←زورگویی در محیط خانواده
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
== زورگویی در محیط خانواده == | == زورگویی در محیط خانواده == | ||
زورگویی و سلطه‌گری در [[خانواده]]، و اداره آن با تجبر و تحکّم خشونتی تحمل‌ناپذیر است. [[انسانی]] که با [[نزدیکان]] خود و محبوب‌ترین بنیان نزد [[خداوند]]، تجبر می‌نماید، بی‌گمان از [[مقام]] [[انسانیت]] و [[شأن]] [[دیانت]] بیرون است، که نه انسانیت اقتضای زورگویی و سلطه‌گری دارد، و نه دیانت به کسی اجازه آن را می‌دهد. پیامبر اکرم {{صل}} در مقام بیان [[زشتی]] و نکوهیدگی این امر [[پیروان]] خود را چنین هشدار داده است: {{متن حدیث|إِنَّ الرَّجُلَ لَيُدْرِكُ بِالْحِلْمِ دَرَجَةَ الصَّائِمِ الْقَائِمِ وَ إِنَّ الرَّجُلَ لَيُكْتَبُ جَبَّاراً وَ مَا يَمْلِكُ إِلَّا أَهْلَ بَيْتِهِ}}<ref>«انسان، با بردباری به مقام روزه‌دار شب‌زنده‌دار می‌رسد. و هم او می‌تواند در زمره جباران قلمداد شود، درحالی‌که جز بر خانواده خود سیطره‌ای ندارد». المعجم الاوسط، ج۶، ص۲۳۲؛ شرح ابن أبی الحدید، ج۶، ص۳۳۸؛ مجمع الزوائد، ج۸، ص۲۴؛ کنز العمال، ج۳، ص۱۲۹؛ جامع أحادیث الشیعة، ج۱۴، ص۲۳۸.</ref>. | [[زورگویی]] و [[سلطه‌گری]] در [[خانواده]]، و اداره آن با تجبر و تحکّم خشونتی تحمل‌ناپذیر است. [[انسانی]] که با [[نزدیکان]] خود و محبوب‌ترین بنیان نزد [[خداوند]]، تجبر می‌نماید، بی‌گمان از [[مقام]] [[انسانیت]] و [[شأن]] [[دیانت]] بیرون است، که نه انسانیت اقتضای زورگویی و سلطه‌گری دارد، و نه دیانت به کسی اجازه آن را می‌دهد. پیامبر اکرم {{صل}} در مقام بیان [[زشتی]] و نکوهیدگی این امر [[پیروان]] خود را چنین هشدار داده است: {{متن حدیث|إِنَّ الرَّجُلَ لَيُدْرِكُ بِالْحِلْمِ دَرَجَةَ الصَّائِمِ الْقَائِمِ وَ إِنَّ الرَّجُلَ لَيُكْتَبُ جَبَّاراً وَ مَا يَمْلِكُ إِلَّا أَهْلَ بَيْتِهِ}}<ref>«انسان، با بردباری به مقام روزه‌دار شب‌زنده‌دار می‌رسد. و هم او می‌تواند در زمره جباران قلمداد شود، درحالی‌که جز بر خانواده خود سیطره‌ای ندارد». المعجم الاوسط، ج۶، ص۲۳۲؛ شرح ابن أبی الحدید، ج۶، ص۳۳۸؛ مجمع الزوائد، ج۸، ص۲۴؛ کنز العمال، ج۳، ص۱۲۹؛ جامع أحادیث الشیعة، ج۱۴، ص۲۳۸.</ref>. | ||
کسی که با [[زورگویی]] و [[سلطه‌گری]] به [[اداره امور]] می‌پردازد، خود و اداره‌شوندگان را به سوی نابودی می‌کشاند. [[امیرمؤمنان علی]] {{ع}} در آموزه‌ای والا فرموده است: {{متن حدیث|وَ لَا تَقُولَنَّ إِنِّي مُؤَمَّرٌ آمُرُ فَأُطَاعُ فَإِنَّ ذَلِكَ إِدْغَالٌ فِي الْقَلْبِ وَ مَنْهَكَةٌ لِلدِّينِ وَ تَقَرُّبٌ مِنَ الْغِيَرِ}}<ref>«مبادا بگویی من اکنون بر آنان مسلطم، از من فرمان دادن است و از ایشان اطاعت کردن، زیرا این کار دل را سیاه و تباه سازد و دین را پژمرده و بی‌آبرو نماید [و نعمت را زایل و بلا و آفت] و دگرگونی را نزدیک گرداند». نهج البلاغه، نامه ۵۳.</ref>. | کسی که با [[زورگویی]] و [[سلطه‌گری]] به [[اداره امور]] می‌پردازد، خود و اداره‌شوندگان را به سوی نابودی می‌کشاند. [[امیرمؤمنان علی]] {{ع}} در آموزه‌ای والا فرموده است: {{متن حدیث|وَ لَا تَقُولَنَّ إِنِّي مُؤَمَّرٌ آمُرُ فَأُطَاعُ فَإِنَّ ذَلِكَ إِدْغَالٌ فِي الْقَلْبِ وَ مَنْهَكَةٌ لِلدِّينِ وَ تَقَرُّبٌ مِنَ الْغِيَرِ}}<ref>«مبادا بگویی من اکنون بر آنان مسلطم، از من فرمان دادن است و از ایشان اطاعت کردن، زیرا این کار دل را سیاه و تباه سازد و دین را پژمرده و بی‌آبرو نماید [و نعمت را زایل و بلا و آفت] و دگرگونی را نزدیک گرداند». نهج البلاغه، نامه ۵۳.</ref>. | ||