انتظار عملی به چه معناست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

| موضوع اصلی       = [[مهدویت (پرسش)|بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت]]

| تصویر             = 7626626268.jpg

| مدخل بالاتر     = [[مهدویت]] / [[غیبت امام مهدی]] / [[وظایف و تکالیف مسلمانان در عصر غیبت]] / [[انتظار فرج]]  

| مدخل اصلی   =  [[انتظار عملی]]

| مدخل وابسته   =

| پاسخ‌دهنده        =  

==عبارت‌های دیگری از این پرسش==

==پاسخ جامع اجمالی==

<div style="border-right-style: solid; border-right-color: #FFCC33; background-color: #FFF1B9; font-size: 100%;">* ''_{پاسخ جامع به این پرسش، برگرفته از تمامی پاسخ‌ها ودیدگاه‌های متفرقه اندیشمندان و نویسندگانی است که تصویر و متن سخنان آنان در ذیل دیده می‌شود:}''</div>

{| style="text-align: center; background-color:##fff; width:40%; border-radius:0px; align:left !important; margin:left"

|-

|[[پرونده:260.jpg|75px|link=سید احمد خاتمی]]||[[پرونده:3073589.jpg|75px|link=محسن اراکی]]||[[پرونده:78072.jpg|75px|link=سید رضا صدر]]||[[پرونده:1379143.jpg|75px|link=محمد ناصری دولت‌آبادی]]||[[پرونده:1100253.jpg|75px|link=مجتبی گودرزی]]||[[پرونده:9030760879.jpg|75px|link=سید مهدی موسوی کاشمری]]

|_{[[سید احمد خاتمی|خاتمی]]}||_{[[محسن اراکی|اراکی]]}||_{[[سید رضا صدر|صدر]]}||_{[[محمد ناصری دولت‌آبادی|ناصری دولت‌آبادی]]}||_{[[مجتبی گودرزی|گودرزی]]}||_{[[سید مهدی موسوی کاشمری|موسوی کاشمری]]}

 

 

===نتیجه‌گیری===

*بنابراین، توجه به تعابیر فوق دربارۀ [[منتظران]]، گویای آن است که [[انتظار]] تنها "زبانی" نیست، بلکه عملی بوده و [[منتظران واقعی]]، [[آمادگی]] دائم برای [[ظهور]] [[حضرت]] و رزم در رکابش را دارند<ref>ر.ک. [[سید احمد خاتمی|خاتمی، سید احمد]]، [[ انتظار مسئولانه (مقاله)|انتظار مسئولانه]]، ص؟؟؟.</ref> و کمر [[همت]] بسته‌اند تا مقدّمات لازم را برای [[ظهور]] آماده کنند نه آنان که دست روی دست گذارند و صرفاً در [[دل]]، ظهورش را [[آرزو]] کنند<ref>ر.ک. [[محسن اراکی|اراکی، محسن]]، [[نگاهی به رسالت و امامت (کتاب)|نگاهی به رسالت و امامت]]، ص۹۲ ـ ۹۴.</ref>.

::::::«[[انتظار]] باوری است [[باور]] به عمل، [[منتظر]] [[حضرت ولی عصر]]{{ع}}، [[امام]] زمان‌پسند [[زندگی]] می‌کند. [[منتظر]] [[حضرت ولی عصر]]{{ع}}، [[عصر غیبت]] را عصر [[تکلیف]] داند، نه آنکه این دوره را دوره [[بی‌تفاوتی]] در برابر [[دین]] انگارد.

:::::*[[امام سجاد]] می‌فرمایند: "معتقدان به [[مهدی]] و [[منتظران ظهور]] او در [[عصر غیبت]]... در پنهان و آشکار [[مردمان]] را به [[دین خدا]] فراخوانند"<ref>{{متن حدیث|إِنَّ أَهْلَ زَمَانِ غَيْبَتِهِ الْقَائِلِينَ بِإِمَامَتِهِ وَ الْمُنْتَظِرِينَ لِظُهُورِهِ... وَ الدُّعَاةُ إِلَى دِينِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ سِرّاً وَ جَهْراً}}؛ ابن بابویه، محمد بن علی، کمال الدین، ج۱، ص۳۲۰.</ref>.

