حسین بن داوود مصیصی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - ' هـ ' به 'ه‍ ')
 
(یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{مهدویت}}
{{مهدویت}}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[حسین بن داوود مصیصی در تاریخ اسلامی]] | پرسش مرتبط  = }}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[حسین بن داوود مصیصی در تاریخ اسلامی]] | پرسش مرتبط  = }}


==مقدمه==
== مقدمه ==
[[ابوعلی حسین بن داود مصیصی]]، مشهور به «سنید» [[اهل بغداد]] و ساکن [[ثغر]]، منطقه‌ای در [[ترکیه]] بود و نزد [[فرج بن فضاله]]، [[ابومعاویه ضریر]]، [[حجاج بن محمد اعور]] و دیگران [[حدیث]] فرا گرفت. سُنَید را از بزرگان [[علم حدیث]] برشمرده‌اند، اما در توثیق او [[اختلاف]] کرده‌اند، چنان که رازی از قول [[احمد بن حنبل]] آورده است که سُنَید ملازم حجاج بود و چه بسا دیده می‌‌شد که حجاج از کتاب خویش بر او [[املا]] می‌‌کرد و امیدوارم که او جز به [[راستی]] [[حدیث]] نکند<ref>الجرح و التعدیل ۴/۳۲۶ تاریخ اسماء الثقات ۱۰۹.</ref> و در نقل دیگری از [[نسائی]] تصریح شده که سُنید [[ثقه]] نیست، اما برخی [[علمای رجال]] او را ثقه و [[راستگو]] دانسته‌اند. کسانی چون [[حسن بن صباح بزار]]، [[احمد بن سعید حمال]]، [[احمد بن محمد بن هانی الاثرم]] و [[احمد بن ابی خیثمه]] از او [[روایت]] نقل کرده اند<ref>تاریخ بغداد ۸/۴۳.</ref> و [[ابوحاتم رازی]] [[پدر]] خود را از جمله [[راویان]] وی برشمرده است.<ref> الجرح و التعدیل ۴/۳۲۶.</ref> [[ذهبی]] می‌‌نویسد: سُنَید صاحب کتابی در [[تفسیر]] بوده و اظهار می‌‌دارد که آن را [[مشاهده]] کرده است،<ref> تذکرة الحفاظ ۲/۴۵۹.</ref> هر چند نامی از کتاب برده نشده است. به هر حال او در سال ۲۲۶ هـ از [[دنیا]] رفت<ref> تهذیب الکمال ۱۲/۱۶۴.</ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص ۲۷۲-۲۷۳.</ref>
[[ابوعلی حسین بن داود مصیصی]]، مشهور به «سنید» [[اهل بغداد]] و ساکن [[ثغر]]، منطقه‌ای در [[ترکیه]] بود و نزد [[فرج بن فضاله]]، [[ابومعاویه ضریر]]، [[حجاج بن محمد اعور]] و دیگران [[حدیث]] فرا گرفت. سُنَید را از بزرگان [[علم حدیث]] برشمرده‌اند، اما در توثیق او [[اختلاف]] کرده‌اند، چنان که رازی از قول [[احمد بن حنبل]] آورده است که سُنَید ملازم حجاج بود و چه بسا دیده می‌‌شد که حجاج از کتاب خویش بر او [[املا]] می‌‌کرد و امیدوارم که او جز به [[راستی]] [[حدیث]] نکند<ref>الجرح و التعدیل ۴/۳۲۶ تاریخ اسماء الثقات ۱۰۹.</ref> و در نقل دیگری از [[نسائی]] تصریح شده که سُنید [[ثقه]] نیست، اما برخی [[علمای رجال]] او را ثقه و [[راستگو]] دانسته‌اند. کسانی چون [[حسن بن صباح بزار]]، [[احمد بن سعید حمال]]، [[احمد بن محمد بن هانی الاثرم]] و [[احمد بن ابی خیثمه]] از او [[روایت]] نقل کرده اند<ref>تاریخ بغداد ۸/۴۳.</ref> و [[ابوحاتم رازی]] [[پدر]] خود را از جمله [[راویان]] وی برشمرده است.<ref> الجرح و التعدیل ۴/۳۲۶.</ref> [[ذهبی]] می‌‌نویسد: سُنَید صاحب کتابی در [[تفسیر]] بوده و اظهار می‌‌دارد که آن را [[مشاهده]] کرده است،<ref> تذکرة الحفاظ ۲/۴۵۹.</ref> هر چند نامی از کتاب برده نشده است. به هر حال او در سال ۲۲۶ه‍ از [[دنیا]] رفت<ref> تهذیب الکمال ۱۲/۱۶۴.</ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص ۲۷۲-۲۷۳.</ref>


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۵ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۳۳

مقدمه

ابوعلی حسین بن داود مصیصی، مشهور به «سنید» اهل بغداد و ساکن ثغر، منطقه‌ای در ترکیه بود و نزد فرج بن فضاله، ابومعاویه ضریر، حجاج بن محمد اعور و دیگران حدیث فرا گرفت. سُنَید را از بزرگان علم حدیث برشمرده‌اند، اما در توثیق او اختلاف کرده‌اند، چنان که رازی از قول احمد بن حنبل آورده است که سُنَید ملازم حجاج بود و چه بسا دیده می‌‌شد که حجاج از کتاب خویش بر او املا می‌‌کرد و امیدوارم که او جز به راستی حدیث نکند[۱] و در نقل دیگری از نسائی تصریح شده که سُنید ثقه نیست، اما برخی علمای رجال او را ثقه و راستگو دانسته‌اند. کسانی چون حسن بن صباح بزار، احمد بن سعید حمال، احمد بن محمد بن هانی الاثرم و احمد بن ابی خیثمه از او روایت نقل کرده اند[۲] و ابوحاتم رازی پدر خود را از جمله راویان وی برشمرده است.[۳] ذهبی می‌‌نویسد: سُنَید صاحب کتابی در تفسیر بوده و اظهار می‌‌دارد که آن را مشاهده کرده است،[۴] هر چند نامی از کتاب برده نشده است. به هر حال او در سال ۲۲۶ه‍ از دنیا رفت[۵].[۶]

جستارهای وابسته

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. الجرح و التعدیل ۴/۳۲۶ تاریخ اسماء الثقات ۱۰۹.
  2. تاریخ بغداد ۸/۴۳.
  3. الجرح و التعدیل ۴/۳۲۶.
  4. تذکرة الحفاظ ۲/۴۵۹.
  5. تهذیب الکمال ۱۲/۱۶۴.
  6. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص ۲۷۲-۲۷۳.