جز
جایگزینی متن - 'اهل مدینه' به 'اهل مدینه'
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۲) |
|||
(۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[اختلاف قرائات در علوم قرآنی]]| پرسش مرتبط = }} | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[اختلاف قرائات در علوم قرآنی]]| پرسش مرتبط = }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
یکی از مباحث مهم در [[قرائات]]، [[اختلاف]] آنها است که از آن به تناقض و [[تعارض]] قرائات نیز یاد میشود. [[قرآن مجید]] فقط به یک طریق و یک قرائت از جانب [[پروردگار]] بر [[پیامبر اسلام]]{{صل}} نازل شده است؛ ولی پس از [[نزول]] آن، قرائات گوناگونی پدیدآمد. سبب اختلاف قرائات، در [[علوم قرآن]] بررسی شده است. | یکی از مباحث مهم در [[قرائات]]، [[اختلاف]] آنها است که از آن به تناقض و [[تعارض]] قرائات نیز یاد میشود. [[قرآن مجید]] فقط به یک طریق و یک قرائت از جانب [[پروردگار]] بر [[پیامبر اسلام]] {{صل}} نازل شده است؛ ولی پس از [[نزول]] آن، قرائات گوناگونی پدیدآمد. سبب اختلاف قرائات، در [[علوم قرآن]] بررسی شده است. | ||
اختلاف قرائات گاهی در [[حکم فقهی]] تأثیرگذار است. بعضی از این موارد که در آثار [[علوم قرآنی]] ذکر شده چنین است: | اختلاف قرائات گاهی در [[حکم فقهی]] تأثیرگذار است. بعضی از این موارد که در آثار [[علوم قرآنی]] ذکر شده چنین است: | ||
# [[نقض]](باطل شدن) یا نداشتن نقض وضوی ملموس (علاوه بر نقض وضوی لامس که قدر متیقّن از مدلول [[آیه]] است) بنابر [[اختلاف قرائت]] در «لَمَستُم» و {{متن قرآن|لَامَسْتُمُ}} (در آیه {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَقْرَبُوا الصَّلَاةَ وَأَنْتُمْ سُكَارَى حَتَّى تَعْلَمُوا مَا تَقُولُونَ وَلَا جُنُبًا إِلَّا عَابِرِي سَبِيلٍ حَتَّى تَغْتَسِلُوا وَإِنْ كُنْتُمْ مَرْضَى أَوْ عَلَى سَفَرٍ أَوْ جَاءَ أَحَدٌ مِنْكُمْ مِنَ الْغَائِطِ أَوْ لَامَسْتُمُ النِّسَاءَ فَلَمْ تَجِدُوا مَاءً فَتَيَمَّمُوا صَعِيدًا طَيِّبًا فَامْسَحُوا بِوُجُوهِكُمْ وَأَيْدِيكُمْ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَفُوًّا غَفُورًا}}<ref>«ای مؤمنان! در حال مستی به نماز رو نیاورید تا هنگامی که دریابید چه میگویید و نیز در حال جنابت (به نماز و محل نماز رو نیاورید) مگر رهگذر باشید تا آنکه غسل کنید و اگر بیمار یا در سفر بودید و یا یکی از شما از جای قضای حاجت باز آمد یا با زنان آمیزش کردید و آب نیافتید به خاکی پاک تیمّم کنید و بخشی از رخسارهها و دستهایتان را با آن مسح کنید که خداوند، در گذرندهای آمرزنده است» سوره نساء، آیه ۴۳.</ref>). | # [[نقض]](باطل شدن) یا نداشتن نقض وضوی ملموس (علاوه بر نقض وضوی لامس که قدر متیقّن از مدلول [[آیه]] است) بنابر [[اختلاف قرائت]] در «لَمَستُم» و {{متن قرآن|لَامَسْتُمُ}} (در آیه {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَقْرَبُوا الصَّلَاةَ وَأَنْتُمْ سُكَارَى حَتَّى تَعْلَمُوا مَا تَقُولُونَ وَلَا جُنُبًا إِلَّا عَابِرِي سَبِيلٍ حَتَّى تَغْتَسِلُوا وَإِنْ كُنْتُمْ مَرْضَى أَوْ عَلَى سَفَرٍ أَوْ جَاءَ أَحَدٌ مِنْكُمْ مِنَ الْغَائِطِ أَوْ لَامَسْتُمُ النِّسَاءَ فَلَمْ تَجِدُوا مَاءً فَتَيَمَّمُوا صَعِيدًا طَيِّبًا فَامْسَحُوا بِوُجُوهِكُمْ وَأَيْدِيكُمْ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَفُوًّا غَفُورًا}}<ref>«ای مؤمنان! در حال مستی به نماز رو نیاورید تا هنگامی که دریابید چه میگویید و نیز در حال جنابت (به نماز و محل نماز رو نیاورید) مگر رهگذر باشید تا آنکه غسل کنید و اگر بیمار یا در سفر بودید و یا یکی از شما از جای قضای حاجت باز آمد یا با زنان آمیزش کردید و آب نیافتید به خاکی پاک تیمّم کنید و بخشی از رخسارهها و دستهایتان را با آن مسح کنید که خداوند، در گذرندهای آمرزنده است» سوره نساء، آیه ۴۳.</ref>). | ||
#جواز وطی حائض به محض [[انقطاع]] دَم، یا مشروط بودن به [[غسل]] بعد از انقطاع، بنابر اختلاف قرائت در {{متن قرآن|حَتَّى يَطْهُرْنَ}} (در آیه {{متن قرآن|وَيَسْأَلُونَكَ عَنِ الْمَحِيضِ قُلْ هُوَ أَذًى فَاعْتَزِلُوا النِّسَاءَ فِي الْمَحِيضِ وَلَا تَقْرَبُوهُنَّ حَتَّى يَطْهُرْنَ فَإِذَا تَطَهَّرْنَ فَأْتُوهُنَّ مِنْ حَيْثُ أَمَرَكُمُ اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ التَّوَّابِينَ وَيُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِينَ}}<ref>«و از تو درباره حیض میپرسند؛ بگو که آن، گونهای رنج است. پس در حیض از زنان کناره گیرید و با آنان آمیزش نکنید تا پاک شوند و چون شست و شو کردند، از همانجا که خداوند به شما فرموده است با آنان آمیزش کنید، بیگمان خداوند توبه کاران و شستوشوکنندگان را دوست میدارد» سوره بقره، آیه ۲۲۲.