تفاوت حکومت حضرت داوود و سلیمان با حکومت امام مهدی در چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

| موضوع اصلی = [[مهدویت (پرسش)|بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت]]

| تصویر = 7626626268.jpg

| مدخل بالاتر = [[مهدویت]] / [[عصر پس از ظهور]]‌ / [[حکومت جهانی امام مهدی]] / [[روش حکومتی امام مهدی]]

| مدخل اصلی = [[شیوه حکومت امام مهدی]]

| مدخل وابسته =  

| تعداد پاسخ = ۱

'''[[تفاوت حکومت حضرت داوود و سلیمان با حکومت امام مهدی]] در چیست؟''' یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث '''[[مهدویت (پرسش)|مهدویت]]''' است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی '''[[مهدویت]]''' مراجعه شود.

== پاسخ نخست ==

«بین این دو حکومت نقاط اشتراک و شباهت‌های فراوانی وجود دارد. هر دو حکومتی الهی و [[عدالت]]محورند که در رأس آن یک حجت الهی قرار دارد. اما با توجه به [[روایات]] و از نظر تحقق خارجی، در این زمینه‌ها تفاوت دارند:

* '''[[گستره حکومت امام مهدی|گستره حکومت]]''': حکومت حضرت [[داوود]] و سلیمان {{عم}} منطقه‌ای بود. [[امام باقر]] {{ع}} می‌فرماید: حضرت [[داوود]] و همین‌طور [[حضرت سلیمان]] {{عم}} بر منطقه شامات تا بلاد اصطخر از فلسطین و لبنان تا ایران حاکم بودند<ref>[[بحار الانوار (کتاب)|بحار الانوار]]، ج ۱۴، ص ۲، ح ۵</ref> درحالی‌که حکومت [[امام زمان]] {{ع}} جهانی است و شرق و غرب عالم را دربر می‌گیرد. [[امام صادق]] {{ع}} می‌فرماید: خداوند متعال به دست او مشرق و مغرب عالم را خواهد گشود<ref>[[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین]]، باب ۳۳، ح ۳۱، ما روی عن الامام الصادق {{ع}}</ref> این تعبیر بیان‌کننده این نکته است که هیچ نقطه‌ای از زمین باقی نمی‌ماند مگر اینکه در سیطره و حکومت او قرار می‌گیرد و اگر در [[روایات]] آمده که چهار نفر، حاکم بر همه زمین شدند از جمله [[حضرت سلیمان]] و [[داوود]]<ref>خصال، ص ۲۷۵؛ [[بحار الانوار (کتاب)|بحار الانوار]]، ج ۱۲، ص ۳۶، ح ۱۳؛ تفسیر عیاشی، ج ۱، ص ۱۴۷</ref> {{عم}} مراد از همه زمین، سرزمین‌های مسکونی شناخته شده آن زمان است. پس قطعاً نقاطی مثل قاره [[امریکا]]، ژاپن و مانند آن را دربر نمی‌گرفته است. ولی در حکومت [[حضرت ولی‌عصر]] {{ع}} تمام کره زمین در حیطه حکومت ایشان قرار می‌گیرد.

در آیه ۵۵ سوره نور، تعبیر {{متن قرآن|... لا يُشْرِكُونَ بِي شَيْئًا وَمَن}} و در بیان [[امام صادق]] {{ع}} که می‌فرماید: در روی زمین هیچ بقعه و مکانی که غیر خداوند در آن عبادت شود باقی نمی‌ماند، مگر اینکه خداوند عزّ و جلّ در آن عبادت می‌شود و دین، تماماً از آن خداوند خواهد شد. این حقیقت، تأکید شده و قطعاً محال است که وعده الهی تحقق نیابد، {{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ لاَ يُخْلِفُ الْمِيعَادَ}}<ref>سوره آل عمران؛ آیه: ۹</ref> اما حاکمیت توحید با این کمیت و کیفیت، در حکومت [[حضرت داوود]] و سلیمان {{عم}} به چشم نمی‌خورد. خداوند متعال در آیه ۷۸ و ۷۹ سوره مائده می‌فرماید: کسانی که از [[بنی‌اسرائیل]] کافر شدند مورد لعن [[حضرت داوود]] و عیسی بن مریم قرار گرفتند، زیرا نافرمانی و تجاوز می‌کردند. آن‌ها از منکری که دیگران به جای می‌آوردند، نهی نمی‌کردند.

 

== پانویس ==

{{پانویس}}