جریر بن سهم تمیمی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - '[[رده:قبیله ' به '[[رده:')
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱۲: خط ۱۲:
| لقب =   
| لقب =   
| اهل =  
| اهل =  
| از قبیله = [[بنی تمیم]]     
| از قبیله = [[بنی‌تمیم]]     
| از تیره =   
| از تیره =   
| پدر = [[سهم تمیمی]]   
| پدر = [[سهم تمیمی]]   
خط ۵۲: خط ۵۲:
[[جریر]] [[فرزند]] [[سهم تمیمی]] مردی [[شجاع]] و شاعر و از [[یاران امام علی]] {{ع}} در [[صفين]] بود <ref> تهذيب التهذیب، ج۲، ص۴۰.</ref>.
[[جریر]] [[فرزند]] [[سهم تمیمی]] مردی [[شجاع]] و شاعر و از [[یاران امام علی]] {{ع}} در [[صفين]] بود <ref> تهذيب التهذیب، ج۲، ص۴۰.</ref>.
[[سنان بن یزید]] [[نقل]] می‌کند: موقعی که ما به سوی [[شام]] در حرکت بودیم، [[جریر]] پیشاپیش [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} در حرکت بود و اشعار حماسی می‌خواند<ref>یکی از ابیات او این بود: {{عربی|وقاتلی من خالف الإماما إني لأرجو أن لقينا العاما}}.</ref> تا به [[مدائن]] رسیدیم، در این جا شعری خواند که [[حضرت]] به او فرمود: «ای [[برادر]] [[بنی تمیم]]، چرا به جای [[شعر]] این [[آیات]] را نخواندی: {{متن قرآن|كَمْ تَرَكُوا مِنْ جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ * وَزُرُوعٍ وَمَقَامٍ كَرِيمٍ * وَنَعْمَةٍ كَانُوا فِيهَا فَاكِهِينَ * كَذَلِكَ وَأَوْرَثْنَاهَا قَوْمًا آخَرِينَ}}»<ref>«چه بسیار بوستان‌ها و چشمه‌ها که از خود باز نهادند * و کشتزارها و کاخ‌هایی ارزشمند را * و شادخواری‌یی که در آن شادمان بودند * بدین‌گونه بود و آنها را به قومی دیگر به ارث وا نهادیم» سوره دخان، آیه ۲۵-۲۸.</ref> سپس فرمود: ای [[برادر]] تميم، اینها روزی خود [[وارث]] بودند و الان مرده‌اند و مورثون شده‌اند، اینها [[کفران]] نعمت‌های خود کردند به دنبال آن نقمت‌ها و [[سختی‌ها]] بر آنها نازل شد. سپس [[حضرت]] در ادامه فرمود: «از [[کفران]] [[نعمت‌ها]] بپرهیزید - این جمله را سه بار تکرار کرد بعد فرمود: نقمت و عقوبت‌ها بر شما وارد خواهد شد»، تا آخر [[حدیث]]<ref>{{متن حدیث|إِيَّاكُمْ وَ كُفْرَ اَلنِّعَمِ لاَ تَحُلَّ بِكُمُ اَلنِّقَمُ}}؛ تاريخ بغداد، ج۹، ص۲۱۳.</ref>از این داستان معلوم می‌شود او به همراه [[امام]] {{ع}} تا [[صفین]] بوده است.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۱، ص۲۹۵.</ref>
[[سنان بن یزید]] [[نقل]] می‌کند: موقعی که ما به سوی [[شام]] در حرکت بودیم، [[جریر]] پیشاپیش [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} در حرکت بود و اشعار حماسی می‌خواند<ref>یکی از ابیات او این بود: {{عربی|وقاتلی من خالف الإماما إني لأرجو أن لقينا العاما}}.</ref> تا به [[مدائن]] رسیدیم، در این جا شعری خواند که [[حضرت]] به او فرمود: «ای [[برادر]] [[بنی تمیم]]، چرا به جای [[شعر]] این [[آیات]] را نخواندی: {{متن قرآن|كَمْ تَرَكُوا مِنْ جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ * وَزُرُوعٍ وَمَقَامٍ كَرِيمٍ * وَنَعْمَةٍ كَانُوا فِيهَا فَاكِهِينَ * كَذَلِكَ وَأَوْرَثْنَاهَا قَوْمًا آخَرِينَ}}»<ref>«چه بسیار بوستان‌ها و چشمه‌ها که از خود باز نهادند * و کشتزارها و کاخ‌هایی ارزشمند را * و شادخواری‌یی که در آن شادمان بودند * بدین‌گونه بود و آنها را به قومی دیگر به ارث وا نهادیم» سوره دخان، آیه ۲۵-۲۸.</ref> سپس فرمود: ای [[برادر]] تميم، اینها روزی خود [[وارث]] بودند و الان مرده‌اند و مورثون شده‌اند، اینها [[کفران]] نعمت‌های خود کردند به دنبال آن نقمت‌ها و [[سختی‌ها]] بر آنها نازل شد. سپس [[حضرت]] در ادامه فرمود: «از [[کفران]] [[نعمت‌ها]] بپرهیزید - این جمله را سه بار تکرار کرد بعد فرمود: نقمت و عقوبت‌ها بر شما وارد خواهد شد»، تا آخر [[حدیث]]<ref>{{متن حدیث|إِيَّاكُمْ وَ كُفْرَ اَلنِّعَمِ لاَ تَحُلَّ بِكُمُ اَلنِّقَمُ}}؛ تاريخ بغداد، ج۹، ص۲۱۳.</ref>از این داستان معلوم می‌شود او به همراه [[امام]] {{ع}} تا [[صفین]] بوده است.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۱، ص۲۹۵.</ref>
== جستارهای وابسته ==
{{مدخل وابسته}}
* [[بنی‌تمیم]] (قبیله)
{{پایان مدخل وابسته}}


== منابع ==
== منابع ==
خط ۶۳: خط ۶۸:
[[رده:اصحاب امام علی]]
[[رده:اصحاب امام علی]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:بنی تمیم]]
[[رده:بنی‌تمیم]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۸ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۰۰

جریر بن سهم تمیمی
تصویر نمادین جنگ صفین
نام کاملجریر بن سهم تمیمی
جنسیتمرد
از قبیلهبنی‌تمیم
پدرسهم تمیمی
از اصحابامام علی
حضور در جنگجنگ صفین

مقدمه

جریر فرزند سهم تمیمی مردی شجاع و شاعر و از یاران امام علی (ع) در صفين بود [۱]. سنان بن یزید نقل می‌کند: موقعی که ما به سوی شام در حرکت بودیم، جریر پیشاپیش امیرالمؤمنین (ع) در حرکت بود و اشعار حماسی می‌خواند[۲] تا به مدائن رسیدیم، در این جا شعری خواند که حضرت به او فرمود: «ای برادر بنی تمیم، چرا به جای شعر این آیات را نخواندی: ﴿كَمْ تَرَكُوا مِنْ جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ * وَزُرُوعٍ وَمَقَامٍ كَرِيمٍ * وَنَعْمَةٍ كَانُوا فِيهَا فَاكِهِينَ * كَذَلِكَ وَأَوْرَثْنَاهَا قَوْمًا آخَرِينَ»[۳] سپس فرمود: ای برادر تميم، اینها روزی خود وارث بودند و الان مرده‌اند و مورثون شده‌اند، اینها کفران نعمت‌های خود کردند به دنبال آن نقمت‌ها و سختی‌ها بر آنها نازل شد. سپس حضرت در ادامه فرمود: «از کفران نعمت‌ها بپرهیزید - این جمله را سه بار تکرار کرد بعد فرمود: نقمت و عقوبت‌ها بر شما وارد خواهد شد»، تا آخر حدیث[۴]از این داستان معلوم می‌شود او به همراه امام (ع) تا صفین بوده است.[۵]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. تهذيب التهذیب، ج۲، ص۴۰.
  2. یکی از ابیات او این بود: وقاتلی من خالف الإماما إني لأرجو أن لقينا العاما.
  3. «چه بسیار بوستان‌ها و چشمه‌ها که از خود باز نهادند * و کشتزارها و کاخ‌هایی ارزشمند را * و شادخواری‌یی که در آن شادمان بودند * بدین‌گونه بود و آنها را به قومی دیگر به ارث وا نهادیم» سوره دخان، آیه ۲۵-۲۸.
  4. «إِيَّاكُمْ وَ كُفْرَ اَلنِّعَمِ لاَ تَحُلَّ بِكُمُ اَلنِّقَمُ»؛ تاريخ بغداد، ج۹، ص۲۱۳.
  5. ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۲۹۵.