←علم امامان به اسماء
(←منابع) |
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
== علم [[امامان]] به اسماء == | == علم [[امامان]] به اسماء == | ||
این آیات گرچه در مورد [[حضرت آدم]] {{ع}} نازل شده است ولی تعلیم اسماء مخصوص او نیست، بلکه [[انبیا]]ء و [[امامان]] {{عم}} را شامل میشود. بنابراین [[پیامبران]] و [[امامان]] {{عم}} آگاه به تمام حقایق هستی هستند. چه اینکه [[پیامبر]] {{صل}} به [[امام علی|علی]] {{ع}} فرمود: "[[جبرئیل]] به من خبر داده که خداوند نام هر چیز را به تو تعلیم داده همانطور که به آدم اسماء را آموخته بود"<ref>ر. ک. [[سید علی هاشمی|هاشمی، سید علی]]، مکاتبۀ اختصاصی با [[دانشنامه مجازی امامت و ولایت]]، پژوهشگران وبگاه مرکز آموزش تخصصی تفسیر و علوم قرآن.</ref>. | این آیات گرچه در مورد [[حضرت آدم]] {{ع}} نازل شده است ولی تعلیم اسماء مخصوص او نیست، بلکه [[انبیا]]ء و [[امامان]] {{عم}} را شامل میشود. بنابراین [[پیامبران]] و [[امامان]] {{عم}} آگاه به تمام حقایق هستی هستند. چه اینکه [[پیامبر]] {{صل}} به [[امام علی|علی]] {{ع}} فرمود: "[[جبرئیل]] به من خبر داده که خداوند نام هر چیز را به تو تعلیم داده همانطور که به آدم اسماء را آموخته بود"<ref>ر. ک. [[سید علی هاشمی|هاشمی، سید علی]]، مکاتبۀ اختصاصی با [[دانشنامه مجازی امامت و ولایت]]، پژوهشگران وبگاه مرکز آموزش تخصصی تفسیر و علوم قرآن.</ref>. | ||
==تعلیم اسماء== | |||
[[خدای تعالی]] روی [[حکمت]] و صلاحی که خود می‌دانست [[اراده]] فرمود تا پرتوی از [[نور]] [[علم]] خویش را به [[دل]] این مخلوق بتاباند و به همین منظور «[[اسماء]]» را به وی [[تعلیم]] فرمود و نام‌ها، یا رموز و حقایقی را بدو یاد داد و امانتی را که [[آسمان‌ها]] و [[زمین]] و حتی [[فرشتگان]] تاب [[تحمل]] آن را نداشتند بر دوش او گذاشت، و در ضمن بدین وسیله پاسخ مشروح دیگری به فرشتگان خود که می‌خواستند به [[راز]] این [[خلقت]] پی ببرند داد، و سبب آن همه [[عظمت]] و بزرگی این مخلوق را به آنها شناساند. | |||
حال، آن اسمایی که به وی تعلیم فرمود چه بود؟ آیا نام‌های معینی بود یا تمام نام‌ها - از هر موجود و هر زبان تا [[روز قیامت]] - بود و همین به [[تنهایی]] - سبب آن همه عظمت [[انسان]] گردید؟ یا منظور از اسماء نه فقط [[یاد گرفتن]] اسم و لفظ بود، بلکه [[خواص]] و رموز و معانی آنها را هم [[خداوند]] به وی یاد داد؛ زیرا [[آگاهی]] از لفظ به تنهایی [[فضیلت]] چندانی ندارد. یعنی آنچه را [[آدم]] و [[فرزندان]] او تا روز قیامت بدان احتیاج دارند اعمّ از [[خوراک]]، [[پوشاک]]، صنایع، لغات و... یعنی منظور از اسماء، موجودات و به اصطلاح مسمّیاتی بودند که دارای [[حیات]]، [[عقل]]، [[شعور]] و [[درک]] بوده و در پس پرده [[غیبت]] [[الهی]] پنهان بودند که خداوند آدم را از وجود آنها مطّلع گردانید و [[حقیقت]] آنان را برای آدم آشکار ساخت؟ اینها نظرهایی است که در [[روایات]] و [[تفاسیر]] به [[اختلاف]] آمده و به هر حال خداوند انسان را به [[مقام علم]] و آگاهی از حقایقی مفتخر ساخت و عظمت و [[استعداد]] او را به مَنَصه ظهور رسانید، و سپس آن [[حقایق]] و رموز، یا آن افراد [[پاک]] و [[مقدس]] را بر فرشتگان عرضه کرد و فرمود: «اگر راست می‌گویید مرا از اسماء اینها خبر دهید؟»<ref>{{متن قرآن|وَعَلَّمَ آدَمَ الْأَسْمَاءَ كُلَّهَا ثُمَّ عَرَضَهُمْ عَلَى الْمَلَائِكَةِ فَقَالَ أَنْبِئُونِي بِأَسْمَاءِ هَؤُلَاءِ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ}} «و همه نام‌ها را به آدم آموخت سپس آنان را بر فرشتگان عرضه کرد و گفت: اگر راست می‌گویید نام‌های اینان را به من بگویید» سوره بقره، آیه ۳۱.</ref>. | |||
