حسین بن محمد اشعری قمی: تفاوت میان نسخهها
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۶: | خط ۶: | ||
برخی او را [[راوی]] از [[امام رضا]]{{ع}} نیز دانسته اند<ref>معجم رجال الحدیث، ج ۶، ص۷۳.</ref> که درست نیست و [[راوی امام رضا]]{{ع}} فرد دیگری از این [[خاندان]] است<ref>تهذیب المقال، ص۲۵۱.</ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگنامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگنامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص۱۸۳.</ref> | برخی او را [[راوی]] از [[امام رضا]]{{ع}} نیز دانسته اند<ref>معجم رجال الحدیث، ج ۶، ص۷۳.</ref> که درست نیست و [[راوی امام رضا]]{{ع}} فرد دیگری از این [[خاندان]] است<ref>تهذیب المقال، ص۲۵۱.</ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگنامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگنامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص۱۸۳.</ref> | ||
== جستارهای وابسته == | |||
{{مدخل وابسته}} | |||
* [[خاندان اشعری]] | |||
{{پایان مدخل وابسته}} | |||
== منابع == | == منابع == |
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۲۸
آشنایی اجمالی
ابوعبدالله حسین بن محمد بن عامر بن عمران بن ابی بکر اشعری قمی از دانشمندان و محدثان موثق شیعه در قم و از مشایخ برجسته ثقةالاسلام کلینی بود[۱] و با حسین بن محمد بن عمران کوفی که از شاگردان امام صادق(ع) بود، [۲] تفاوت دارد.
اشعری از امام حسن عسکری و امام زمان(ع) و نیز از معلی بن محمد بصری، عبدالله بن عامر بن عمران اشعری، احمد بن اسحاق بن سعد اشعری قمی، محمد بن اسحاق اشعری، علی بن محمد بن سعید[۳] و گروهی دیگر روایت کرده است. [۴] جعفر بن محمد بن قولویه، جعفر بن محمد بن مسرور، علی بن حسین بن بابویه و علی بن ابراهیم قمی از حسین اشعری روایت کردهاند. [۵] همچنین مجموع روایات ثقه الاسلام کلینی از وی به بیش از ۹۰۰ روایت میرسد. [۶] کتاب النوادر اثر اوست. [۷]
برخی او را راوی از امام رضا(ع) نیز دانسته اند[۸] که درست نیست و راوی امام رضا(ع) فرد دیگری از این خاندان است[۹].[۱۰]
جستارهای وابسته
منابع
- جمعی از پژوهشگران، فرهنگنامه مؤلفان اسلامی ج۱
پانویس
- ↑ رجال (النجاشی)، ج ۱، ص۱۸۶.
- ↑ رجال (الطوسی)، شماره ۲۲۳۱.
- ↑ الکافی، ج ۱، ص۳۴، ۱۴۳ و ۲۶۷.
- ↑ معجم رجال الحدیث، ج ۶، ص۷۳.
- ↑ معجم رجال الحدیث، ج ۶، ص۷۳.
- ↑ الکافی والکلینی، ص۵۱۳.
- ↑ رجال (النجاشی)، ج ۱، ص۱۸۶.
- ↑ معجم رجال الحدیث، ج ۶، ص۷۳.
- ↑ تهذیب المقال، ص۲۵۱.
- ↑ جمعی از پژوهشگران، فرهنگنامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۱۸۳.