::::::[[منتظر]] [[حضرت ولی عصر]]{{ع}} طوری [[زندگی]] می‌کند که هر لحظه [[ظهور]] اتفاق بیفتد، در این اردوگاه قرار می‌گیرد و این کار بسیار [[سختی]] است، خود [[جهاد]] است. بر این اساس، [[منتظران]] [[حضرت]] همانند فداکاران در رکاب [[رسول الله]]{{صل}} معرفی شده‌اند.

::::::[[امام صادق]]{{ع}} می‌فرمایند:"هرکس [[منتظر ظهور]] [[حضرت ولی عصر]]{{ع}} باشد و در این حال بمیرد، چون کسی است که در [[خیمه]] [[حضرت]] و [[یاور]] ایشان باشد. سپس لحظه‌ای درنگ کرد و فرمود: "نه، بلکه بسان کسی است که با آن [[حضرت]] [[شمشیر]] زند و سپس فرمود نه به [[خدا]] به حتم مانند کسی است که در رکاب [[رسول خدا]] [[شهید]] شده باشد"<ref>{{متن حدیث|مَنْ مَاتَ مِنْكُمْ وَ هُوَ مُنْتَظِرٌ لِهَذَا الْأَمْرِ كَمَنْ هُوَ مَعَ الْقَائِمِ فِي فُسْطَاطِهِ قَالَ ثُمَّ مَكَثَ هُنَيْئَةً ثُمَّ قَالَ لَا بَلْ كَمَنْ قَارَعَ مَعَهُ بِسَيْفِهِ ثُمَّ قَالَ لَا وَ اللَّهِ إِلَّا كَمَنِ اسْتُشْهِدَ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ {{صل}}}}؛ مکیال المکارم، موسوی اصفهانی، ترجمه سیدمهدی حائری، ج ۲، ص ۲۱.</ref>.

::::::در روایتی دیگر [[مولی]] [[علی]]{{ع}} می‌فرمایند:"[[منتظر]] امر ما بسان کسی است که در [[راه خدا]] به [[خون]] خود غلتیده باشد" <ref>{{متن حدیث|الْمُنْتَظِرُ لِأَمْرِنَا كَالْمُتَشَحِّطِ بِدَمِهِ فِي سَبِيلِ اللَّهِ}}؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۵۸.</ref>»<ref>[[سید احمد خاتمی|خاتمی، سید احمد]]، [[انتظار سازنده ۱ (مقاله)|انتظار سازنده]].</ref>.

:::::*«[[انتظار عملی]] و آن فراهم کردن [[زمینه‌های ظهور]] [[حضرت]] است. [[انتظار عملی]] آن است که در تمامی عرصه‌ها [[زندگی]] [[امام]] زمان‌پسند داشته باشیم. [[عصر غیبت]]، عصر کنار نهادن [[وظایف مسلمانان]] در [[امر به معروف و نهی از منکر]]، [[مبارزه با ظلم]] و تلاش در راه [[گسترش عدالت]] نیست، بلکه عصر تلاش بیشتر برای [[دینداری]] و گسترش [[دین]] است و این کار سخت و پررنجی است.

::::::در روایتی در مورد [[سختی]] [[دینداری در عصر غیبت]] دو تعبیر آمده است: [[نبی اکرم]]{{صل}} فرمود: {{متن حدیث|... لَأَحَدُهُمْ أَشَدُّ بَقِيَّةً عَلَى دِينِهِ مِنْ خَرْطِ الْقَتَادِ فِي اللَّيْلَةِ الظَّلْمَاءِ أَوْ كَالْقَابِضِ عَلَى جَمْرِ الْغَضَا...}}؛ هر کدام از آنها بر [[دین خدا]] پایدارتر از کسی است که در شب تاریک شاخه پرتیغ [[قتاد]] (مغیلان درختچه‌ای است که شاخه آن تیغ‌های بسیار تیزی دارد) را صاف و تهی از خار کند یا مانند کسی که [[آتش]] غضا (درخت گز درختی است که چوب آن محکم و بادوام و [[آتش]] آن دیرپا و پرحرارت است) به دست گرفته است<ref>بصائر الدرجات، ص ۸۴، بحارالانوار، ۵۲، ص ۱۲۳.</ref>. واژه‌های {{متن حدیث|خَرْطِ الْقَتَادِ}} و {{متن حدیث|الْقَابِضِ عَلَى جَمْرِ الْغَضَا}} نشان‌دهنده [[سختی]] [[دینداری در عصر غیبت]] است.

::::::[[سختی انتظار]] مسئولانه:تعابیر ذیل درباره [[منتظران]] گویای آن است که [[انتظار]] تنها "زبان قال" نیست، بلکه زبان عمل است آن هم در سخت‌ترین شرایط آن: منتظر [[حضرت ولی‌عصر]]{{ع}} مانند رزمنده رکاب [[رسول الله]]{{صل}} است... مانند شمشیرزن در کنار [[پیامبر]]{{صل}} است<ref>{{متن حدیث| بَلْ كَانَ كَالضَّارِبِ بَيْنَ يَدَيْ رَسُولِ اللَّهِ{{صل}} بِالسَّيْفِ...}}؛ کمال الدین، ص ۳۳۸، بحارالانوار، ج ۵۲، ص۱۴۱.</ref>.

::::::مانند کسی است که همواره همراه [[پیامبر]] است<ref>{{متن حدیث| هو کم کان مع رسول الله}}، المحاسن، ج ۱، ص ۲۷۷، بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۱۲۵.</ref>.  

::::::[[امام صادق]]{{ع}} فرمود: مانند شمشیرزن همراه [[پیامبر]]{{صل}}... مانند کسی که در رکاب [[پیامبر]] [[شهید]] شده است"<ref>{{متن حدیث|... بَلْ كَمَنْ قَارَعَ مَعَهُ بِسَيْفِهِ... لَا وَ اللَّهِ إِلَّا كَمَنِ اسْتُشْهِدَ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ{{صل}}}}المحاسن، ج ۱، ص ۲۷۸، بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۱۲۶.</ref> .

::::::[[امام صادق]]{{ع}}  فرمود: مانند کسی است که در [[جنگ بدر]] همراه [[پیامبر]] بوده است"<ref>{{متن حدیث|كَمَنْ شَهِدَ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ{{صل}} بَدْراً}}؛ الکافی، ج ۲، ص ۳۷.</ref>.

::::::[[حضرت]] [[مولی]] [[علی]]{{ع}}  فرمود: "[[منتظر]] امر ما مانند کسی است که در [[راه خدا]] در [[خون]] غلتیده است"<ref>{{متن حدیث| الْمُنْتَظِرُ لِأَمْرِنَا كَالْمُتَشَحِّطِ بِدَمِهِ فِي سَبِيلِ اللَّهِ}}؛ کمال الدین، ص ۶۴۵، بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۱۲۳.</ref>.

::::::متنتظر [[حضرت ولی‌عصر]]{{ع}} مانند رزمنده رکاب [[حضرت]] است:[[حضرت]] [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: "آن کس از شما که این امر "[[ولایت]] و [[قیام]]" را بشناسد و [[منتظر]] آن باشد و این را خداخواهانه و نیکوکارانه (نه ریاکارانه) دنبال کند به [[خدا]] [[سوگند]] مانند کسی است که با شمشیرش همراه [[قائم]] [[خاندان]] [[آل محمد]]{{صل}} [[جهاد]] می‌کند"<ref>{{متن حدیث| الْعَارِفُ مِنْكُمْ هَذَا الْأَمْرَ الْمُنْتَظِرُ لَهُ الْمُحْتَسِبُ فِيهِ الْخَيْرَ كَمَنْ جَاهَدَ وَ اللَّهِ مَعَ قَائِمِ آلِ مُحَمَّدٍ بِسَيْفِهِ...}}؛ بحارالانوار، ج ۶۸، ص ۱۴۱.</ref>

::::::این تعابیر و امثال آن گویای آن است که [[منتظران واقعی]] در [[عصر غیبت]] چه در عرصه [[جنگ]] سخت و چه در عرصه [[جنگ]] نرم رزمنده‌اند. [[آمادگی]] دائم برای [[ظهور]] [[حضرت]] و رزم در رکاب [[حضرت]] دارند»<ref>[[سید احمد خاتمی|خاتمی، سید احمد]]، [[ انتظار مسئولانه (مقاله)|انتظار مسئولانه]]، [[پاسدار اسلام (نشریه)|ماهنامه پاسدار اسلام]]، ص14، 15.</ref>.