</ref>). | # جواز وطی حائض به محض [[انقطاع]] دَم، یا مشروط بودن به [[غسل]] بعد از انقطاع، بنابر اختلاف قرائت در {{متن قرآن|حَتَّى يَطْهُرْنَ}} (در آیه {{متن قرآن|وَيَسْأَلُونَكَ عَنِ الْمَحِيضِ قُلْ هُوَ أَذًى فَاعْتَزِلُوا النِّسَاءَ فِي الْمَحِيضِ وَلَا تَقْرَبُوهُنَّ حَتَّى يَطْهُرْنَ فَإِذَا تَطَهَّرْنَ فَأْتُوهُنَّ مِنْ حَيْثُ أَمَرَكُمُ اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ التَّوَّابِينَ وَيُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِينَ}}<ref>«و از تو درباره حیض میپرسند؛ بگو که آن، گونهای رنج است. پس در حیض از زنان کناره گیرید و با آنان آمیزش نکنید تا پاک شوند و چون شست و شو کردند، از همانجا که خداوند به شما فرموده است با آنان آمیزش کنید، بیگمان خداوند توبه کاران و شستوشوکنندگان را دوست میدارد» سوره بقره، آیه ۲۲۲.</ref>). | ||
# [[وجوب]] یا وجوب نبودن [[سجده]] هنگام [[تلاوت]] یا استماع آیه {{متن قرآن|أَلَّا يَسْجُدُوا لِلَّهِ الَّذِي يُخْرِجُ الْخَبْءَ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَيَعْلَمُ مَا تُخْفُونَ وَمَا تُعْلِنُونَ}}<ref>«(شیطان چنان کرد) تا برای خداوند سجده نبرند، همان (خداوند) که نهان آسمانها و زمین را آشکار میگرداند و آنچه پنهان میکنید یا آشکار میدارید، میداند» سوره نمل، آیه ۲۵.</ref>، بنابر اختلاف قرائت در تشدید یا [[تخفیف]] | # [[وجوب]] یا وجوب نبودن [[سجده]] هنگام [[تلاوت]] یا استماع آیه {{متن قرآن|أَلَّا يَسْجُدُوا لِلَّهِ الَّذِي يُخْرِجُ الْخَبْءَ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَيَعْلَمُ مَا تُخْفُونَ وَمَا تُعْلِنُونَ}}<ref>«(شیطان چنان کرد) تا برای خداوند سجده نبرند، همان (خداوند) که نهان آسمانها و زمین را آشکار میگرداند و آنچه پنهان میکنید یا آشکار میدارید، میداند» سوره نمل، آیه ۲۵.</ref>، بنابر اختلاف قرائت در تشدید یا [[تخفیف]] لام در {{متن قرآن|أَلَّا}}. | ||
یکی از محورهای بحث اختلاف قرائات، [[صحت]] و جواز [[تبعیت]] از قرائات مختلف است. دیدگاهها در این بحث مبتنی بر اَنظار در تعریف و ضوابط و [[احکام]] قرائات شاذ است، و در [[حقیقت]] به منزله صغریات و مصادیق آن [[احکام کلی]] هستند؛ ازاینرو بعضی از وجوه در موارد اختلاف قرائات، صحیح و قرائت به آن وجوه هم جایز شمرده شده است. بخشی دیگر صحیح، اما قرائت به آن غیر جایز دانسته میشود و بخش سوم، غیر صحیح و غیر جایز اعلام میشود.<ref>محمد بن بهادر زرکشی؛ البرهان فی علوم القرآن (با حاشیه)؛ ج۱، ص۳۲۶؛ محمد هادی معرفت؛ التمهید فی علوم القرآن؛ ج۲، ص۱۰۳؛ محمد باقر حجتی؛ پژوهشی در تاریخ قرآن کریم؛ ص۲۶۶.</ref><ref>[[فرهنگنامه علوم قرآنی (کتاب)|فرهنگ نامه علوم قرآنی]]، ص۲۰۴.</ref> | یکی از محورهای بحث اختلاف قرائات، [[صحت]] و جواز [[تبعیت]] از قرائات مختلف است. دیدگاهها در این بحث مبتنی بر اَنظار در تعریف و ضوابط و [[احکام]] قرائات شاذ است، و در [[حقیقت]] به منزله صغریات و مصادیق آن [[احکام کلی]] هستند؛ ازاینرو بعضی از وجوه در موارد اختلاف قرائات، صحیح و قرائت به آن وجوه هم جایز شمرده شده است. بخشی دیگر صحیح، اما قرائت به آن غیر جایز دانسته میشود و بخش سوم، غیر صحیح و غیر جایز اعلام میشود.<ref>محمد بن بهادر زرکشی؛ البرهان فی علوم القرآن (با حاشیه)؛ ج۱، ص۳۲۶؛ محمد هادی معرفت؛ التمهید فی علوم القرآن؛ ج۲، ص۱۰۳؛ محمد باقر حجتی؛ پژوهشی در تاریخ قرآن کریم؛ ص۲۶۶.</ref><ref>[[فرهنگنامه علوم قرآنی (کتاب)|فرهنگ نامه علوم قرآنی]]، ص۲۰۴.</ref> | ||
خط ۱۴: | خط ۱۳: | ||
== اختلاف قرائات در اِبدال == | == اختلاف قرائات در اِبدال == | ||
محققان [[علوم قرآنی]] سعی کردهاند موارد اختلاف قرائات صاحبان قرائت را به گونهای دستهبندی و [[منضبط]] کنند و با توجه به سلایق و پیش فرضهای خود، به راههای مختلفی رفتهاند. [[ابوالفضل رازی]] موارد [[اختلاف]] را در قالب هفت وجه صورتبندی کرده است: | محققان [[علوم قرآنی]] سعی کردهاند موارد اختلاف قرائات صاحبان قرائت را به گونهای دستهبندی و [[منضبط]] کنند و با توجه به سلایق و پیش فرضهای خود، به راههای مختلفی رفتهاند. [[ابوالفضل رازی]] موارد [[اختلاف]] را در قالب هفت وجه صورتبندی کرده است: | ||
#اختلاف [[اسماء]] از نظر مفرد، تثنیه، جمع، [[تذکیر]]، تأنیث، [[مبالغه]] و مانند آن؛ | # اختلاف [[اسماء]] از نظر مفرد، تثنیه، جمع، [[تذکیر]]، تأنیث، [[مبالغه]] و مانند آن؛ | ||
#اختلاف اَشکال صرفی [[افعال]] و آنچه مرتبط به ضواهر صرفی است، مانند شکل ماضی و مضارع و امر، و اِسناد به مذکّر و مؤنّث و [[متکلّم]] و مخاطب و اسم فاعل و اسم مفعول؛ | # اختلاف اَشکال صرفی [[افعال]] و آنچه مرتبط به ضواهر صرفی است، مانند شکل ماضی و مضارع و امر، و اِسناد به مذکّر و مؤنّث و [[متکلّم]] و مخاطب و اسم فاعل و اسم مفعول؛ | ||
