جز
جایگزینی متن - '-،' به '-'
جز (جایگزینی متن - 'رده: مدخل' به 'رده:مدخل') |
جز (جایگزینی متن - '-،' به '-') |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ولایت}} | {{ولایت}} | ||
{{مدخل مرتبط | |||
| موضوع مرتبط = شهوات | |||
| عنوان مدخل = [[شهوات]] | |||
| مداخل مرتبط = [[شهوات در قرآن]] - [[شهوات در حدیث]] - [[شهوات در نهج البلاغه]] - [[شهوات در اخلاق اسلامی]] - [[شهوات در معارف دعا و زیارات]] | |||
| پرسش مرتبط = شهوات (پرسش) | |||
}} | |||
==امور بازدارنده از شهوات== | == امور بازدارنده از شهوات == | ||
===[[عقل]] === | === [[عقل]] === | ||
*که [[حجت]] درونی و [[پیامبر باطنی]] و [[ودیعه]] [[الهی]] در [[انسان]] است. [[عقل]] نه تنها [[انسان]] را از انجام ناشایست‌ها باز می‌‌دارد، که او را از [[گرایش]] به محرّمات نیز منع می‌‌نماید. از همین روست که در [[آیات]] بسیاری از [[قرآن کریم]]، به گونه‌های متفاوت به [[پیروی]] از [[عقل]] [[دعوت]] شده است: {{متن قرآن|أَفَلَا یَتَفَکّرونَ}}، {{متن قرآن|أَفَلَا يَعْقِلُونَ}}<ref> | * که [[حجت]] درونی و [[پیامبر باطنی]] و [[ودیعه]] [[الهی]] در [[انسان]] است. [[عقل]] نه تنها [[انسان]] را از انجام ناشایست‌ها باز می‌‌دارد، که او را از [[گرایش]] به محرّمات نیز منع می‌‌نماید. از همین روست که در [[آیات]] بسیاری از [[قرآن کریم]]، به گونه‌های متفاوت به [[پیروی]] از [[عقل]] [[دعوت]] شده است: {{متن قرآن|أَفَلَا یَتَفَکّرونَ}}، {{متن قرآن|أَفَلَا يَعْقِلُونَ}}<ref>«پس آیا نمی‌اندیشند؟» سوره یس، آیه ۶۸.</ref>، {{متن قرآن|أَفَلَا يَتَدَبَّرُونَ}}<ref>«آیا به قرآن نیک نمی‌اندیشند» سوره نساء، آیه ۸۲.</ref> و... | ||
*از همین روست که [[خداوند]]، به کسانی که سر از تبعیّت [[عقل]] نپیچیده‌اند، [[بشارت]] به جنّت داده است: {{متن قرآن| فَبَشِّرْ عِبَادِ * الَّذِينَ يَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَيَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ أُولَئِكَ الَّذِينَ هَدَاهُمُ اللَّهُ وَأُولَئِكَ هُمْ أُولُو الْأَلْبَابِ}}<ref> | * از همین روست که [[خداوند]]، به کسانی که سر از تبعیّت [[عقل]] نپیچیده‌اند، [[بشارت]] به جنّت داده است: {{متن قرآن| فَبَشِّرْ عِبَادِ * الَّذِينَ يَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَيَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ أُولَئِكَ الَّذِينَ هَدَاهُمُ اللَّهُ وَأُولَئِكَ هُمْ أُولُو الْأَلْبَابِ}}<ref>«پس به بندگان من مژده بده! * کسانی که گفتار را می‌شنوند آنگاه از بهترین آن پیروی می‌کنند، آنانند که خداوند راهنمایی‌شان کرده است و آنانند که خردمندند» سوره زمر، آیه ۱۷-۱۸.</ref>. | ||