::::::«[[انتظار عملی]]؛ یعنی فراهم آوردن مقدمات تحقق آنچه مورد [[انتظار]] است. به عنوان مثال، کسی را که [[منتظر]] است تا مسافرش از راه برسد، چنانچه در خانه بنشیند و کاری را که برای پذیرایی از مسافرش لازم است انجام ندهد و تنها در اندرون دلش، [[انتظار]] قدوم او را بکشد، مقایسه کنید با کسی که علاوه بر [[انتظار]] درونی، خانه را برای پذیرایی از میهمان آماده ساخته، غذای مناسب تهیه دیده، وسیله پذیرایی آماده کرده و کارهایی را که برای پذیرایی از میهمان لازم است، انجام داده است. در این مثال، شخص اول، تنها [[منتظر]] است به [[انتظار قلبی]] و درونی، لکن شخص دوم، علاوه بر [[انتظار]] درونی، مقدمات عملی پذیرایی از میهمان مورد [[انتظار]] را فراهم ساخته و انتظارش را در صحنه عمل مجسم نموده است. [[انتظار حقیقی]]، [[انتظار]] نوع دوم است. حال، بار دیگر به مثال یاد شده توجه فرمایید. اگر فرض شود مسافری که در [[انتظار]] اویند، مسافر عادی نیست، بلکه مأموری است که از سوی یک [[مقام]] [[مطاع]] برای انجام مأموریتی ویژه اعزام شده است و از سوی آن [[مقام]]، اهداف [[مأموریت]] مسافر مذکور، اجمالاً به اطلاع [[منتظران]] رسیده، و به آنها [[دستور]] داده شده است که به [[یاری]] وی بشتابند و او را در اجرای [[مأموریت]] مهم و فوق‌العاده‌اش با تمام امکانات کمک کنند. در این صورت، [[انتظار]] [[منتظران]] به چه صورت خواهد بود؟

::::::جواب روشن است، [[منتظران]] باید آنچه برای اجرای [[مأموریت]] آن میهمان عزیز لازم است، فراهم کنند و صرف [[انتظار]] درونی و دست روی دست گذاشتن، کافی نیست. منتظرانی که فرمانبردار آن [[مقام]] مطاعند و در انتظارشان [[راستین]] و صادقند، کمر همّت می‌بندند و مقدّمات اجرای [[مأموریت]] آن [[مأمور]] بزرگوار را فراهم و کلیه امکانات و وسائل لازم را آماده می‌کنند.

::::::اکنون اگر به اصل مطلب برگردیم و مثال مذکور را بر موضوع مورد بحث تطبیق دهیم، بحث روشن‌تر می‌شود. [[خدای متعال]] که اطاعتش ذاتاً و اصالتاً بر همه آفریدگان [[واجب]] است، [[بنده]] [[صالح]] خود را که [[ولی عصر]] {{ع}} است [[مأمور]] کرده تا [[جهان]] را پر از [[عدل و داد]] کند و [[حکومت]] [[قسط]] و [[عدل الهی]] را در تمام نقاط [[زمین]] برپا سازد و [[مؤمنین]] را با دستورهای مؤکد، به [[یاری]] و [[نصرت]] همه‌جانبه‌اش فراخوانده است. در این صورت و با توجه به مثالی که بیان شد، معنی [[انتظار]] و [[وظیفه منتظران]]، روشن است. [[انتظار]] [[امام زمان]] {{ع}} با تهیه مقدّمات عملی مأموریتی که [[امام]] {{ع}} برای [[اقدام]] به آن [[ظهور]] می‌کند، تحقق می‌پذیرد و [[منتظران حقیقی]] حضرتش آنانند که کمر [[همت]] بندند و مقدّمات لازم را برای [[مأموریت]] حضرتش آماده کنند نه آنان که دست روی دست گذارند و صرفاً در اندورن [[دل]]، ظهورش را [[آرزو]] کنند»<ref>[[محسن اراکی|اراکی، محسن]]، [[نگاهی به رسالت و امامت (کتاب)|نگاهی به رسالت و امامت]]، ص۹۲-۹۴.</ref>.