#اختلاف به لحاظ وجوه اِعراب؛ | # اختلاف به لحاظ وجوه اِعراب؛ | ||
#اختلاف به لحاظ زیادت و نقصان؛ | # اختلاف به لحاظ زیادت و نقصان؛ | ||
#اختلاف به لحاظ تقدیم و تأخیر؛ | # اختلاف به لحاظ تقدیم و تأخیر؛ | ||
#اختلاف در لغات به لحاظ [[فتح]] و اِماله و ترقیق و تفخیم و تحقیق و تسهیل و ادغام و اظهار و مانند آنها؛ | # اختلاف در لغات به لحاظ [[فتح]] و اِماله و ترقیق و تفخیم و تحقیق و تسهیل و ادغام و اظهار و مانند آنها؛ | ||
#اختلاف به لحاظ [[قلب]] و اِبدال در یک کلمه یا حرف به کلمه یا حرف دیگر. | # اختلاف به لحاظ [[قلب]] و اِبدال در یک کلمه یا حرف به کلمه یا حرف دیگر. | ||
مثال برای مورد اخیر، آیه {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا نُودِيَ لِلصَّلَاةِ مِنْ يَوْمِ الْجُمُعَةِ فَاسْعَوْا إِلَى ذِكْرِ اللَّهِ وَذَرُوا الْبَيْعَ ذَلِكُمْ خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ}}<ref>«ای مؤمنان! چون روز آدینه گلبانگ نماز در دهند به یادکرد خدا بشتابید و خرید و فروش را وانهید! این برای شما اگر بدانید، بهتر است» سوره جمعه، آیه ۹.</ref> است که [[قرطبی]] در تفسیر خود نقل میکند که [[ابن خطاب]] و [[ابن شهاب]] {{عربی|"فامضوا إلی ذکر اللّه"}} قرائت کردهاند<ref>محمد هادی معرفت؛ التمهید فی علوم القرآن؛ ج۲، ص۱۰۲.</ref><ref>[[فرهنگنامه علوم قرآنی (کتاب)|فرهنگ نامه علوم قرآنی]]، ص۲۰۴-۲۰۵.</ref> | مثال برای مورد اخیر، آیه {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا نُودِيَ لِلصَّلَاةِ مِنْ يَوْمِ الْجُمُعَةِ فَاسْعَوْا إِلَى ذِكْرِ اللَّهِ وَذَرُوا الْبَيْعَ ذَلِكُمْ خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ}}<ref>«ای مؤمنان! چون روز آدینه گلبانگ نماز در دهند به یادکرد خدا بشتابید و خرید و فروش را وانهید! این برای شما اگر بدانید، بهتر است» سوره جمعه، آیه ۹.</ref> است که [[قرطبی]] در تفسیر خود نقل میکند که [[ابن خطاب]] و [[ابن شهاب]] {{عربی|"فامضوا إلی ذکر اللّه"}} قرائت کردهاند<ref>محمد هادی معرفت؛ التمهید فی علوم القرآن؛ ج۲، ص۱۰۲.</ref><ref>[[فرهنگنامه علوم قرآنی (کتاب)|فرهنگ نامه علوم قرآنی]]، ص۲۰۴-۲۰۵.</ref> | ||
==اختلاف قرائات در [[اسماء]]== | == اختلاف قرائات در [[اسماء]] == | ||
ابوالفضل رازی موارد اختلاف قرائات صاحبان قرائت را در قالب هفت وجه صورتبندی کرده است که یکی از این وجوه، [[اختلاف]] اسماء از نظر مفرد، تثنیه، جمع، [[تذکیر]]، تأنیث، [[مبالغه]] و مانند آن است. | ابوالفضل رازی موارد اختلاف قرائات صاحبان قرائت را در قالب هفت وجه صورتبندی کرده است که یکی از این وجوه، [[اختلاف]] اسماء از نظر مفرد، تثنیه، جمع، [[تذکیر]]، تأنیث، [[مبالغه]] و مانند آن است. | ||
#نمونه اختلاف اَسماء به لحاظ مفرد و تثنیه و جمع، [[آیه]] {{متن قرآن| بِرِسَالَاتِي وَبِكَلَامِي}}<ref>«با پیامهایم و با سخنم» سوره اعراف، آیه ۱۴۴.</ref> است که قرّاء [[مکّه]] و [[مدینه]] به لفظ مفرد، و دیگر قرّاء به صیغه جمع قرائت کردهاند. آیه {{متن قرآن| إِنَّ صَلَاتَكَ سَكَنٌ لَهُمْ}}<ref>«دعای تو (مایه) آرامش آنان است» سوره توبه، آیه ۱۰۳.</ref> که [[حمزه]] و حفص و کسائی به لفظ مفرد، و دیگر قرّاء به صیغه جمع قرائت کردهاند. آیه {{متن قرآن|لَأَجِدَنَّ خَيْرًا مِنْهَا مُنْقَلَبًا}}<ref>«و گمان ندارم که رستخیز برپا شود و اگر مرا به سوی پروردگارم باز گردانند جایگاهی از آن بهتر خواهم یافت» سوره کهف، آیه ۳۶.</ref> که قرّاء مکّه و مدینه و ابن عامر به لفظ تثنیه (منهما)، و دیگر قرّاء به صیغه مفرد (منها) قرائت کردهاند. | # نمونه اختلاف اَسماء به لحاظ مفرد و تثنیه و جمع، [[آیه]] {{متن قرآن| بِرِسَالَاتِي وَبِكَلَامِي}}<ref>«با پیامهایم و با سخنم» سوره اعراف، آیه ۱۴۴.</ref> است که قرّاء [[مکّه]] و [[مدینه]] به لفظ مفرد، و دیگر قرّاء به صیغه جمع قرائت کردهاند. آیه {{متن قرآن| إِنَّ صَلَاتَكَ سَكَنٌ لَهُمْ}}<ref>«دعای تو (مایه) آرامش آنان است» سوره توبه، آیه ۱۰۳.</ref> که [[حمزه]] و حفص و کسائی به لفظ مفرد، و دیگر قرّاء به صیغه جمع قرائت کردهاند. آیه {{متن قرآن|لَأَجِدَنَّ خَيْرًا مِنْهَا مُنْقَلَبًا}}<ref>«و گمان ندارم که رستخیز برپا شود و اگر مرا به سوی پروردگارم باز گردانند جایگاهی از آن بهتر خواهم یافت» سوره کهف، آیه ۳۶.</ref> که قرّاء مکّه و مدینه و ابن عامر به لفظ تثنیه (منهما)، و دیگر قرّاء به صیغه مفرد (منها) قرائت کردهاند. | ||
#نمونه اختلاف اَسماء به لحاظ تذکیر و تأنیث، آیه{{متن قرآن|فَنَادَتْهُ الْمَلَائِكَةُ}}<ref>«فرشتگان او را ندا دادند» سوره آل عمران، آیه ۳۹.</ref> است که حمزه و کسائی و [[خَلَف]]- به خلاف دیگر قرّاء - به صیغه مذکّر (فناداه الملائکه) قرائت کردهاند. | # نمونه اختلاف اَسماء به لحاظ تذکیر و تأنیث، آیه{{متن قرآن|فَنَادَتْهُ الْمَلَائِكَةُ}}<ref>«فرشتگان او را ندا دادند» سوره آل عمران، آیه ۳۹.</ref> است که حمزه و کسائی و [[خَلَف]]- به خلاف دیگر قرّاء - به صیغه مذکّر (فناداه الملائکه) قرائت کردهاند. | ||
#نمونه اختلاف اَسماء به لحاظ مبالغه و غیر مبالغه، آیه {{متن قرآن|بِكُلِّ سَاحِرٍ عَلِيمٍ}}<ref>«تا هر جادوگر دانایی را نزد تو آورند» سوره اعراف، آیه ۱۱۲.</ref> است که حمزه و کسائی - به خلاف دیگر قرّاء - به صیغه مبالغه (سحّار) قرائت کردهاند<ref>محمد هادی معرفت؛ التمهید فی علوم القرآن؛ ج۲، ص۱۰۱.</ref><ref>[[فرهنگنامه علوم قرآنی (کتاب)|فرهنگ نامه علوم قرآنی]]، ص۲۰۵.</ref> | # نمونه اختلاف اَسماء به لحاظ مبالغه و غیر مبالغه، آیه {{متن قرآن|بِكُلِّ سَاحِرٍ عَلِيمٍ}}<ref>«تا هر جادوگر دانایی را نزد تو آورند» سوره اعراف، آیه ۱۱۲.</ref> است که حمزه و کسائی - به خلاف دیگر قرّاء - به صیغه مبالغه (سحّار) قرائت کردهاند<ref>محمد هادی معرفت؛ التمهید فی علوم القرآن؛ ج۲، ص۱۰۱.</ref><ref>[[فرهنگنامه علوم قرآنی (کتاب)|فرهنگ نامه علوم قرآنی]]، ص۲۰۵.</ref> | ||
== اختلاف قرائات در اماله == | == اختلاف قرائات در اماله == | ||
[[ابوالفضل رازی]] موارد اختلاف قرائات صاحبان قرائت را در قالب هفت وجه صورتبندی کرده است که یکی از این وجوه: [[اختلاف]] در لغات به لحاظ [[فتح]] و اِماله و ترقیق و تفخیم و تحقیق و تسهیل و ادغام و اظهار و مانند آنهاست. مثال برای اختلاف در اماله و تفخیم: کلمات «قضی» و «[[رمی]]» است که بعضی به اماله و بعضی دیگر به تفخیم قرائت کردهاند<ref>معرفت، محمدهادی معرفت؛ التمهید فی علوم القرآن؛ ج۲، ص۱۰۲.</ref><ref>[[فرهنگنامه علوم قرآنی (کتاب)|فرهنگ نامه علوم قرآنی]]، ص۲۰۵.</ref> | [[ابوالفضل رازی]] موارد اختلاف قرائات صاحبان قرائت را در قالب هفت وجه صورتبندی کرده است که یکی از این وجوه: [[اختلاف]] در لغات به لحاظ [[فتح]] و اِماله و ترقیق و تفخیم و تحقیق و تسهیل و ادغام و اظهار و مانند آنهاست. مثال برای اختلاف در اماله و تفخیم: کلمات «قضی» و «[[رمی]]» است که بعضی به اماله و بعضی دیگر به تفخیم قرائت کردهاند<ref>معرفت، محمدهادی معرفت؛ التمهید فی علوم القرآن؛ ج۲، ص۱۰۲.</ref><ref>[[فرهنگنامه علوم قرآنی (کتاب)|فرهنگ نامه علوم قرآنی]]، ص۲۰۵.</ref> | ||
==اختلاف قرائات در تقدیم و تأخیر== | == اختلاف قرائات در تقدیم و تأخیر == | ||
یکی از وجوه اختلاف قرائات، «اختلاف در تقدیم و تأخیر» است؛ مانند: | یکی از وجوه اختلاف قرائات، «اختلاف در تقدیم و تأخیر» است؛ مانند: | ||
#{{متن قرآن|وَضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا قَرْيَةً كَانَتْ آمِنَةً مُطْمَئِنَّةً يَأْتِيهَا رِزْقُهَا رَغَدًا مِنْ كُلِّ مَكَانٍ فَكَفَرَتْ بِأَنْعُمِ اللَّهِ فَأَذَاقَهَا اللَّهُ لِبَاسَ الْجُوعِ وَالْخَوْفِ بِمَا كَانُوا يَصْنَعُونَ}}<ref>«و خداوند شهری را مثل آورد که در امن و آرامش بود، روزی (مردم) اش از همه جا فراوان میرسید آنگاه به نعمتهای خداوند ناسپاسی کرد و خداوند به کیفر آنچه (مردم آن) انجام میدادند گرسنگی و هراس فراگیر | #{{متن قرآن|وَضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا قَرْيَةً كَانَتْ آمِنَةً مُطْمَئِنَّةً يَأْتِيهَا رِزْقُهَا رَغَدًا مِنْ كُلِّ مَكَانٍ فَكَفَرَتْ بِأَنْعُمِ اللَّهِ فَأَذَاقَهَا اللَّهُ لِبَاسَ الْجُوعِ وَالْخَوْفِ بِمَا كَانُوا يَصْنَعُونَ}}<ref>«و خداوند شهری را مثل آورد که در امن و آرامش بود، روزی (مردم) اش از همه جا فراوان میرسید آنگاه به نعمتهای خداوند ناسپاسی کرد و خداوند به کیفر آنچه (مردم آن) انجام میدادند گرسنگی و هراس فراگیر را به (مردم) آن چشانید» سوره نحل، آیه ۱۱۲.</ref> که به صورت {{عربی|"فَأَذَاقَهَا اللَّهُ لِبَاسَ الْخَوْفِ وَ الْجُوعِ"}}؛ یعنی به تقدیم {{متن قرآن|الْخَوْفِ}} بر {{متن قرآن|الْجُوعِ}} قرائت شده است. | ||
#{{متن قرآن|وَجَاءَتْ سَكْرَةُ الْمَوْتِ بِالْحَقِّ ذَلِكَ مَا كُنْتَ مِنْهُ تَحِيدُ}}<ref>«و مستی مرگ، حقیقت را (پیش چشم) میآورد؛ این همان است که از آن کناره میکردی» سوره ق، آیه ۱۹.</ref> که به صورت {{عربی|"وَجَاءَتْ سَكْرَةُ الْحَقِّ بالْمَوْتِ"}}، یعنی به صورت تقدیم {{متن قرآن|الْحَقِّ}} بر {{متن قرآن|الْمَوْتِ}} قرائت شده است. | #{{متن قرآن|وَجَاءَتْ سَكْرَةُ الْمَوْتِ بِالْحَقِّ ذَلِكَ مَا كُنْتَ مِنْهُ تَحِيدُ}}<ref>«و مستی مرگ، حقیقت را (پیش چشم) میآورد؛ این همان است که از آن کناره میکردی» سوره ق، آیه ۱۹.</ref> که به صورت {{عربی|"وَجَاءَتْ سَكْرَةُ الْحَقِّ بالْمَوْتِ"}}، یعنی به صورت تقدیم {{متن قرآن|الْحَقِّ}} بر {{متن قرآن|الْمَوْتِ}} قرائت شده است. | ||
[[زرکشی]] [[معتقد]] است در صورت [[صحت]] [[روایت]]، این قرائات پذیرفته است، اما به دلیل [[مخالفت]] با [[مصحف]] (که موافقت با مصحف یکی از ضوابط و معیارهای صحت قرائت دانسته شده است) و تعدد چنین مواردی، از این قرائات استفاده نمیشود<ref>محمد بن بهادر زرکشی؛ [[البرهان]] فی علوم القرآن (با حاشیه)؛ ج۱، ص۳۳۵؛ [[عبدالهادی فضلی]]؛ تاریخ قراءات قرآن کریم؛ ص۱۱۵؛ [[محمدهادی معرفت]]؛ التمهید فی علوم القرآن؛ ج۲، ص۱۰۴.</ref><ref>[[فرهنگنامه علوم قرآنی (کتاب)|فرهنگ نامه علوم قرآنی]]، ص۲۰۵.</ref> | [[زرکشی]] [[معتقد]] است در صورت [[صحت]] [[روایت]]، این قرائات پذیرفته است، اما به دلیل [[مخالفت]] با [[مصحف]] (که موافقت با مصحف یکی از ضوابط و معیارهای صحت قرائت دانسته شده است) و تعدد چنین مواردی، از این قرائات استفاده نمیشود<ref>محمد بن بهادر زرکشی؛ [[البرهان]] فی علوم القرآن (با حاشیه)؛ ج۱، ص۳۳۵؛ [[عبدالهادی فضلی]]؛ تاریخ قراءات قرآن کریم؛ ص۱۱۵؛ [[محمدهادی معرفت]]؛ التمهید فی علوم القرآن؛ ج۲، ص۱۰۴.</ref><ref>[[فرهنگنامه علوم قرآنی (کتاب)|فرهنگ نامه علوم قرآنی]]، ص۲۰۵.</ref> | ||
== اختلاف قرائات در تقریر [[نبی]]{{صل}} == | == اختلاف قرائات در تقریر [[نبی]] {{صل}} == | ||
یکی از اسباب اختلاف قرائات را تقریر و [[تأیید]] [[قرائات]] مختلف [[قاریان]] توسط شخص [[پیامبر]]{{صل}} دانستهاند. ابن قتیبه میگوید: از جمله اموری که [[خداوند]] به منظور تسهیل و توسعه بر [[امت اسلامی]] مقرر کرد، این بود که رسولش را [[مأمور]] کرد تا به [[مردم]] اعلام کند همه میتوانند [[قرآن کریم]] را طبق لهجه، لغت و متناسب با عادتشان قرائت کنند. اگر هریک از گروهها و [[قبایل]] موظف میشدند از لغت و لهجه خود دست بردارند، [[امر]] بر آنها دشوار میشد و باید از پس [[آزمون]] بسیار سنگینی خارج از توانشان برمیآمدند؛ ازاینرو خداوند در سایه [[رحمت]] و [[لطف]] خویش [[اراده]] کرد تا برای مردم گسترهای گسترده در امر لغات و موردی برای [[تصرف]] در حرکات فراهم آورد؛ همچنانکه در امر [[دین]] [[تکالیف]] را بر آنها آسان گرفت<ref>عبدالله بن مسلم ابن قتیبه؛ تأویل مشکل القرآن؛ ص۳۰؛ عبدالهادی فضلی؛ تاریخ قراءات قرآن کریم؛ ص۱۱۸-۱۱۹.</ref><ref>[[فرهنگنامه علوم قرآنی (کتاب)|فرهنگ نامه علوم قرآنی]]، ص۲۰۵-۲۰۶.</ref> | یکی از اسباب اختلاف قرائات را تقریر و [[تأیید]] [[قرائات]] مختلف [[قاریان]] توسط شخص [[پیامبر]] {{صل}} دانستهاند. ابن قتیبه میگوید: از جمله اموری که [[خداوند]] به منظور تسهیل و توسعه بر [[امت اسلامی]] مقرر کرد، این بود که رسولش را [[مأمور]] کرد تا به [[مردم]] اعلام کند همه میتوانند [[قرآن کریم]] را طبق لهجه، لغت و متناسب با عادتشان قرائت کنند. اگر هریک از گروهها و [[قبایل]] موظف میشدند از لغت و لهجه خود دست بردارند، [[امر]] بر آنها دشوار میشد و باید از پس [[آزمون]] بسیار سنگینی خارج از توانشان برمیآمدند؛ ازاینرو خداوند در سایه [[رحمت]] و [[لطف]] خویش [[اراده]] کرد تا برای مردم گسترهای گسترده در امر لغات و موردی برای [[تصرف]] در حرکات فراهم آورد؛ همچنانکه در امر [[دین]] [[تکالیف]] را بر آنها آسان گرفت<ref>عبدالله بن مسلم ابن قتیبه؛ تأویل مشکل القرآن؛ ص۳۰؛ عبدالهادی فضلی؛ تاریخ قراءات قرآن کریم؛ ص۱۱۸-۱۱۹.</ref><ref>[[فرهنگنامه علوم قرآنی (کتاب)|فرهنگ نامه علوم قرآنی]]، ص۲۰۵-۲۰۶.</ref> | ||
== اختلاف قرائات در حرکتها == | == اختلاف قرائات در حرکتها == | ||
خط ۴۸: | خط ۴۷: | ||
##{{متن قرآن|وَيَضِيقُ صَدْرِي}}<ref>«و سینهام تنگ میشود» سوره شعراء، آیه ۱۳.</ref> که هم به رفع قاف (یضیقُ) و هم به [[نصب]] آن (یضیقَ) قرائت شده است. | ##{{متن قرآن|وَيَضِيقُ صَدْرِي}}<ref>«و سینهام تنگ میشود» سوره شعراء، آیه ۱۳.</ref> که هم به رفع قاف (یضیقُ) و هم به [[نصب]] آن (یضیقَ) قرائت شده است. | ||
##{{متن قرآن|قَالَ يَا قَوْمِ هَؤُلَاءِ بَنَاتِي هُنَّ أَطْهَرُ لَكُمْ}}<ref>«(لوط) گفت: ای قوم من! اینان دختران منند، آنان برای شما پاکیزهترند» سوره هود، آیه ۷۸.</ref> که حرف «راء» {{متن قرآن|أَطْهَرُ}} هم به رفع و هم به نصب قرائت شده است. | ##{{متن قرآن|قَالَ يَا قَوْمِ هَؤُلَاءِ بَنَاتِي هُنَّ أَطْهَرُ لَكُمْ}}<ref>«(لوط) گفت: ای قوم من! اینان دختران منند، آنان برای شما پاکیزهترند» سوره هود، آیه ۷۸.</ref> که حرف «راء» {{متن قرآن|أَطْهَرُ}} هم به رفع و هم به نصب قرائت شده است. | ||
#اختلاف در إعراب و حرکتهای بنای کلمه که تغییری در معنا ایجاد میکند، ولی صورت و شکل کلمه محفوظ میماند؛ مانند: {{متن قرآن|كَفَّلَهَا}} در {{متن قرآن|وَكَفَّلَهَا زَكَرِيَّا}}<ref>«زکریّا را سرپرست او کرد» سوره آل عمران، آیه ۳۷.</ref> که هم به [[تخفیف]] «فاء» (کفلها) و رفع محل «[[زکریا]]» فاعل شده و هم به تشدید «فاء» (کفّلها) و نصب محل «زکریا» مفعول دوم قرائت شده است. | # اختلاف در إعراب و حرکتهای بنای کلمه که تغییری در معنا ایجاد میکند، ولی صورت و شکل کلمه محفوظ میماند؛ مانند: {{متن قرآن|كَفَّلَهَا}} در {{متن قرآن|وَكَفَّلَهَا زَكَرِيَّا}}<ref>«زکریّا را سرپرست او کرد» سوره آل عمران، آیه ۳۷.</ref> که هم به [[تخفیف]] «فاء» (کفلها) و رفع محل «[[زکریا]]» فاعل شده و هم به تشدید «فاء» (کفّلها) و نصب محل «زکریا» مفعول دوم قرائت شده است. | ||
زرکشی چنین مواردی را در صورت [[صحت]] [[روایت]] آنها و موافقت با [[قواعد]] [[عربی]]، مقبول و مجاز برای قرائت میداند<ref>محمد بن بهادر زرکشی؛ [[البرهان]] فی علوم القرآن (با حاشیه)؛ ج۱، ص۳۳۴؛ [[عبدالهادی فضلی]]؛ [[تاریخ]] قراءات [[قرآن کریم]]؛ ص۱۱۳؛ [[محمدهادی معرفت]]؛ التمهید فی علوم القرآن؛ ج۲، ص۱۰۳.</ref><ref>[[فرهنگنامه علوم قرآنی (کتاب)|فرهنگ نامه علوم قرآنی]]، ص۲۰۵.</ref> | زرکشی چنین مواردی را در صورت [[صحت]] [[روایت]] آنها و موافقت با [[قواعد]] [[عربی]]، مقبول و مجاز برای قرائت میداند<ref>محمد بن بهادر زرکشی؛ [[البرهان]] فی علوم القرآن (با حاشیه)؛ ج۱، ص۳۳۴؛ [[عبدالهادی فضلی]]؛ [[تاریخ]] قراءات [[قرآن کریم]]؛ ص۱۱۳؛ [[محمدهادی معرفت]]؛ التمهید فی علوم القرآن؛ ج۲، ص۱۰۳.</ref><ref>[[فرهنگنامه علوم قرآنی (کتاب)|فرهنگ نامه علوم قرآنی]]، ص۲۰۵.</ref> | ||
خط ۵۵: | خط ۵۴: | ||
اختلاف در حروف سه گونه است: | اختلاف در حروف سه گونه است: | ||
# [[اختلاف]] در حروف کلمه که معنا را دچار [[تغییر]] میکند، ولی صورت و شکل کلمه محفوظ میماند؛ مانند {{متن قرآن|نُنْشِزُهَا}} در {{متن قرآن|وَانْظُرْ إِلَى الْعِظَامِ كَيْفَ نُنْشِزُهَا}}<ref>«به استخوانها بنگر که چگونه آنها را جنبانده» سوره بقره، آیه ۲۵۹.</ref> که هم «ننشزها» و هم «ننشرها» قرائت شده است. به [[اعتقاد]] زرکشی، در صورت [[صحت]] [[روایت]] و معنا، منعی در قرائت به این وجوه نیست؛ زیرا از نظر ظاهری مخالفتی با [[مصحف]] ندارد. | # [[اختلاف]] در حروف کلمه که معنا را دچار [[تغییر]] میکند، ولی صورت و شکل کلمه محفوظ میماند؛ مانند {{متن قرآن|نُنْشِزُهَا}} در {{متن قرآن|وَانْظُرْ إِلَى الْعِظَامِ كَيْفَ نُنْشِزُهَا}}<ref>«به استخوانها بنگر که چگونه آنها را جنبانده» سوره بقره، آیه ۲۵۹.</ref> که هم «ننشزها» و هم «ننشرها» قرائت شده است. به [[اعتقاد]] زرکشی، در صورت [[صحت]] [[روایت]] و معنا، منعی در قرائت به این وجوه نیست؛ زیرا از نظر ظاهری مخالفتی با [[مصحف]] ندارد. | ||
#اختلاف در حروف که در صورت و شکل کلمه تغییری پدید میآورد؛ ولی معنای کلمه محفوظ میماند؛ مانند {{متن قرآن|الْعِهْنِ الْمَنْفُوشِ}} در [[آیه]] {{متن قرآن|وَتَكُونُ الْجِبَالُ كَالْعِهْنِ الْمَنْفُوشِ}}<ref>«و کوهها چون پشم رنگارنگ زدهاند» سوره قارعة، آیه ۵.</ref> که به صورت «کالصوف المنفوش» نیز قرائت شده است. | # اختلاف در حروف که در صورت و شکل کلمه تغییری پدید میآورد؛ ولی معنای کلمه محفوظ میماند؛ مانند {{متن قرآن|الْعِهْنِ الْمَنْفُوشِ}} در [[آیه]] {{متن قرآن|وَتَكُونُ الْجِبَالُ كَالْعِهْنِ الْمَنْفُوشِ}}<ref>«و کوهها چون پشم رنگارنگ زدهاند» سوره قارعة، آیه ۵.</ref> که به صورت «کالصوف المنفوش» نیز قرائت شده است. | ||
#اختلاف در حروف که سبب تغییر در معنا و شکل میشود؛ مانند کلمه {{متن قرآن|طَلْحٍ}} در {{متن قرآن|وَطَلْحٍ مَنْضُودٍ}}<ref>«و (درخت) موز (با میوههای) بر هم چیده» سوره واقعه، آیه ۲۹.</ref> که «طلع» نیز قرائت شده است. | # اختلاف در حروف که سبب تغییر در معنا و شکل میشود؛ مانند کلمه {{متن قرآن|طَلْحٍ}} در {{متن قرآن|وَطَلْحٍ مَنْضُودٍ}}<ref>«و (درخت) موز (با میوههای) بر هم چیده» سوره واقعه، آیه ۲۹.</ref> که «طلع» نیز قرائت شده است. | ||
زرکشی موارد قسم دوم را - در صورت صحت روایت - هرچند صحیح میداند، به دلیل غیر متواتر بودن و [[مخالفت]] با رسم مصحف، استفاده از آن را در قرائت جایز نمیداند و در موارد قسم سوم این نکته را هم اضافه میکند که به لحاظ معنایی اگر با قرائت فعلی مصحف در تضاد باشد، علاوه بر نداشتن جواز قرائت، صحت آن هم منتفی خواهد بود<ref>محمد بن بهادر زرکشی؛ [[البرهان]] فی علوم القرآن (با حاشیه)؛ ج۱، ص۳۳۴-۳۳۵؛ [[عبدالهادی فضلی]]؛ [[تاریخ]] قراءات [[قرآن کریم]]؛ ص۱۱۴؛ [[محمدهادی معرفت]]؛ التمهید فی علوم القرآن؛ ج۲، ص۱۰۴.</ref><ref>[[فرهنگنامه علوم قرآنی (کتاب)|فرهنگ نامه علوم قرآنی]]، ص۲۰۶.</ref> | زرکشی موارد قسم دوم را - در صورت صحت روایت - هرچند صحیح میداند، به دلیل غیر متواتر بودن و [[مخالفت]] با رسم مصحف، استفاده از آن را در قرائت جایز نمیداند و در موارد قسم سوم این نکته را هم اضافه میکند که به لحاظ معنایی اگر با قرائت فعلی مصحف در تضاد باشد، علاوه بر نداشتن جواز قرائت، صحت آن هم منتفی خواهد بود<ref>محمد بن بهادر زرکشی؛ [[البرهان]] فی علوم القرآن (با حاشیه)؛ ج۱، ص۳۳۴-۳۳۵؛ [[عبدالهادی فضلی]]؛ [[تاریخ]] قراءات [[قرآن کریم]]؛ ص۱۱۴؛ [[محمدهادی معرفت]]؛ التمهید فی علوم القرآن؛ ج۲، ص۱۰۴.</ref><ref>[[فرهنگنامه علوم قرآنی (کتاب)|فرهنگ نامه علوم قرآنی]]، ص۲۰۶.</ref> | ||
خط ۸۴: | خط ۸۳: | ||
[[اختلاف قرائت]] میان مصحفهای [[امام]] که به دستور [[عثمان]] فراهم شده بودند، به این شرح است: | [[اختلاف قرائت]] میان مصحفهای [[امام]] که به دستور [[عثمان]] فراهم شده بودند، به این شرح است: | ||
# [[اختلاف]] میان مصحف [[اهل | # [[اختلاف]] میان مصحف [[اهل مدینه]] و [[عراق]] به [[دوازده]] حرف محدود بود. | ||
#اختلاف میان مصحف [[اهل شام]] و عراق به حدود چهل حرف منحصر بود. | # اختلاف میان مصحف [[اهل شام]] و عراق به حدود چهل حرف منحصر بود. | ||
#اختلاف میان مصحف [[اهل کوفه]] و [[بصره]] منحصر به پنج حرف بود. | # اختلاف میان مصحف [[اهل کوفه]] و [[بصره]] منحصر به پنج حرف بود. | ||
نویسنده کتاب «المبانی» فصل ویژهای در مقدمه آن ترتیب داده و شمار این اختلافها را در آن ذکر کرده است. نمونههایی از این [[اختلافات]] عبارتند از: | نویسنده کتاب «المبانی» فصل ویژهای در مقدمه آن ترتیب داده و شمار این اختلافها را در آن ذکر کرده است. نمونههایی از این [[اختلافات]] عبارتند از: | ||
#ابن عامر قاری [[شام]]، [[آیه]] {{متن قرآن|فَإِنْ كَذَّبُوكَ فَقَدْ كُذِّبَ رُسُلٌ مِنْ قَبْلِكَ جَاءُوا بِالْبَيِّنَاتِ وَالزُّبُرِ وَالْكِتَابِ الْمُنِيرِ}}<ref>«پس اگر تو را دروغگو شمردهاند (بدان که) پیامبران پیش از تو (نیز) که برهانها و نوشتهها و کتاب روشنگر را آورده بودند، دروغگو شمرده شدهاند» سوره آل عمران، آیه ۱۸۴.</ref> را اینگونه قرائت میکرد: {{عربی|"جاءوا بالبینات و بالزبر"}}؛ زیرا در مصحف شام این چنین نوشته شده بود؛ اما دیگر [[قاریان]] این آیه را {{متن قرآن|الزُّبُرِ}} (بدون باء) میخواندند. | # ابن عامر قاری [[شام]]، [[آیه]] {{متن قرآن|فَإِنْ كَذَّبُوكَ فَقَدْ كُذِّبَ رُسُلٌ مِنْ قَبْلِكَ جَاءُوا بِالْبَيِّنَاتِ وَالزُّبُرِ وَالْكِتَابِ الْمُنِيرِ}}<ref>«پس اگر تو را دروغگو شمردهاند (بدان که) پیامبران پیش از تو (نیز) که برهانها و نوشتهها و کتاب روشنگر را آورده بودند، دروغگو شمرده شدهاند» سوره آل عمران، آیه ۱۸۴.</ref> را اینگونه قرائت میکرد: {{عربی|"جاءوا بالبینات و بالزبر"}}؛ زیرا در مصحف شام این چنین نوشته شده بود؛ اما دیگر [[قاریان]] این آیه را {{متن قرآن|الزُّبُرِ}} (بدون باء) میخواندند. | ||
#نافع و ابن عامر آیه {{متن قرآن|وَسَارِعُوا إِلَى مَغْفِرَةٍ مِنْ رَبِّكُمْ وَجَنَّةٍ عَرْضُهَا السَّمَاوَاتُ وَالْأَرْضُ أُعِدَّتْ لِلْمُتَّقِينَ}}<ref>«و برای (رسیدن به) آمرزش پروردگارتان و بهشتی به پهنای آسمانها و زمین که برای پرهیزگاران آماده شده است شتاب کنید» سوره آل عمران، آیه ۱۳۳.</ref> را بدون «واو» قرائت میکردند: {{متن قرآن|سَارِعُوا إِلَى مَغْفِرَةٍ مِنْ رَبِّكُمْ}}؛ زیرا این آیه در مصحف مدینه و شام بدون «واو» ضبط شده بود؛ امّا دیگر قاریان این آیه را با «واو» {{متن قرآن|وَسَارِعُوا}} میخواندند؛ زیرا در مصحفهای آنان «واو» در ابتدای آیه ضبط شده بود<ref>عبدالحق بن غالب ابن عطیه متأخر؛ مقدمتان فی علوم القرآن؛ ص۱۱۷-۱۳۳؛ [[محمدهادی معرفت]]؛ التمهید فی علوم القرآن؛ ج۲، ص۸؛ [[عبدالهادی فضلی]]؛ [[تاریخ]] قراءات [[قرآن کریم]]؛ ص۱۳۰؛ مکی بن حموش؛ الکشف عن وجوه القراءات السبع و عللها و حججها؛ ج۱، ص۳۷۰؛ فضل بن حسن [[طبرسی]]؛ مجمع البیان فی تفسیر القرآن؛ ج۲، ص۵۴۸.</ref><ref>[[فرهنگنامه علوم قرآنی (کتاب)|فرهنگ نامه علوم قرآنی]]، ص۲۰۷.</ref> | # نافع و ابن عامر آیه {{متن قرآن|وَسَارِعُوا إِلَى مَغْفِرَةٍ مِنْ رَبِّكُمْ وَجَنَّةٍ عَرْضُهَا السَّمَاوَاتُ وَالْأَرْضُ أُعِدَّتْ لِلْمُتَّقِينَ}}<ref>«و برای (رسیدن به) آمرزش پروردگارتان و بهشتی به پهنای آسمانها و زمین که برای پرهیزگاران آماده شده است شتاب کنید» سوره آل عمران، آیه ۱۳۳.</ref> را بدون «واو» قرائت میکردند: {{متن قرآن|سَارِعُوا إِلَى مَغْفِرَةٍ مِنْ رَبِّكُمْ}}؛ زیرا این آیه در مصحف مدینه و شام بدون «واو» ضبط شده بود؛ امّا دیگر قاریان این آیه را با «واو» {{متن قرآن|وَسَارِعُوا}} میخواندند؛ زیرا در مصحفهای آنان «واو» در ابتدای آیه ضبط شده بود<ref>عبدالحق بن غالب ابن عطیه متأخر؛ مقدمتان فی علوم القرآن؛ ص۱۱۷-۱۳۳؛ [[محمدهادی معرفت]]؛ التمهید فی علوم القرآن؛ ج۲، ص۸؛ [[عبدالهادی فضلی]]؛ [[تاریخ]] قراءات [[قرآن کریم]]؛ ص۱۳۰؛ مکی بن حموش؛ الکشف عن وجوه القراءات السبع و عللها و حججها؛ ج۱، ص۳۷۰؛ فضل بن حسن [[طبرسی]]؛ مجمع البیان فی تفسیر القرآن؛ ج۲، ص۵۴۸.</ref><ref>[[فرهنگنامه علوم قرآنی (کتاب)|فرهنگ نامه علوم قرآنی]]، ص۲۰۷.</ref> | ||