آنها در پاسخ عجز خود را اظهار کردند، و ضمناً فرصتی به دست آوردند تا از سؤال و یا [[اعتراض]] قبلی خود [[پوزش]] بخواهند و از این رو گفتند: «پروردگارا تو منزّهی و ما جز آن چه تو به ما آموخته‌ای، [[علمی]] نداریم و به [[راستی]] که تویی [[دانا]] و [[حکیم]]»<ref>{{متن قرآن|وَعَلَّمَ آدَمَ الْأَسْمَاءَ كُلَّهَا ثُمَّ عَرَضَهُمْ عَلَى الْمَلَائِكَةِ فَقَالَ أَنْبِئُونِي بِأَسْمَاءِ هَؤُلَاءِ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ * قَالُوا سُبْحَانَكَ لَا عِلْمَ لَنَا إِلَّا مَا عَلَّمْتَنَا إِنَّكَ أَنْتَ الْعَلِيمُ الْحَكِيمُ * قَالَ يَا آدَمُ أَنْبِئْهُمْ بِأَسْمَائِهِمْ فَلَمَّا أَنْبَأَهُمْ بِأَسْمَائِهِمْ قَالَ أَلَمْ أَقُلْ لَكُمْ إِنِّي أَعْلَمُ غَيْبَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَأَعْلَمُ مَا تُبْدُونَ وَمَا كُنْتُمْ تَكْتُمُونَ}} «و همه نام‌ها را به آدم آموخت سپس آنان را بر فرشتگان عرضه کرد و گفت: اگر راست می‌گویید نام‌های اینان را به من بگویید * گفتند: پاکاکه تویی! ما دانشی جز آنچه تو به ما آموخته‌ای، نداریم، بی‌گمان تویی که دانای فرزانه‌ای * فرمود: ای آدم! آنان را از نام‌های اینان آگاه ساز! و چون آنان را از نام‌های اینان آگاهانید فرمود: آیا به شما نگفته بودم که من نهان آسمان‌ها و زمین را می‌دانم و از آنچه آشکار می‌کنید و پوشیده می‌داشتید آگاهم؟» سوره بقره، آیه ۳۱-۳۳.</ref>. | |||
[[خدای تعالی]] نیز برای این که آنان را به گوشه‌ای از [[اسرار]] کار خود واقف سازد و حکمتی از حکمت‌های [[خلقت]] خود را درباره [[انسان]] به آنان یادآور شود، و علت امتیاز این خلقت را در ربودن [[منصب]] خلیفة اللّهی بازگو نماید فرمود: «مگر به شما نگفتم که من [[غیب]] [[آسمان‌ها]] و [[زمین]] را می‌دانم و از هر آن چه آشکار کردید و یا [[نهان]] داشتید، آگاهم»<ref>{{متن قرآن|وَعَلَّمَ آدَمَ الْأَسْمَاءَ كُلَّهَا ثُمَّ عَرَضَهُمْ عَلَى الْمَلَائِكَةِ فَقَالَ أَنْبِئُونِي بِأَسْمَاءِ هَؤُلَاءِ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ * قَالُوا سُبْحَانَكَ لَا عِلْمَ لَنَا إِلَّا مَا عَلَّمْتَنَا إِنَّكَ أَنْتَ الْعَلِيمُ الْحَكِيمُ * قَالَ يَا آدَمُ أَنْبِئْهُمْ بِأَسْمَائِهِمْ فَلَمَّا أَنْبَأَهُمْ بِأَسْمَائِهِمْ قَالَ أَلَمْ أَقُلْ لَكُمْ إِنِّي أَعْلَمُ غَيْبَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَأَعْلَمُ مَا تُبْدُونَ وَمَا كُنْتُمْ تَكْتُمُونَ}} «و همه نام‌ها را به آدم آموخت سپس آنان را بر فرشتگان عرضه کرد و گفت: اگر راست می‌گویید نام‌های اینان را به من بگویید * گفتند: پاکاکه تویی! ما دانشی جز آنچه تو به ما آموخته‌ای، نداریم، بی‌گمان تویی که دانای فرزانه‌ای * فرمود: ای آدم! آنان را از نام‌های اینان آگاه ساز! و چون آنان را از نام‌های اینان آگاهانید فرمود: آیا به شما نگفته بودم که من نهان آسمان‌ها و زمین را می‌دانم و از آنچه آشکار می‌کنید و پوشیده می‌داشتید آگاهم؟» سوره بقره، آیه ۳۱-۳۳.</ref>.<ref>[[سید هاشم رسولی محلاتی|رسولی محلاتی، سید هاشم]]، [[تاریخ انبیاء (کتاب)|تاریخ انبیاء]] ص ۳۳.</ref> | |||
== پرسش‌های وابسته == | == پرسش‌های وابسته == | ||