::::::«[[انتظار عملی]] مانند [[آمادگی]] برای آمدن مهمان و [[پذیرایی]] از او که [[غذا]] بایستی آماده باشد و با [[مقام]] مهمان و شخصیت او تناسب داشته باشد. محل نشستن او تمیز و آماده، خوابگاه و استراحتگاهش مرتب باشد. مثلا کشاورز، وقتی [[انتظار]] [[باران]] را دارد که چیزی کشت کرده باشد. بازرگان، وقتی [[انتظار]] سود دارد که کالای خود را آماده کرده و در معرض فروش گذارده باشد و این [[انتظار]] کامل خواهد بود. بنابراین [[انتظار عملی]] افزون بر [[انتظار]] روحی است. آنچه در تسریع [[قیام حضرت مهدی]] مؤثر است، [[انتظار عملی]] است؛ هر چه بر تعداد [[منتظران]] عملی [[حضرت]] افزوده می‌شود، [[ظهور]] آن [[حضرت]] نزدیک تر می‌شود و موفقیت در [[دعوت]] را شدیدتر می‌سازد»<ref>[[سید رضا صدر|صدر، سید رضا]]، [[راه مهدی (کتاب)|راه مهدی]]، ج۱، ص۹۸۷.</ref>.

::::::«[[انتظار]]، حالتی روحی است که از ضمیر فرد [[منتظر]] بر می‌‌آید؛ اما با چشم به در دوختن و [[حسرت]] خوردن تمام نمی‌شود؛ بلکه به عمل منجر می‌‌شود و در تمامیِ اجزای [[زندگی مادی]] و [[معنوی]] تأثیری شگرف برجای می‌‌نهد. در [[روایات]] متعدد، [[انتظار]] به عنوان عمل، بلکه [[برترین]] [[اعمال]] معرفی شده است. از جمله [[روایت]] [[پیامبر اکرم]]{{صل}} است که فرمودند: {{متن حدیث|أَفْضَلُ أَعْمَالِ أُمَّتِي اِنْتِظَارُ اَلْفَرَجِ}}<ref>بحارالانوار، ج 2، ص 122</ref>؛ [[برترین]] [[اعمال امت]] من، [[انتظار فرج]] است. این دسته [[روایات]]، دلالت دارد که [[انتظار]]، حالت روانی [درونی] صرف نیست؛ بلکه حالت عملی [بیرونی] نیز دارد(...) اصطلاح [[انتظار]]، به معنای عدم [[رضایت]] از وضعیت موجود و [[انتظار عملی]] برای تغییر آن و حاصل شدن وضعیّتی مناسب می‌‌باشد»<ref>[[محمد ناصری دولت‌آبادی|ناصری دولت‌آبادی، محمد]]، [[خُلُق (نشریه)|خُلُق ]]، [[فرهنگ انتظار (مقاله)|فرهنگ انتظار]]، ج۱، ص۹۸۷.</ref>.

::::::«[[انتظار عملی]] به [[اعمال]] و [[رفتار]] [[انسان]] جهت می‌دهد. و باعث می‌شود که [[منتظران]] در بعد فردی و [[اجتماعی]] تلاش کنند. از نظر فردی به حیات روحی و روانی و کسب [[فضائل اخلاقی]] و تقویت بنیه جسمی و روحی بپردازند و به عبارت دیگر [[خودسازی]] را سرلوحه کار خود قرار دهند. و از نظر [[اجتماعی]] مراقب حال دیگران بوده، و علاوه بر [[اصلاح]] خود در [[اصلاح]] دیگران نیز کوشا باشند. چرا که آن [[نهضت]] جهانی و برنامه [[عظیم]] که همه برنامه‌های آن مانند [[امنیت]]، [[عدالت]] و... در حد کمال است یک برنامه فردی نیست بلکه جمعی و همگانی است. از این‌رو برای تحقق چنین انقلابی، مردانی بزرگ، مصمّم، [[شکست ناپذیر]] و [[پاک]] و دارای [[بینش عمیق]] و گرایش‌های متعالی لازم است.