*و باز از [[دوزخیان]] حکایت فرموده که تنها چون سَر در پای [[عقل]] ننهاده‌اند، روی در جهنّم گذارده‌اند: {{متن قرآن|وَقَالُوا لَوْ كُنَّا نَسْمَعُ أَوْ نَعْقِلُ مَا كُنَّا فِي أَصْحَابِ السَّعِيرِ}}<ref>«و می‌گویند: اگر ما سخن نیوش یا خردورز می‌بودیم در زمره دوزخیان نبودیم» سوره ملک، آیه ۱۰.</ref><ref>[[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۱ (کتاب)|دانش اخلاق اسلامی]]، ج۱، ص ۲۷۷-۲۷۸.</ref>. | * و باز از [[دوزخیان]] حکایت فرموده که تنها چون سَر در پای [[عقل]] ننهاده‌اند، روی در جهنّم گذارده‌اند: {{متن قرآن|وَقَالُوا لَوْ كُنَّا نَسْمَعُ أَوْ نَعْقِلُ مَا كُنَّا فِي أَصْحَابِ السَّعِيرِ}}<ref>«و می‌گویند: اگر ما سخن نیوش یا خردورز می‌بودیم در زمره دوزخیان نبودیم» سوره ملک، آیه ۱۰.</ref><ref>[[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۱ (کتاب)|دانش اخلاق اسلامی]]، ج۱، ص ۲۷۷-۲۷۸.</ref>. | ||
===[[علم]]=== | === [[علم]] === | ||
*[[دانش]]، [[انسان]] دانشمند را بواسطه آنکه نسبت به مفاسدِ رذائل، [[آگاهی]] یافته است، از تبعیّت آن باز می‌‌دارد. سخن منسوب به [[افلاطون]]: "گسترش [[رذائل اخلاقی]] در [[جامعه]]، نشان از [[جهل]] [[مردم]] آن [[جامعه]] دارد؛ چرا که اگر از [[مفاسد]] آن [[آگاه]] بودند هرگز تن به آن نمی‌دادند" نیز، بر همین اساس [[استوار]] شده است. | * [[دانش]]، [[انسان]] دانشمند را بواسطه آنکه نسبت به مفاسدِ رذائل، [[آگاهی]] یافته است، از تبعیّت آن باز می‌‌دارد. سخن منسوب به [[افلاطون]]: "گسترش [[رذائل اخلاقی]] در [[جامعه]]، نشان از [[جهل]] [[مردم]] آن [[جامعه]] دارد؛ چرا که اگر از [[مفاسد]] آن [[آگاه]] بودند هرگز تن به آن نمی‌دادند" نیز، بر همین اساس [[استوار]] شده است. | ||
*از همین روست که [[اسلام]] به [[سختی]] سر در پی [[تعلیم و تعلّم]] [[جامعه]] نهاده، و - همانگونه که پیش از این دیدیم - [[قرآن کریم]] [[آموزش و پرورش]] [[نفوس]] [[مردمان]] را، از اهداف نهائی [[خلقت]] و نیز بوجود آمدن [[ادیان]] دانسته است. [[خداوند متعال]] می‌‌فرماید: {{متن قرآن|اللَّهُ الَّذِي خَلَقَ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ وَمِنَ الْأَرْضِ مِثْلَهُنَّ يَتَنَزَّلُ الْأَمْرُ بَيْنَهُنَّ لِتَعْلَمُوا}}<ref>«خداوند است که هفت آسمان را و از زمین همانند آنها را آفریده است. فرمان (وی) میان آنها فرود می‌آید تا بدانید که خداوند بر هر کاری تواناست و اینکه دانش خداوند فراگیر همه چیز است» سوره طلاق، آیه ۱۲.</ref>. و باز می‌‌فرماید: {{متن قرآن|هُوَ الَّذِي بَعَثَ فِي الْأُمِّيِّينَ رَسُولًا مِنْهُمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِهِ وَيُزَكِّيهِمْ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ}}<ref>«اوست که در میان نانویسندگان (عرب) ، پیامبری از خود آنان برانگیخت که بر ایشان آیاتش را می‌خواند و آنها را پاکیزه می‌گرداند و به آنان کتاب (قرآن) و فرزانگی می‌آموزد و به راستی پیش از آن در گمراهی آشکاری بودند» سوره جمعه، آیه ۲.</ref><ref>[[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۱ (کتاب)|دانش اخلاق اسلامی]]، ج۱، ص ۲۷۸-۲۷۹.