بحث:معصیت: تفاوت میان نسخهها
(صفحهای تازه حاوی «'''معصیت''' به معنای نافرمانی و تخلف از دستور است. به آن "گناه"، "اِثم"...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''معصیت''' به معنای [[نافرمانی]] و [[تخلف از دستور]] است. به آن "[[گناه]]"، "[[اِثم]]"، "[[ذنب]]"، "[[جُرم]]" و "[[عصیان]]" هم گفته میشود. [[خداوند]] به [[بشر]] [[دستور]] داده که برخی [[کارها]] را انجام دهند و از بعضی [[کارها]] نیز [[نهی]] کرده است. کسی که به [[امر و نهی]] [[خدا]] گوش نکند و [[مطیع]] [[فرمان]] نباشد، [[گناهکار]] و عاصی است و باید به [[کیفر]] بدیهایش برسد. بعضی از [[گناهان]] بااهمیتترند و برخی کم اهمیتتر و به همین جهت به [[گناهان]] کوچک و بزرگ ([[گناهان]] صغیره و کبیره) تقسیمبندی میشود. بعضی از [[گناهان]] عبارتاند از: [[شرک]]، [[دروغگویی]]، [[قتل]]، دزدی، [[غیبت]]، [[آزار]] [[مردم]]، [[دورویی]]، شرابخواری، [[خیانت]]، [[ظلم]]. در [[قرآن کریم]]، [[خداوند]] به گنهکاران [[وعده]] [[عذاب]] [[جهنم]] داده است، مگر آنکه [[توبه]] کنند و [[خداوند]]، [[توبه]] آنان را بپذیرد و آنان را بیامرزد. به این [[آمرزش]] خواهی "[[استغفار]]" گفته میشود. [[گناهان]] علاوه بر [[کیفر]] [[قیامت]]، پیامدها و آثار سوء فردی و [[اجتماعی]] در [[دنیا]] نیز دارند. کسی که [[خدا]] را میشناسد و او را حاضر و ناظر بر [[اعمال]] خود میداند، گناه نمیکند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[ فرهنگنامه دینی (کتاب)|فرهنگنامه دینی]]، ص۱۹۳.</ref>. | '''معصیت''' به معنای [[نافرمانی]] و [[تخلف از دستور]] است. به آن "[[گناه]]"، "[[اِثم]]"، "[[ذنب]]"، "[[جُرم]]" و "[[عصیان]]" هم گفته میشود. [[خداوند]] به [[بشر]] [[دستور]] داده که برخی [[کارها]] را انجام دهند و از بعضی [[کارها]] نیز [[نهی]] کرده است. کسی که به [[امر و نهی]] [[خدا]] گوش نکند و [[مطیع]] [[فرمان]] نباشد، [[گناهکار]] و عاصی است و باید به [[کیفر]] بدیهایش برسد. بعضی از [[گناهان]] بااهمیتترند و برخی کم اهمیتتر و به همین جهت به [[گناهان]] کوچک و بزرگ ([[گناهان]] صغیره و کبیره) تقسیمبندی میشود. بعضی از [[گناهان]] عبارتاند از: [[شرک]]، [[دروغگویی]]، [[قتل]]، دزدی، [[غیبت]]، [[آزار]] [[مردم]]، [[دورویی]]، شرابخواری، [[خیانت]]، [[ظلم]]. در [[قرآن کریم]]، [[خداوند]] به گنهکاران [[وعده]] [[عذاب]] [[جهنم]] داده است، مگر آنکه [[توبه]] کنند و [[خداوند]]، [[توبه]] آنان را بپذیرد و آنان را بیامرزد. به این [[آمرزش]] خواهی "[[استغفار]]" گفته میشود. [[گناهان]] علاوه بر [[کیفر]] [[قیامت]]، پیامدها و آثار سوء فردی و [[اجتماعی]] در [[دنیا]] نیز دارند. کسی که [[خدا]] را میشناسد و او را حاضر و ناظر بر [[اعمال]] خود میداند، گناه نمیکند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[ فرهنگنامه دینی (کتاب)|فرهنگنامه دینی]]، ص۱۹۳.</ref>. | ||
== | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۴۱
معصیت به معنای نافرمانی و تخلف از دستور است. به آن "گناه"، "اِثم"، "ذنب"، "جُرم" و "عصیان" هم گفته میشود. خداوند به بشر دستور داده که برخی کارها را انجام دهند و از بعضی کارها نیز نهی کرده است. کسی که به امر و نهی خدا گوش نکند و مطیع فرمان نباشد، گناهکار و عاصی است و باید به کیفر بدیهایش برسد. بعضی از گناهان بااهمیتترند و برخی کم اهمیتتر و به همین جهت به گناهان کوچک و بزرگ (گناهان صغیره و کبیره) تقسیمبندی میشود. بعضی از گناهان عبارتاند از: شرک، دروغگویی، قتل، دزدی، غیبت، آزار مردم، دورویی، شرابخواری، خیانت، ظلم. در قرآن کریم، خداوند به گنهکاران وعده عذاب جهنم داده است، مگر آنکه توبه کنند و خداوند، توبه آنان را بپذیرد و آنان را بیامرزد. به این آمرزش خواهی "استغفار" گفته میشود. گناهان علاوه بر کیفر قیامت، پیامدها و آثار سوء فردی و اجتماعی در دنیا نیز دارند. کسی که خدا را میشناسد و او را حاضر و ناظر بر اعمال خود میداند، گناه نمیکند[۱].
پانویس
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگنامه دینی، ص۱۹۳.