احمد بن حسن تیمی: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | {{مدخل مرتبط| موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[احمد بن حسن تیمی در تراجم و رجال]]| پرسش مرتبط = }} | ||
| موضوع مرتبط = | |||
| عنوان مدخل = | |||
| مداخل مرتبط = [[احمد بن حسن تیمی در تراجم و رجال]] | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
== آشنایی اجمالی == | == آشنایی اجمالی == | ||
[[احمد بن الحسن التیمی]]<ref>مصحف أحمد بن الحسن المیثمی است.</ref> تنها در سند یک [[روایت]] [[تفسیر کنز الدقائق]]، به نقل از کتاب [[بصائر الدرجات]] آمده است: | [[احمد بن الحسن التیمی]]<ref>مصحف أحمد بن الحسن المیثمی است.</ref> تنها در سند یک [[روایت]] [[تفسیر کنز الدقائق]]، به نقل از کتاب [[بصائر الدرجات]] آمده است: | ||
{{متن حدیث|محمد بن عبدالجبار عن الحسین بن الحسن<ref>مصحف الحسن بن الحسین است؛ و مقصود از آن الحسن بن الحسین اللؤلوئی است به قرینه راوی و مروی عنه.</ref>، عن احمد بن الحسن التیمی عن فیض بن المختار عن ابی عبدالله{{ع}} قال: إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ{{صل}} أُفْضِيَتْ إِلَيْهِ صُحُفُ إِبْرَاهِيمَ وَ مُوسَى{{عم}} فَائْتَمَنَ عَلَيْهَا رَسُولُ اللَّهِ{{صل}} عَلِيّاً{{ع}} وَ اتَّمَنَ عَلَيْهَا عَلِيٌّ الْحَسَنَ{{ع}} وَ اتَّمَنَ عَلَيْهَا الْحَسَنُ الْحُسَيْنَ{{عم}} حتی انتهت الینا}}<ref>تفسیر کنز الدقائق، ج۱۴، ص۲۴۱، به نقل از: بصائر الدرجات، ص۱۳۷، ح۱۰.</ref>. | {{متن حدیث|محمد بن عبدالجبار عن الحسین بن الحسن<ref>مصحف الحسن بن الحسین است؛ و مقصود از آن الحسن بن الحسین اللؤلوئی است به قرینه راوی و مروی عنه.</ref>، عن احمد بن الحسن التیمی عن فیض بن المختار عن ابی عبدالله {{ع}} قال: إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ {{صل}} أُفْضِيَتْ إِلَيْهِ صُحُفُ إِبْرَاهِيمَ وَ مُوسَى {{عم}} فَائْتَمَنَ عَلَيْهَا رَسُولُ اللَّهِ {{صل}} عَلِيّاً {{ع}} وَ اتَّمَنَ عَلَيْهَا عَلِيٌّ الْحَسَنَ {{ع}} وَ اتَّمَنَ عَلَيْهَا الْحَسَنُ الْحُسَيْنَ {{عم}} حتی انتهت الینا}}<ref>تفسیر کنز الدقائق، ج۱۴، ص۲۴۱، به نقل از: بصائر الدرجات، ص۱۳۷، ح۱۰.</ref>. | ||
عنوان مزبور، [[ | عنوان مزبور، مصحّف [[احمد بن الحسن المیثمی]] است؛ زیرا اولاً، در منبع اصلی یعنی [[بصائر الدرجات]] «المیثمی» ثبت شده است؛ ثانیاً، این [[حدیث]] در کتابهای دیگر مانند [[رجال کشی]]، [[الکافی]] و [[الغیبة نعمانی]] با سندهای متفاوت نیز نقل شده و در همه آنها به جای «التیمی»، «المیثمی» آمده است<ref>ر. ک: بصائر الدرجات، ص۱۳۷، ح۱۰؛ رجال الکشی (إختیار معرفة الرجال، ص۳۵۴، ش۶۶۳؛ الغیبة (نعمانی)، ص۳۲۴، ح۲.</ref> و ثالثاً، به قرینه [[راوی]] و مروی عنه<ref>{{عربی|عن محمد بن عبدالجبار، عن الحسن بن الحسين، عن أحمد بن الحسن الميثمي، عن فيض بن المختار}}؛ الکافی، ج۱، ص۳۰۹، ح۹؛ نیز ر. ک: ج۵، ص۲۶۹، ح۲.</ref>.<ref>[[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[رجال تفسیری ج۲ (کتاب)|رجال تفسیری]]، ج۲ ص ۱۳۵-۱۳۶.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
خط ۲۲: | خط ۱۷: | ||
[[رده:اعلام]] | [[رده:اعلام]] | ||
[[رده:رجال تفسیری]] | [[رده:رجال تفسیری]] | ||
[[رده: بنی تمیم]] |
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۳۳
آشنایی اجمالی
احمد بن الحسن التیمی[۱] تنها در سند یک روایت تفسیر کنز الدقائق، به نقل از کتاب بصائر الدرجات آمده است:
«محمد بن عبدالجبار عن الحسین بن الحسن[۲]، عن احمد بن الحسن التیمی عن فیض بن المختار عن ابی عبدالله (ع) قال: إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ (ص) أُفْضِيَتْ إِلَيْهِ صُحُفُ إِبْرَاهِيمَ وَ مُوسَى (ع) فَائْتَمَنَ عَلَيْهَا رَسُولُ اللَّهِ (ص) عَلِيّاً (ع) وَ اتَّمَنَ عَلَيْهَا عَلِيٌّ الْحَسَنَ (ع) وَ اتَّمَنَ عَلَيْهَا الْحَسَنُ الْحُسَيْنَ (ع) حتی انتهت الینا»[۳].
عنوان مزبور، مصحّف احمد بن الحسن المیثمی است؛ زیرا اولاً، در منبع اصلی یعنی بصائر الدرجات «المیثمی» ثبت شده است؛ ثانیاً، این حدیث در کتابهای دیگر مانند رجال کشی، الکافی و الغیبة نعمانی با سندهای متفاوت نیز نقل شده و در همه آنها به جای «التیمی»، «المیثمی» آمده است[۴] و ثالثاً، به قرینه راوی و مروی عنه[۵].[۶]
منابع
پانویس
- ↑ مصحف أحمد بن الحسن المیثمی است.
- ↑ مصحف الحسن بن الحسین است؛ و مقصود از آن الحسن بن الحسین اللؤلوئی است به قرینه راوی و مروی عنه.
- ↑ تفسیر کنز الدقائق، ج۱۴، ص۲۴۱، به نقل از: بصائر الدرجات، ص۱۳۷، ح۱۰.
- ↑ ر. ک: بصائر الدرجات، ص۱۳۷، ح۱۰؛ رجال الکشی (إختیار معرفة الرجال، ص۳۵۴، ش۶۶۳؛ الغیبة (نعمانی)، ص۳۲۴، ح۲.
- ↑ عن محمد بن عبدالجبار، عن الحسن بن الحسين، عن أحمد بن الحسن الميثمي، عن فيض بن المختار؛ الکافی، ج۱، ص۳۰۹، ح۹؛ نیز ر. ک: ج۵، ص۲۶۹، ح۲.
- ↑ جوادی آملی، عبدالله، رجال تفسیری، ج۲ ص ۱۳۵-۱۳۶.