::::::بنابراین [[انتظار]] یک [[مصلح جهانی]] به‌معنای [[آماده‌باش]] کامل [[فکری]] و [[اخلاقی]]، مادی و [[معنوی]] در تمام ابعاد آن برای گسترش [[عدل]] و [[امنیت]] و [[اصلاح]] همه [[جهان]] است.

::::::بدین جهت در [[روایات]] ما برای [[منتظران واقعی]] اوصافی نظیر، [[یقین]]، [[ایمان]]، [[معرفت]] و [[شناخت]]، [[تقوا]]، [[خودسازی]] و دگرسازی و... گفته شده است. و [[منتظران]] را به سوی کسب آن [[صفات ]] [[تشویق]] کرده‌اند<ref>ر.ک: اصول کافی، ج۱، باب ۸۴؛ غیبت نعمانی، باب ۱۰.</ref>. هم‌چنین مواردی مانند: [[ورع]]، [[حسن خلق]]، [[امر به معروف و نهی از منکر]]، عمل به [[آداب]] و [[تعالیم دینی]] و... را به‌عنوان [[وظایف منتظران]] برشمرده و امر به عمل کردن به آنها کرده‌اند<ref>ر.ک: غیبت نعمانی، باب ۱۱؛ کمال الدین و تمام النعمة، ج۲، باب ۴۵؛ بحارالانوار، ج۵۲، باب ۲۲.</ref>»<ref>[[مجتبی گودرزی|گودرزی؛ مجتبی گودرزی]]، [[فلسفه امنیت و آموزه انتظار (مقاله)|فلسفه امنیت و آموزه انتظار]]، ص ۳۱۶ -۳۱۷.</ref>.

| پاسخ‌دهنده =

::::::«'''[[انتظار]] [[مکتب]] عمل:''' در [[حدیثی]] [[پیامبر اکرم]]{{صل}} می‌‌فرماید: [[برترین عمل]] [[امت]] من [[انتظار فرج]] داشتن است<ref>{{متن حدیث|أَفْضَلُ أَعْمَالِ أُمَّتِي انْتِظَارُ الْفَرَجِ}}.</ref>. [[پیامبر]] در این بیان خود "[[انتظار فرج]]" را عمل به حساب آورده است، درحالی‌ که‌‎ دست روی دست گذاشتن و خود را بی‌خاصیت و مهمل بارآوردن، در گوشه خانه خزیدن و‌‎ ‎تن به [[ظلم]] دادن و در آرزوی [[ظهور امام زمان]] به سر بردن تا آن [[حضرت]] با نیروی غیبی امور را‌‎ ‎اصلاح کند نه‌تنها [[انتظار]] نیست بلکه خود ضد [[انتظار]] است.  

::::::گذشته از این،در این [[حدیث]] "[[انتظار فرج]]" [[برترین عمل]] شمرده شده و سر آن هم این‌‎ ‎است که "[[انتظار فرج]]" حرکت و عمل در جهت ایجاد [[جامعه]] و [[حکومتی]] مبتنی بر [[دین]] و‌‎ ‎ارزش‌های [[اسلامی]] و [[عدالت اجتماعی]] است و چنین اقدامی [[برترین]] عمل‌هاست زیرا مقدمه و‌‎ ‎تلاش برای تحقق [[حکومت]] و [[نظام اسلامی]] و [[ولایت]] [[امامان معصوم]]{{عم}} است. و‌‎ ‎بر طبق [[روایت]] از [[امام]] این خود [[افضل]] [[اعمال]] است، زیرا وسیله آن است که سایر فرایض و‌‎ ‎احکام [[الهی]] عینیت یافته و عملی می‌‌گردد. و در [[حقیقت]] "[[انتظار فرج]]" برای ما که در [[عصر‌‎ ‎غیبت]] واقعیم نوعی [[آماده‌سازی]] و مهیا شدن برای [[یاری]] رساندن به [[نهضت]] جهانی حضرت‌‎ ‎مهدی{{ع}} و این جز با [[مبارزه]] و تلاش مستمر و [[جهاد]] بی‌امان با مظاهر [[شرک]] و [[طاغوت]] و‌‎ ‎ایجاد [[آمادگی]] صد در صد و همیشگی میسّر نیست.