</ref>. | * از همین روست که [[اسلام]] به [[سختی]] سر در پی [[تعلیم و تعلّم]] [[جامعه]] نهاده، و - همانگونه که پیش از این دیدیم - [[قرآن کریم]] [[آموزش و پرورش]] [[نفوس]] [[مردمان]] را، از اهداف نهائی [[خلقت]] و نیز بوجود آمدن [[ادیان]] دانسته است. [[خداوند متعال]] می‌‌فرماید: {{متن قرآن|اللَّهُ الَّذِي خَلَقَ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ وَمِنَ الْأَرْضِ مِثْلَهُنَّ يَتَنَزَّلُ الْأَمْرُ بَيْنَهُنَّ لِتَعْلَمُوا}}<ref>«خداوند است که هفت آسمان را و از زمین همانند آنها را آفریده است. فرمان (وی) میان آنها فرود می‌آید تا بدانید که خداوند بر هر کاری تواناست و اینکه دانش خداوند فراگیر همه چیز است» سوره طلاق، آیه ۱۲.</ref>. و باز می‌‌فرماید: {{متن قرآن|هُوَ الَّذِي بَعَثَ فِي الْأُمِّيِّينَ رَسُولًا مِنْهُمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِهِ وَيُزَكِّيهِمْ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ}}<ref>«اوست که در میان نانویسندگان (عرب)، پیامبری از خود آنان برانگیخت که بر ایشان آیاتش را می‌خواند و آنها را پاکیزه می‌گرداند و به آنان کتاب (قرآن) و فرزانگی می‌آموزد و به راستی پیش از آن در گمراهی آشکاری بودند» سوره جمعه، آیه ۲.</ref><ref>[[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۱ (کتاب)|دانش اخلاق اسلامی]]، ج۱، ص ۲۷۸-۲۷۹.</ref>. | ||
===[[نفس]] لوّامه=== | === [[نفس]] لوّامه === | ||
*این [[نفس]]، در این میان از نقشی برجسته برخوردار است؛ تا آنجا که [[قرآن کریم]] به آن قسم یاد نموده است: {{متن قرآن|لَا أُقْسِمُ بِيَوْمِ الْقِيَامَةِ * وَلَا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ}}<ref>«نه، سوگند به روز رستخیز * نه، و سوگند به روان سرزنشگر» سوره قیامه، آیه ۱-۲.</ref>. | * این [[نفس]]، در این میان از نقشی برجسته برخوردار است؛ تا آنجا که [[قرآن کریم]] به آن قسم یاد نموده است: {{متن قرآن|لَا أُقْسِمُ بِيَوْمِ الْقِيَامَةِ * وَلَا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ}}<ref>«نه، سوگند به روز رستخیز * نه، و سوگند به روان سرزنشگر» سوره قیامه، آیه ۱-۲.</ref>. | ||
*و باز از همین روست که در این [[آیه]]، آن را در کنار [[قیامت]] - با تمامی اهمّیّت و [[عظمت]] آن! - یاد نموده است<ref>[[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۱ (کتاب)|دانش اخلاق اسلامی]]، ج۱، ص ۲۷۹.</ref>. | * و باز از همین روست که در این [[آیه]]، آن را در کنار [[قیامت]] - با تمامی اهمّیّت و [[عظمت]] آن! - یاد نموده است<ref>[[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۱ (کتاب)|دانش اخلاق اسلامی]]، ج۱، ص ۲۷۹.</ref>. | ||
===ترتبیت و [[تهذیب نفس]]=== | === ترتبیت و [[تهذیب نفس]] === | ||
*این عامل نیز، از اهمّیّتی فراوان برخوردار است؛ از همین روست که [[قرآن کریم]] به گونه‌های مختلف از آن یاد کرده است؛ | * این عامل نیز، از اهمّیّتی فراوان برخوردار است؛ از همین روست که [[قرآن کریم]] به گونه‌های مختلف از آن یاد کرده است؛ | ||
