ابو علی فارسی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - 'پرونده:9030760879.jpg|22px]] 22px جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی')
 
خط ۶: خط ۶:
== منابع ==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
# [[پرونده:9030760879.jpg|22px]] [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱''']]
# [[پرونده: IM009687.jpg|22px]] جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}



نسخهٔ کنونی تا ‏۴ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۵۴

مقدمه

ابوعلی حسن بن احمد بن عبدالغفار فارسی فسوی در فسا از توابع شیراز به دنیا آمد؛ اما در بغداد سکونت گزید و علم نحو را نزد اسحاق زجاج، ابی‌بکر مبرمان و ابی‌بکر خیاط آموخت. برای فراگیری علوم، بیشتر به شام، طرابلس و حلب مسافرت کرد تا به درجات عالیه‌ای رسید. [۱] ابوعلی نزد علی بن حسین بن معدان و دیگران حدیث را آموخت ولی موفقیت اصلیش در علم نحو بود و از پیشوایان بزرگ آن علم شد؛ به گونه‌ای که شاگردانش او را از مبرّد نحوی، عالم‌تر دانسته‌اند و حتی نزد عضدالدوله دیلمی به قدری منزلت یافت که عضدالدوله می‌‌گفت: من غلام ابوعلی در علم نحو هستم. کسانی چون ازهری، جوهری و تنوخی از او روایت کرده‌اند. [۲] وی پس از نود سال عمر، سرانجام در ربیع الاول سال ۳۷۷ هجری از دنیا رفت و در قبرستان شونیزیه بغداد به خاک سپرده شد. [۳] آثار ابوعلی فارسی عبارت‌اند از: الحجه، التذکره، الایضاح فی النحو، أبیات الاعراب، شرح أبیات الایضاح، مختصر عوامل الاعراب، المسائل المصلحه، مسائل البغدادیّات، مسائل الحلبیّات، مسائل الشیرازیّات[۴] و المقصور والممدود [۵][۶]

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. معجم الادبا ۷ / ۲۳۳.
  2. تاریخ بغداد ۷ / ۲۷۵.
  3. سیر اعلام النبلاء ۱۶ / ۳۷۹.
  4. الفهرست (الندیم) ۶۹.
  5. تاریخ بغداد ۷ / ۲۷۵.
  6. فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۱ ص۱۷۶.