|شایسته‌نژاد، علی اکبر]] و [[زهرا بخشی|بخشی، زهرا]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|'''مقاله «خرد»، دانشنامه صحیفه سجادیه''']]
{{پایان منابع}}


==پانویس==
== پانویس ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:عقل در معارف دعا و زیارات]]
[[رده:عقل]]
[[رده:مدخل]]
۱۱۷٬۲۸۴

ویرایش