تیمن: تفاوت میان نسخهها
(تغییرمسیر به تبرک حذف شد) برچسبها: تغییرمسیر حذف شد پیوندهای ابهامزدایی |
(←مقدمه) |
||
خط ۷: | خط ۷: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
«تیمن ذی طلال» آبی است در قسمت بالای نجد<ref>یاقوت حموی از این موضع با نام «تیمن ذی ظلال» یاد کرده، آن را به نقل از برخی، دره ای در کنار فدک عنوان کرده است. وی در ادامه، قول صحیح را وقوع این مکان در موضعی در قسمت بالای نجد دانسته است. ر. ک. یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۲، ص۶۷.</ref> و در شمال [[غربی]] [[عفیف]]، نزدیک الحسو و در سمت چپ کسانی که از عفیف به [[مدینه]] میروند. این مکان که در گذشته [[سرزمین]] [[بنی عامر]] بود، در حال حاضر [[مسکن]] [[بنی عتیبه]] است. بواسطه [[شهرت]] بسیار ذی طلال در این ناحیه، هنوز هم از آن در اشعار [[بادیه نشینان]] منطقه نام برده میشود. امروزه در نزدیکی طلال صحرایی به نام «[[تیما]]» وجود دارد که بدون [[شک]] [[تحریف]] «تیمن» است. از این موضع در قصه عروة الرّحال و [[جنگ فجار]] ذکری به میان آمده است.<ref>ابن هشام، السیرة النبویه، ج۱، ص۱۸۴-۱۸۵.</ref>.<ref>[[عاتق بن غيث بلادی|بلادی، عاتق بن غيث]]، [[معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة (کتاب)|معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة]] ص ۶۶-۶۷ و ۱۸۸.</ref> | |||
== منابع == | == منابع == |
نسخهٔ کنونی تا ۲۳ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۴۶
موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد
مقدمه
«تیمن ذی طلال» آبی است در قسمت بالای نجد[۱] و در شمال غربی عفیف، نزدیک الحسو و در سمت چپ کسانی که از عفیف به مدینه میروند. این مکان که در گذشته سرزمین بنی عامر بود، در حال حاضر مسکن بنی عتیبه است. بواسطه شهرت بسیار ذی طلال در این ناحیه، هنوز هم از آن در اشعار بادیه نشینان منطقه نام برده میشود. امروزه در نزدیکی طلال صحرایی به نام «تیما» وجود دارد که بدون شک تحریف «تیمن» است. از این موضع در قصه عروة الرّحال و جنگ فجار ذکری به میان آمده است.[۲].[۳]
منابع
پانویس
- ↑ یاقوت حموی از این موضع با نام «تیمن ذی ظلال» یاد کرده، آن را به نقل از برخی، دره ای در کنار فدک عنوان کرده است. وی در ادامه، قول صحیح را وقوع این مکان در موضعی در قسمت بالای نجد دانسته است. ر. ک. یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۲، ص۶۷.
- ↑ ابن هشام، السیرة النبویه، ج۱، ص۱۸۴-۱۸۵.
- ↑ بلادی، عاتق بن غيث، معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة ص ۶۶-۶۷ و ۱۸۸.