یعقوب بن ابراهیم بن کثیر دورقی: تفاوت میان نسخه‌ها
(←مقدمه) |
جز (جایگزینی متن - ' هـ ' به 'ه ') |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
[[ابویوسف یعقوب بن ابراهیم بن کثیر دورقی عبدی قیسی بغدادی]]. در سال | [[ابویوسف یعقوب بن ابراهیم بن کثیر دورقی عبدی قیسی بغدادی]]. در سال ۱۶۶ه قدم به عرصه وجود گذارد و با سکونت در [[بغداد]] از اهالی آنجا به شمار آمد و به بغدادی [[شهرت]] یافت، گرچه اصل او از [[ایران]] بود. وی را به جهت [[پوشیدن]] کلاه بلند، دورقی خوانده‌اند.<ref>الثقات ۹/۲۸۶.</ref> | ||
یعقوب که [[برادر]] بزرگ‌تر [[احمد بن ابراهیم]] بود، از بزرگانی چون [[هشیم بن بشیر سلمی]]، [[یحیی بن قطان]] و [[اسماعیل ابن علیّه]] استماع [[حدیث]] کرده و افرادی چون [[ابوزرعه عبیدالله بن عبدالکریم]]، [[ابوحاتم محمد بن ادریس رازی]] و [[ابوعبدالله محاملی]] از او [[روایت]] کرده‌اند.<ref>تاریخ بغداد ۱۴/۲۷۷.</ref> او در نگاه رجال‌نویسان فردی [[صدوق]]، [[ثقه]]، متقن و [[حافظ]] بود.<ref>تهذیب الکمال ۳۲/۳۱۱.</ref> ابویوسف سرانجام در سال | یعقوب که [[برادر]] بزرگ‌تر [[احمد بن ابراهیم]] بود، از بزرگانی چون [[هشیم بن بشیر سلمی]]، [[یحیی بن قطان]] و [[اسماعیل ابن علیّه]] استماع [[حدیث]] کرده و افرادی چون [[ابوزرعه عبیدالله بن عبدالکریم]]، [[ابوحاتم محمد بن ادریس رازی]] و [[ابوعبدالله محاملی]] از او [[روایت]] کرده‌اند.<ref>تاریخ بغداد ۱۴/۲۷۷.</ref> او در نگاه رجال‌نویسان فردی [[صدوق]]، [[ثقه]]، متقن و [[حافظ]] بود.<ref>تهذیب الکمال ۳۲/۳۱۱.</ref> ابویوسف سرانجام در سال ۲۵۲ه از [[دنیا]] رفت. کتاب المسند فی الحدیث<ref>هدیة العارفین ۲/۵۳۸.</ref> و [[تفسیر]]<ref>الفهرست (الندیم) ۳۷.</ref> از آثار اوست.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص ۸۵۸.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۵ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۲۶
یعقوب بن ابراهیم بن کثیر دورقی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: یعقوب بن ابراهیم بن کثیر دورقی در تاریخ اسلامی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
ابویوسف یعقوب بن ابراهیم بن کثیر دورقی عبدی قیسی بغدادی. در سال ۱۶۶ه قدم به عرصه وجود گذارد و با سکونت در بغداد از اهالی آنجا به شمار آمد و به بغدادی شهرت یافت، گرچه اصل او از ایران بود. وی را به جهت پوشیدن کلاه بلند، دورقی خوانده‌اند.[۱]
یعقوب که برادر بزرگ‌تر احمد بن ابراهیم بود، از بزرگانی چون هشیم بن بشیر سلمی، یحیی بن قطان و اسماعیل ابن علیّه استماع حدیث کرده و افرادی چون ابوزرعه عبیدالله بن عبدالکریم، ابوحاتم محمد بن ادریس رازی و ابوعبدالله محاملی از او روایت کرده‌اند.[۲] او در نگاه رجال‌نویسان فردی صدوق، ثقه، متقن و حافظ بود.[۳] ابویوسف سرانجام در سال ۲۵۲ه از دنیا رفت. کتاب المسند فی الحدیث[۴] و تفسیر[۵] از آثار اوست.[۶]
منابع
جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱
