کردوس بن هانی بکری: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[کردوس بن هانی بکری در تاریخ اسلامی]] - [[کردوس بن هانی بکری در تراجم و رجال]]| پرسش مرتبط = }} | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = اصحاب امام علی | عنوان مدخل = کردوس بن هانی بکری | مداخل مرتبط = [[کردوس بن هانی بکری در تاریخ اسلامی]] - [[کردوس بن هانی بکری در تراجم و رجال]]| پرسش مرتبط = }} | ||
{{جعبه اطلاعات اصحاب | |||
| نام = کردوس بن هانی بکری | |||
| مشهور به = | |||
| نام تصویر = تصویر نمادین جنگ صفین.jpg | |||
| عرض تصویر = | |||
| توضیح تصویر = تصویر نمادین جنگ صفین | |||
| نام کامل = کردوس بن هانی بکری | |||
| نام‌های دیگر = | |||
| جنسیت = مرد | |||
| کنیه = | |||
| لقب = | |||
| اهل = | |||
| از قبیله = [[بنی‌ربیعه]] | |||
| از تیره = | |||
| پدر = | |||
| مادر = | |||
| همسر = | |||
| پسر = | |||
| دختر = | |||
| خواهر = | |||
| برادر = | |||
| خویشاوندان = | |||
| وابستگان = | |||
| تاریخ تولد = | |||
| محل تولد = | |||
| محل زندگی = | |||
| تاریخ درگذشت = | |||
| محل درگذشت = | |||
| تاریخ شهادت = | |||
| محل شهادت = | |||
| طول عمر = | |||
| محل دفن = | |||
| دین = | |||
| مذهب = | |||
| از اصحاب = [[امام علی]] | |||
| از طبقه = | |||
| در جنگ = [[جنگ صفین]] | |||
| نقش‌ها = | |||
| فعالیت‌ها = | |||
| علت شهرت = | |||
| علت درگذشت = | |||
| علت شهادت = | |||
| راوی از = | |||
| روایات مشهور = | |||
| مشایخ او = | |||
| راویان از او = | |||
| آخرین راوی از او = | |||
}} | |||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
کردوس بن هانی بکری مردی شاعر و [[شجاع]] و [[صحابی]] [[امیرمؤمنان]] {{ع}} و از رؤسای [[طایفه]] [[ربیعه]] بود که در [[صفین]] حضور داشت. | کردوس بن هانی بکری مردی شاعر و [[شجاع]] و [[صحابی]] [[امیرمؤمنان]] {{ع}} و از رؤسای [[طایفه]] [[ربیعه]] بود که در [[صفین]] حضور داشت. | ||
[[نصر بن مزاحم]] [[نقل]] می‌کند: پس از جریان [[حیله]] [[معاویه]] و [[عمروعاص]] برای [[نجات]] از [[شکست]] قطعی و بر سرِ نیزه کردن قرآن‌ها، عده‌ای از [[سپاهیان]] ظاهر بین و [[جاهل]] [[حضرت]] خواستار [[صلح]] و ترک [[مخاصمه]] شدند. به همین علت [[حضرت]] میان [[سپاه]] ایستاد، با آنان سخن گفت و با بیانی رسا و [[دلیل]] و [[برهان]] حیلۀ [[معاویه]] را گوشزد کرد. پس از پایان [[سخنان امام]] {{ع}}، اول کسی که در [[تأیید]] فرمایش [[حضرت]] و ادامه [[جنگ]] لب به سخن گشود، کردوس بن هانی بکری بود که گفت: | [[نصر بن مزاحم]] [[نقل]] می‌کند: پس از جریان [[حیله]] [[معاویه]] و [[عمروعاص]] برای [[نجات]] از [[شکست]] قطعی و بر سرِ نیزه کردن قرآن‌ها، عده‌ای از [[سپاهیان]] ظاهر بین و [[جاهل]] [[حضرت]] خواستار [[صلح]] و ترک [[مخاصمه]] شدند. به همین علت [[حضرت]] میان [[سپاه]] ایستاد، با آنان سخن گفت و با بیانی رسا و [[دلیل]] و [[برهان]] حیلۀ [[معاویه]] را گوشزد کرد. پس از پایان [[سخنان امام]] {{ع}}، اول کسی که در [[تأیید]] فرمایش [[حضرت]] و ادامه [[جنگ]] لب به سخن گشود، کردوس بن هانی بکری بود که گفت: «ای [[مردم]]! به [[خدا]] [[سوگند]]، ما از آن لحظه‌ای که از [[معاویه]] [[بیزاری]] جستیم، هرگز او را به [[دوستی]] نگرفته‌ایم و از آن لحظه که [[علی]] {{ع}} را به [[دوستی]] برگزیده‌ایم، هرگز از او دل‌زده نشده‌ایم. همانا کشته‌های ما از [[شهدا]] بوده و زنده‌های ما همه نیکوکارند. و بی‌گمان [[علی]] {{ع}} از جانب پروردگارش [[حجت]] و بیان دارد و همواره جز به [[عدل و داد]] [[رفتار]] نکرده است و هر صاحب حقی منصف است، بنابراین هر کس [[تسلیم]] [[حضرت علی]] {{ع}} شود، [[اهل]] [[نجات]] و هر کس با او به [[مخالفت]] برخیزد، هلاک خواهد شد»<ref>ر. ک: وقعة صفین، ص۴۸۴.</ref>. | ||