::::::آیا کسانی که تحت عنوان [[انتظار فرج]] کناره‌گیری [[اختیار]] کرده‌اند و خود را از صحنه مبارزه‌‎ ‎حق و [[باطل]] منزوی کرده و در نتیجه [[روح]] [[شهامت]] و شور [[جهاد]] و [[پیکار]] را در خود کشته‌اند، بر‌‎ ‎این [[باور]] هستند که [[یاران حضرت مهدی]] کسانی‌اند که در رکاب او بجنگد، بکشند و کشته‌‎ ‎شوند؟ و [[دوستان]] آن [[حضرت]] همان‌هایی‌اند که برای مدت‌ها همراه و به [[امامت]] او با مظاهر‌‎ ‎شرک و قدرت‌های [[شیطانی]] در حال [[پیکار]] هستند؟ و چنین چیزی بدون [[آمادگی]] قبلی و ایجاد‌‎ ‎روح سلحشوری و [[جهاد]] در خود ممکن است؟ چنین کسانی غالباً بر این پندارند که همه امور‌‎ ‎مربوط به [[حکومت حضرت ولی عصر]] با [[قدرت]] غیبی و بدون هیچ‌گونه زحمت و تحمل‌‎ ‎فشار و [[سختی]]، انجام می‌‌شود و [[دوستان]] آن [[حضرت]] نابرده [[رنج]]، به عظیم‌ترین و پربهاترین‌‎ ‎‎گنج دست می‌‌یابند. و با این دید هم شاید نیازی در این نمی‌بینند که در خود [[آمادگی]] را‌‎ ‎به وجود آورند و به خود زحمت [[انتظار ناب]] را داده و تن به [[بلا]] دهند.  

::::::شخصی به [[امام صادق]]{{ع}} عرض کرد: [[مردم]] می‌‌گویند: هرگاه [[مهدی]]{{ع}} [[قیام]] کند امور‌‎ ‎خودبه‌خود [[اصلاح]] می‌‌گردد و به [[قدر]] یک حجامت نیز [[خونریزی]] نمی‌شود. [[حضرت]] فرمود:‎ ‎"هرگز این‌گونه نیست. به خدایی که [[جان]] آن [[عزیز]] در دست اوست [[سوگند]] اگر بنا بود کار برای کسی‌‎ ‎به‌خودی‌خود هموار شود برای [[رسول خدا]] می‌‌شد آن هنگامی که دندانش [[شکست]] و‌‎ ‎صورتش شکاف برداشت. هرگز چنین نیست. به [[خدا]] [[سوگند]] کار درست نخواهد شد تا‌‎ ‎اینکه ما و شما تبدیل به [[خون]] و عرق گردیم"<ref>{{متن حدیث|كَلَّا وَ الَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ لَوِ اسْتَقَامَتْ لِأَحَدٍ عَفْواً لَاسْتَقَامَتْ لِرَسُولِ اللَّهِ {{صل}} حِينَ أُدْمِيَتْ رَبَاعِيَتُهُ وَ شُجَّ فِي وَجْهِهِ كَلَّا وَ الَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ حَتَّى نَمْسَحَ نَحْنُ وَ أَنْتُمُ الْعَرَقَ وَ الْعَلَقَ}}.</ref>. و در همین راستاست که در [[حدیث]] دیگری همان [[حضرت]] می‌‌فرماید: "هر کدام از شما باید خود را برای [[قیام قائم]] آماده کند اگرچه به [[قدر]] مهیا کردن تیری باشد.‎ ‎زیرا وقتی [[خداوند]] [[نیت]] [[صادق]] او را دایر بر [[انتظار فرج]] و [[یاری]] آن [[حضرت]] ببیند [[امید]] می‌‌رود‌‎ ‎خداوند [[عمر]] او را دراز کرده تا [[ظهور]] او را [[درک]] کند و از [[یاران]] آن بزرگوار باشد". البته مقصود از تهیه [[سلاح]]، [[آمادگی نظامی]] است که در هر زمانی به‌گونه‌ای و شاید‌‎ ‎مقصود از این که فرمود: "[[امید]] می‌‌برم که [[خدا]] [[عمر]] او را دراز کند" این باشد که چنین انتظاری‌‎ ‎این اندازه در پیشگاه [[خداوند تعالی]] [[ارزش]] و [[جایگاه]] دارد.  