*گاه صریحاً به آن امر نموده: {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا قُوا أَنْفُسَكُمْ وَأَهْلِيكُمْ نَارًا}}<ref>«ای مؤمنان! خود و خانواده خویش را از آتشی بازدارید که هیزم آن آدمیان و سنگ‌هاست» سوره تحریم، آیه ۶.</ref>. | * گاه صریحاً به آن امر نموده: {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا قُوا أَنْفُسَكُمْ وَأَهْلِيكُمْ نَارًا}}<ref>«ای مؤمنان! خود و خانواده خویش را از آتشی بازدارید که هیزم آن آدمیان و سنگ‌هاست» سوره تحریم، آیه ۶.</ref>. | ||
*و گاه مضرّات ترک آن را بیان کرده است: {{متن قرآن|قُلْ إِنَّ الْخَاسِرِينَ الَّذِينَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ وَأَهْلِيهِمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَلَا ذَلِكَ هُوَ الْخُسْرَانُ الْمُبِينُ}}<ref>«بگو: بی‌گمان زیانکاران آنانند که در روز رستخیز به خود و خانواده خویش زیان رسانده‌اند، آگاه باشید که این همان زیان آشکار است» سوره زمر، آیه ۱۵.</ref><ref>[[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۱ (کتاب)|دانش اخلاق اسلامی]]، ج۱، ص ۲۷۹-۲۸۰.</ref>. | * و گاه مضرّات ترک آن را بیان کرده است: {{متن قرآن|قُلْ إِنَّ الْخَاسِرِينَ الَّذِينَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ وَأَهْلِيهِمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَلَا ذَلِكَ هُوَ الْخُسْرَانُ الْمُبِينُ}}<ref>«بگو: بی‌گمان زیانکاران آنانند که در روز رستخیز به خود و خانواده خویش زیان رسانده‌اند، آگاه باشید که این همان زیان آشکار است» سوره زمر، آیه ۱۵.</ref><ref>[[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۱ (کتاب)|دانش اخلاق اسلامی]]، ج۱، ص ۲۷۹-۲۸۰.</ref>. | ||
===[[قانون]] [[اجتماعی]]=== | === [[قانون]] [[اجتماعی]] === | ||
*منظور از [[قانون]] [[اجتماعی]]، قانونی است که [[جامعه]] را بگونه عام - در هر دو صورت [[دینی]] و غیر [[دینی]] آن- | * منظور از [[قانون]] [[اجتماعی]]، قانونی است که [[جامعه]] را بگونه عام - در هر دو صورت [[دینی]] و غیر [[دینی]] آن- از فروافتادن در امور ناشایست باز می‌‌دارد. [[اسلام]] در این زمینه [[سیره]] [[مردم]] را [[امضا]] نموده، و قانون‌های [[اجتماعی]] را پذیرا شده است. فراتر از این، می‌‌توان از متن [[وحی الهی]] استفاده نمود که قانونگذاری‌های [[اجتماعی]]، خود در شمار [[وظائف]] [[پیامبران]] بوده است: {{متن قرآن|لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَيِّنَاتِ وَأَنْزَلْنَا مَعَهُمُ الْكِتَابَ وَالْمِيزَانَ لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ وَأَنْزَلْنَا الْحَدِيدَ فِيهِ بَأْسٌ شَدِيدٌ وَمَنَافِعُ لِلنَّاسِ}}<ref>«ما پیامبرانمان را با برهان‌ها (ی روشن) فرستادیم و با آنان کتاب و ترازو فرو فرستادیم تا مردم به دادگری برخیزند و (نیز) آهن را فرو فرستادیم که در آن نیرویی سخت و سودهایی برای مردم است و تا خداوند معلوم دارد چه کسی در نهان، (دین) او و پیامبرانش را یاری می» سوره حدید، آیه ۲۵.</ref><ref>[[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۱ (کتاب)|دانش اخلاق اسلامی]]، ج۱، ص ۲۸۰.</ref>. | ||