== اختلاف قرائات در [[نزول]] == | == اختلاف قرائات در [[نزول]] == | ||
صاحب [[تفسیر]] «المبانی لنظم المعانی» میگوید: وجه سوم از [[قرائات]] آن است که بر حسب [[اختلاف]] نزول [[تغییر]] میکرد؛ زیرا [[رسول خدا]]{{صل}} [[قرآن کریم]] را در هر [[ماه رمضان]] به [[جبرئیل]] عرضه و با او مقابله میکرد. این کار زمانی صورت میگرفت که آن [[حضرت]] به [[مدینه]] [[مهاجرت]] کرد. [[اصحاب]] از آن حضرت وجوه قرائات را در هر عرضه و مقابله فرا میگرفتند. برخی از این [[اصحاب]] آنگونه که میخواستند [[قرآن]] را قرائت میکردند تا آنکه [[خداوند]] آنان را مشمول [[لطف]] خویش قرار داد و بر قرائات اعلام شده در آخرین عرضه یا در عرضه و مقابله سوم و چهارم [[متحد]] و مجتمع ساخت تاآنجاکه از آن پس جز در حروف و وجوه معدود یا الفاظ و عبارات نزدیک به هم، [[اختلاف]] چندانی باقی نماند. | صاحب [[تفسیر]] «المبانی لنظم المعانی» میگوید: وجه سوم از [[قرائات]] آن است که بر حسب [[اختلاف]] نزول [[تغییر]] میکرد؛ زیرا [[رسول خدا]] {{صل}} [[قرآن کریم]] را در هر [[ماه رمضان]] به [[جبرئیل]] عرضه و با او مقابله میکرد. این کار زمانی صورت میگرفت که آن [[حضرت]] به [[مدینه]] [[مهاجرت]] کرد. [[اصحاب]] از آن حضرت وجوه قرائات را در هر عرضه و مقابله فرا میگرفتند. برخی از این [[اصحاب]] آنگونه که میخواستند [[قرآن]] را قرائت میکردند تا آنکه [[خداوند]] آنان را مشمول [[لطف]] خویش قرار داد و بر قرائات اعلام شده در آخرین عرضه یا در عرضه و مقابله سوم و چهارم [[متحد]] و مجتمع ساخت تاآنجاکه از آن پس جز در حروف و وجوه معدود یا الفاظ و عبارات نزدیک به هم، [[اختلاف]] چندانی باقی نماند. | ||
[[اصحاب رسول خدا]]{{صل}} هنگام [[نوشتن]] مصاحف به اختلافهای مربوط به حروف هجاء که [[مردم]] نیز حول آن متحد شده بودند توجه کرده و آنها را در مصحفها ضبط کردند تا از بین نرود؛ ازاینرو اختلاف مصحفهای [[اهل شام]]، [[عراق]] و [[حجاز]] در حروف و وجوه معدودی بر جای ماند. | [[اصحاب رسول خدا]] {{صل}} هنگام [[نوشتن]] مصاحف به اختلافهای مربوط به حروف هجاء که [[مردم]] نیز حول آن متحد شده بودند توجه کرده و آنها را در مصحفها ضبط کردند تا از بین نرود؛ ازاینرو اختلاف مصحفهای [[اهل شام]]، [[عراق]] و [[حجاز]] در حروف و وجوه معدودی بر جای ماند. | ||
این وجه را عدهای از محققان [[نقد]] کرده و مردود دانستهاند. روایاتی از [[اهل بیت]]: هم به این نکته تصریح میکند که قرآن با یک حرف و قرائت نازل شد و اختلافها بعداً پدید آمد. | این وجه را عدهای از محققان [[نقد]] کرده و مردود دانستهاند. روایاتی از [[اهل بیت]]: هم به این نکته تصریح میکند که قرآن با یک حرف و قرائت نازل شد و اختلافها بعداً پدید آمد. | ||
[[زراره]] از [[امام باقر]]{{ع}} چنین نقل میکند: {{متن حدیث| إِنَّ اَلْقُرْآنَ وَاحِدٌ نَزَلَ مِنْ عِنْدِ وَاحِدٍ وَ لَكِنَّ اَلاِخْتِلاَفَ يَجِيءُ مِنْ قِبَلِ اَلرُّوَاةِ}}: قرآن واحد است و از جانب (خدای) واحد نازل شده است و اما اختلاف از ناحیه [[راویان]] پیدا میشود. | [[زراره]] از [[امام باقر]] {{ع}} چنین نقل میکند: {{متن حدیث| إِنَّ اَلْقُرْآنَ وَاحِدٌ نَزَلَ مِنْ عِنْدِ وَاحِدٍ وَ لَكِنَّ اَلاِخْتِلاَفَ يَجِيءُ مِنْ قِبَلِ اَلرُّوَاةِ}}: قرآن واحد است و از جانب (خدای) واحد نازل شده است و اما اختلاف از ناحیه [[راویان]] پیدا میشود. | ||
همچنین، فضیل بن یسار به [[امام صادق]] عرض میکند که مردم میگویند قرآن بر هفت حرف نازل شده است. آن حضرت در پاسخ میفرماید: {{متن حدیث|كَذَبُوا أَعْدَاءُ اَللَّهِ، وَ لَكِنَّهُ نَزَلَ عَلَى حَرْفٍ وَاحِدٍ، مِنْ عِنْدِ اَلْوَاحِدِ}}؛ [[دروغ]] میگویند [[دشمنان خدا]]، بلکه قرآن بر حرف واحد و از نزد (خدای) واحد نازل شده است»<ref>محمد بن یعقوب کلینی؛ الکافی؛ ج۲، ص۶۳۰؛ عبدالهادی فضلی؛ تاریخ قراءات قرآن کریم؛ ص۱۲۰؛ محمد باقر حجتی؛ پژوهشی در تاریخ قرآن کریم؛ ص۲۲۷-۳۰۷.</ref><ref>[[فرهنگنامه علوم قرآنی (کتاب)|فرهنگ نامه علوم قرآنی]]، ص۲۰۷-۲۰۸.</ref> | همچنین، فضیل بن یسار به [[امام صادق]] عرض میکند که مردم میگویند قرآن بر هفت حرف نازل شده است. آن حضرت در پاسخ میفرماید: {{متن حدیث|كَذَبُوا أَعْدَاءُ اَللَّهِ، وَ لَكِنَّهُ نَزَلَ عَلَى حَرْفٍ وَاحِدٍ، مِنْ عِنْدِ اَلْوَاحِدِ}}؛ [[دروغ]] میگویند [[دشمنان خدا]]، بلکه قرآن بر حرف واحد و از نزد (خدای) واحد نازل شده است»<ref>محمد بن یعقوب کلینی؛ الکافی؛ ج۲، ص۶۳۰؛ عبدالهادی فضلی؛ تاریخ قراءات قرآن کریم؛ ص۱۲۰؛ محمد باقر حجتی؛ پژوهشی در تاریخ قرآن کریم؛ ص۲۲۷-۳۰۷.</ref><ref>[[فرهنگنامه علوم قرآنی (کتاب)|فرهنگ نامه علوم قرآنی]]، ص۲۰۷-۲۰۸.</ref> | ||
خط ۱۱۰: | خط ۱۰۹: | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||