::::::و باز همان [[حضرت]] در [[مقام]] ارزش‌گذاری این [[انتظار]] [[خالص]] و سرشار از [[امید]] و شور و‌‎ ‎عمل می‌‌فرماید‌: "هرکس در حال [[انتظار]] باشد و بمیرد همچون کسی است که در [[خیمه]] [[قائم]]{{ع}} با او‌‎ ‎همراه است. پس لحظه‌ای درنگ کرده و فرمود: نه، بلکه مانند کسی است که با او و در صف‌‎ ‎او [[شمشیر]] بزند. سپس فرمود: نه، به [[خدا]] [[سوگند]] او همچون کسی است که در رکاب رسول‌‎ ‎خدا [[شهید]] گردیده باشد"<ref>{{متن حدیث|مَنْ مَاتَ مِنْكُمْ وَ هُوَ مُنْتَظِرٌ لِهَذَا الْأَمْرِ كَمَنْ هُوَ مَعَ الْقَائِمِ فِي فُسْطَاطِهِ قَالَ ثُمَّ مَكَثَ هُنَيْئَةً ثُمَّ قَالَ لَا بَلْ كَمَنْ قَارَعَ مَعَهُ بِسَيْفِهِ ثُمَّ قَالَ لَا وَ اللَّهِ إِلَّا كَمَنِ اسْتُشْهِدَ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ {{صل}}}}.</ref>.

::::::و این امر نیز شاید بدین خاطر باشد که از [[باب ]]{{متن حدیث|إِنَّمَا الْأَعْمَالُ بِالنِّيَّاتِ}} از آنجا که چنین‌‎ ‎شخصی نیتش این بوده است که در آستان [[حضرت مهدی]] و در [[حمایت]] از او [[نبرد]] کند و این‌‎ ‎آمادگی را نیز در خویش ایجاد کرده است و برای لحظه [[ظهور]] سر از پا نمی‌شناخته و خود را‌‎ ‎آنچنان مهیا کرده که تا اعلان [[ظهور]] شود او بی هیچ درنگ و دغدغه خاطر و با [[آمادگی]] کامل،‌‎ ‎در تمامی زمینه‌ها به سوی آن، [[حضرت]] و [[کمک]] به [[نهضت]] جهانی او حرکت کند ولی أجل بدو‌‎ ‎‎مهلت نداده و با همین [[نیت]] از [[دنیا]] رفته است [[خداوند]] نیز او را با این نیتش محشور کرده و‌‎ ‎ثواب آن را بدو خواهد بخشید.  

::::::مهم‌تر اینکه باز در روایتی [[امام سجاد]]{{ع}} فرمود: "آنها که در [[عصر غیبت]] آن [[حضرت]] به‌‎ سر می‌‌برند و به [[امامت]] او [[معتقد]] و [[منتظر ظهور]] او هستند [[بهترین]] [[مردم]] تمام دوران‌ها و‌‎ ‎زمان‌هایند؛ زیرا [[خداوند تعالی]] [[عقل]] و [[درک]] و هوشی بدانان [[عنایت]] می‌‌کند و آنچنان [[فهم]] و‌‎ ‎معرفت آنها را بالا می‌‌برد که در نزد آنها [[غیبت]] به منزله حضور است و [[خداوند]] آنها را همانند‌‎ ‎مجاهدانی که در رکاب [[رسول خدا]] می‌‌جنگیدند قرار داده است". یعنی همان [[مراقبت]]، تلاش، [[مجاهدت]] و وظایفی که در [[عصر حضور]] از آنان سر می‌‌زند،‌‎ ‎در [[زمان غیبت]] نیز دنبال می‌‌کنند»<ref>[[سید مهدی موسوی کاشمری|موسوی کاشمری، سید مهدی]]، [[امام خمینی و احیاء انتظار فرج (مقاله)|امام خمینی و احیاء انتظار فرج]]، ص۴۰۴-۴۰۶.</ref>.