===نظارت عمومی=== | === نظارت عمومی === | ||
*منظور از این نظارت، همان اصل "[[امر به معروف و نهی از منکر]]" است؛ که به شدیدترین وجه در [[اسلام]] مورد تأکید قرار گرفته است. در [[قرآن کریم]] می‌‌خوانیم: {{متن قرآن|وَالْمُؤْمِنُونَ وَالْمُؤْمِنَاتُ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاءُ بَعْضٍ يَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ}}<ref>«و مردان و زنان مؤمن، دوستان یکدیگرند که به کار شایسته فرمان می‌دهند و از کار ناشایست باز می‌دارند» سوره توبه، آیه ۷۱.</ref>. | * منظور از این نظارت، همان اصل "[[امر به معروف و نهی از منکر]]" است؛ که به شدیدترین وجه در [[اسلام]] مورد تأکید قرار گرفته است. در [[قرآن کریم]] می‌‌خوانیم: {{متن قرآن|وَالْمُؤْمِنُونَ وَالْمُؤْمِنَاتُ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاءُ بَعْضٍ يَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ}}<ref>«و مردان و زنان مؤمن، دوستان یکدیگرند که به کار شایسته فرمان می‌دهند و از کار ناشایست باز می‌دارند» سوره توبه، آیه ۷۱.</ref>. | ||
*فراتر از این، [[اسلام]] نه تنها به این مطلب به گونه جدّی اشاره نموده، که تشکیل حوزه‌های علمیّه- برای [[تبیین]] نظری این امر - | * فراتر از این، [[اسلام]] نه تنها به این مطلب به گونه جدّی اشاره نموده، که تشکیل حوزه‌های علمیّه- برای [[تبیین]] نظری این امر - و نیز تشکیل شورائی برای برعهده گرفتن عملی این مسأله را نیز، خواستار شده است. | ||
این بحث سخت دراز دامن است، از این‌رو پس از این به تفصیل به آن خواهیم پرداخت<ref>[[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۱ (کتاب)|دانش اخلاق اسلامی]]، ج۱، ص ۲۸۰.</ref>. | این بحث سخت دراز دامن است، از این‌رو پس از این به تفصیل به آن خواهیم پرداخت<ref>[[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۱ (کتاب)|دانش اخلاق اسلامی]]، ج۱، ص ۲۸۰.</ref>. | ||
===[[ایمان]] [[عقلی]]=== | === [[ایمان]] [[عقلی]] === | ||
*[[ایمان]] [[عقلی]]، عبارت از مجموعه معارفی است که [[عقل]] انسانی به آن [[یقین]] پیدا می‌‌کند. [[معارف]] مربوط به مبدأ، [[معاد]]، [[نبوّت]]، [[امامت]] و... در این شمار است. [[قرآن کریم]] به این مجموعه، عنوان عامّ "[[اسلام]]" را اطلاق فرموده است: {{متن قرآن|قَالَتِ الْأَعْرَابُ آمَنَّا قُلْ لَمْ تُؤْمِنُوا وَلَكِنْ قُولُوا أَسْلَمْنَا وَلَمَّا يَدْخُلِ الْإِيمَانُ فِي قُلُوبِكُمْ}}<ref>«تازی‌های بیابان‌نشین گفتند: ایمان آورده‌ایم بگو: ایمان نیاورده‌اید بلکه بگویید: اسلام آورده‌ایم و هنوز ایمان در دل‌هایتان راه نیافته است و اگر از خداوند و پیامبرش فرمان برید از (پاداش) کردارهایتان چیزی کم نمی‌کند که خداوند آمرزنده‌ای بخشاینده است» سوره حجرات، آیه ۱۴.