هر چند سخنان این سردار [[شجاع]] و دیگر [[یاران]] باوفای [[سپاه علی]] {{ع}} اثری در [[روحیه]] آن [[قوم]] [[نادان]] و [[بی‌خرد]] که [[پرچم]] [[مخالفت]] برافراشته بودند، نگذاشت و آنها بر [[مخالفت]] خود پافشاری کردند و [[حضرت]] را به [[پذیرش]] [[حکمیت]] مجبور ساختند، اما او و سایر همرزمان [[امام]] شناس به [[وظیفه]] [[اسلامی]] خود عمل کرد و از [[راه]] و رسم [[امام]] خود [[پیروی]] نمود.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۲ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۲، ص۱۱۶۱-۱۱۶۲.</ref> | هر چند سخنان این سردار [[شجاع]] و دیگر [[یاران]] باوفای [[سپاه علی]] {{ع}} اثری در [[روحیه]] آن [[قوم]] [[نادان]] و [[بی‌خرد]] که [[پرچم]] [[مخالفت]] برافراشته بودند، نگذاشت و آنها بر [[مخالفت]] خود پافشاری کردند و [[حضرت]] را به [[پذیرش]] [[حکمیت]] مجبور ساختند، اما او و سایر همرزمان [[امام]] شناس به [[وظیفه]] [[اسلامی]] خود عمل کرد و از [[راه]] و رسم [[امام]] خود [[پیروی]] نمود.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۲ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۲، ص۱۱۶۱-۱۱۶۲.</ref> | ||
== جستارهای وابسته == | |||
{{مدخل وابسته}} | |||
* [[بنی‌ربیعه]] (قبیله) | |||
{{پایان مدخل وابسته}} | |||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۱۸: | خط ۷۱: | ||
[[رده:اصحاب امام علی]] | [[رده:اصحاب امام علی]] | ||
[[رده:اعلام]] | [[رده:اعلام]] | ||
[[رده:بنی‌ربیعه]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۶ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۸:۳۶
این مدخل زیرشاخهٔ بحث اصحاب امام علی است. کردوس بن هانی بکری از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: کردوس بن هانی بکری در تاریخ اسلامی - کردوس بن هانی بکری در تراجم و رجال - پرسش مرتبط ندارد| کردوس بن هانی بکری | |
|---|---|
 تصویر نمادین جنگ صفین | |
| نام کامل | کردوس بن هانی بکری |
| جنسیت | مرد |
| از قبیله | بنی‌ربیعه |
| از اصحاب | امام علی |
| حضور در جنگ | جنگ صفین |
مقدمه
کردوس بن هانی بکری مردی شاعر و شجاع و صحابی امیرمؤمنان (ع) و از رؤسای طایفه ربیعه بود که در صفین حضور داشت.
نصر بن مزاحم نقل می‌کند: پس از جریان حیله معاویه و عمروعاص برای نجات از شکست قطعی و بر سرِ نیزه کردن قرآن‌ها، عده‌ای از سپاهیان ظاهر بین و جاهل حضرت خواستار صلح و ترک مخاصمه شدند. به همین علت حضرت میان سپاه ایستاد، با آنان سخن گفت و با بیانی رسا و دلیل و برهان حیلۀ معاویه را گوشزد کرد. پس از پایان سخنان امام (ع)، اول کسی که در تأیید فرمایش حضرت و ادامه جنگ لب به سخن گشود، کردوس بن هانی بکری بود که گفت: «ای مردم! به خدا سوگند، ما از آن لحظه‌ای که از معاویه بیزاری جستیم، هرگز او را به دوستی نگرفته‌ایم و از آن لحظه که علی (ع) را به دوستی برگزیده‌ایم، هرگز از او دل‌زده نشده‌ایم. همانا کشته‌های ما از شهدا بوده و زنده‌های ما همه نیکوکارند. و بی‌گمان علی (ع) از جانب پروردگارش حجت و بیان دارد و همواره جز به عدل و داد رفتار نکرده است و هر صاحب حقی منصف است، بنابراین هر کس تسلیم حضرت علی (ع) شود، اهل نجات و هر کس با او به مخالفت برخیزد، هلاک خواهد شد»[۱].
هر چند سخنان این سردار شجاع و دیگر یاران باوفای سپاه علی (ع) اثری در روحیه آن قوم نادان و بی‌خرد که پرچم مخالفت برافراشته بودند، نگذاشت و آنها بر مخالفت خود پافشاری کردند و حضرت را به پذیرش حکمیت مجبور ساختند، اما او و سایر همرزمان امام شناس به وظیفه اسلامی خود عمل کرد و از راه و رسم امام خود پیروی نمود.[۲]
جستارهای وابسته
- بنی‌ربیعه (قبیله)
منابع
پانویس
- ↑ ر. ک: وقعة صفین، ص۴۸۴.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲، ص۱۱۶۱-۱۱۶۲.