</ref>. پر واضح است که ایمان‌های عموم [[مردم]]، از همین نوع می‌‌باشد. | * [[ایمان]] [[عقلی]]، عبارت از مجموعه معارفی است که [[عقل]] انسانی به آن [[یقین]] پیدا می‌‌کند. [[معارف]] مربوط به مبدأ، [[معاد]]، [[نبوّت]]، [[امامت]] و... در این شمار است. [[قرآن کریم]] به این مجموعه، عنوان عامّ "[[اسلام]]" را اطلاق فرموده است: {{متن قرآن|قَالَتِ الْأَعْرَابُ آمَنَّا قُلْ لَمْ تُؤْمِنُوا وَلَكِنْ قُولُوا أَسْلَمْنَا وَلَمَّا يَدْخُلِ الْإِيمَانُ فِي قُلُوبِكُمْ}}<ref>«تازی‌های بیابان‌نشین گفتند: ایمان آورده‌ایم بگو: ایمان نیاورده‌اید بلکه بگویید: اسلام آورده‌ایم و هنوز ایمان در دل‌هایتان راه نیافته است و اگر از خداوند و پیامبرش فرمان برید از (پاداش) کردارهایتان چیزی کم نمی‌کند که خداوند آمرزنده‌ای بخشاینده است» سوره حجرات، آیه ۱۴.</ref>. پر واضح است که ایمان‌های عموم [[مردم]]، از همین نوع می‌‌باشد. | ||
*این گونه از [[ایمان]] نیز، بدون تردید [[آدمی]] را از [[مخالفت]] [[اوامر الهی]] باز می‌‌دارد. [[وحی الهی]] به روشنی در این زمنیه دلالت می‌‌نماید، که حتّی [[گمان]] به وجود [[معاد]] – و نه [[یقین]] به آن - | * این گونه از [[ایمان]] نیز، بدون تردید [[آدمی]] را از [[مخالفت]] [[اوامر الهی]] باز می‌‌دارد. [[وحی الهی]] به روشنی در این زمنیه دلالت می‌‌نماید، که حتّی [[گمان]] به وجود [[معاد]] – و نه [[یقین]] به آن - [[انسان]] را از فروافتادن در دامن منهیّات باز می‌‌دارد: {{متن قرآن|وَيْلٌ لِلْمُطَفِّفِينَ * الَّذِينَ إِذَا اكْتَالُوا عَلَى النَّاسِ يَسْتَوْفُونَ * وَإِذَا كَالُوهُمْ أَوْ وَزَنُوهُمْ يُخْسِرُونَ * أَلَا يَظُنُّ أُولَئِكَ أَنَّهُمْ مَبْعُوثُونَ * لِيَوْمٍ عَظِيمٍ}}<ref>«وای بر کم‌فروشان! * آنان که چون از مردم پیمانه گیرند تمام پیمایند * و چون پیمانه دهند یا وزن کنند کم نهند * آیا آنان نمی‌دانند که برانگیخته خواهند شد * در روزی بزرگ» سوره مطففین، آیه ۱-۵.</ref>. | ||
*از همین روست که بیشتر آنان که گه گاه در دادگاهها به مجازات می‌‌رسند، و نیز آنان که در زندانها روز را به شب و شب را به روز می‌‌رسانند، در شمار کسانی هستند که [[اعتقادی]] به مبدء و [[معاد]] [[آفرینش]] ندارند<ref>[[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۱ (کتاب)|دانش اخلاق اسلامی]]، ج۱، ص ۲۸۱.</ref>. | * از همین روست که بیشتر آنان که گه گاه در دادگاهها به مجازات می‌‌رسند، و نیز آنان که در زندانها روز را به شب و شب را به روز می‌‌رسانند، در شمار کسانی هستند که [[اعتقادی]] به مبدء و [[معاد]] [[آفرینش]] ندارند<ref>[[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۱ (کتاب)|دانش اخلاق اسلامی]]، ج۱، ص ۲۸۱.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۳۸: | خط ۴۱: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: شهوات]] | [[رده: شهوات]] | ||