|
|
| خط ۳: |
خط ۳: |
|
| |
|
| از [[آداب]] این شب، [[عبادت]] و [[نماز]] و شب زنده‌داری تا صبح است و [[توبه]] و [[استغفار]] و [[خواندن]] دعاهای خاصّ از [[آداب]] این شب است. [[علت]] نامگذاری آن به شب قدر، یا به سبب [[قدر]] و [[ارزش]] فراوان آن است، یا به سبب آن که امور عالم در آن شب، مقدّر و تعیین می‌شود. [[مردم]] به این شب‌ها "شب‌های إحیاء" هم می‌گویند، یعنی شب زنده‌داری و بیدار ماندن تا [[اذان]] صبح<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]].</ref>. | | از [[آداب]] این شب، [[عبادت]] و [[نماز]] و شب زنده‌داری تا صبح است و [[توبه]] و [[استغفار]] و [[خواندن]] دعاهای خاصّ از [[آداب]] این شب است. [[علت]] نامگذاری آن به شب قدر، یا به سبب [[قدر]] و [[ارزش]] فراوان آن است، یا به سبب آن که امور عالم در آن شب، مقدّر و تعیین می‌شود. [[مردم]] به این شب‌ها "شب‌های إحیاء" هم می‌گویند، یعنی شب زنده‌داری و بیدار ماندن تا [[اذان]] صبح<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]].</ref>. |
|
| |
| == مخفی بودن شب قدر==
| |
| در این که کدام‌یک از شب‌های ماه رمضان شب قدر است سخن بسیار گفته شده و تفسیرهای متعددی ارائه گردیده است. از جمله گفته شده شب هفدهم، [[شب]] نوزدهم، شب بیست و یکم، [[شب بیست و سوم]]، شب بیست و هفتم و شب بیست و نهم. ولی [[شیعیان]] سه شب نوزدهم، بیست و یکم و بیست و سوم را [[محترم]] می‌شمارند و به [[احیا]] و [[راز و نیاز]] می‌پردازند. [[امام صادق]]{{ع}} درباره این سه شب چنین می‌فرماید: «تقدیر مقدرات در شب نوزدهم و [[تحکیم]] آن در شب بیست و یکم و [[امضا]] در شب بیست و سوم است»<ref>{{متن حدیث|التَّقْدِيرُ فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ تِسْعَةَ عَشَرَ وَ الْإِبْرَامُ فِي لَيْلَةِ إِحْدَى وَ عِشْرِينَ وَ الْإِمْضَاءُ فِي لَيْلَةِ ثَلَاثٍ وَ عِشْرِينَ}}؛حر عاملی، وسائل الشیعه، ج۷، ص۲۵۹.</ref>.
| |
|
| |
| در برخی روایات بر احیای شب بیست و یکم و [[شب بیست و سوم]] تأکید شده و در روایاتی بر احیای [[شب بیست و سوم]] تأکید بیشتری شده است<ref>حر عاملی، وسائل الشیعه، ج۷، ص۲۵۹؛ علامه مجلسی، بحار الانوار، ج۹۷، ص۳-۲۱.</ref>.
| |
| [[نیکو]] است برای [[درک]] [[شب قدر]] که [[سرنوشت انسان]] تعیین می‌گردد بی‌تفاوت نباشیم و هر سه شب را به [[عبادت]] و [[دعا]] بپردازیم تا از [[اجر]] و [[پاداش]] شب قدر [[محروم]] نمانیم. نقل شده برخی از بزرگان یک سال را [[احیا]] می‌داشتند تا شب قدر را درک نمایند. وجود [[مقدس]] [[پیامبر اسلام]]{{صل}} دهه آخر [[ماه مبارک رمضان]] رختخواب نمی‌گسترد و به عبادت می‌پرداخت<ref>حر عاملی، وسائل الشیعه، ج۷، ص۲۵۹؛ علامه مجلسی، بحار الانوار، ج۹۷، ص۳-۲۱.</ref>.
| |
|
| |
| اگر کسی به عللی [[توفیق]] احیای سه شب را ندارد، لااقل شب بیست و سوم را احیا بدارد. [[امام باقر]]{{ع}} می‌فرماید: «مردی از [[جهینه]] [[خدمت]] [[رسول خدا]]{{صل}} رسید و عرض کرد: یا [[رسول الله]] برای من شتر و گوسفند و غلامانی است، دوست دارم، شبی را از [[ماه رمضان]] [[فرمان]] دهی که به [[نماز]] حاضر شوم. حضرت او را نزد خود طلبید و در گوش او رازی گفت. جهنی شب بیست و سوم با شتر و گوسفند و عیالش وارد [[مدینه]] می‌شد و در آن شب بیتوته می‌کرد و چون صبح می‌شد با همراهانش از مدینه خارج می‌گردید»<ref>علامه مجلسی، بحار الانوار، ج۹۷، ص۹-۱۰.</ref>.
| |
|
| |
| از [[حضرت علی]]{{ع}} نیز [[روایت]] شده که: رسول خدا{{صل}} [[اهل بیت]] خود را شب بیست و سوم بیدار نگه می‌داشت و آب به صورت افراد خواب‌آلود می‌پاشید. حضرت [[فاطمه]]{{س}} نیز [[فرزندان]] خود را بیدار نگه می‌داشت و با جبران [[خوابیدن]] در [[روز]] و کم خوردن در شب، آنان را برای احیای شب قدر آماده می‌نمود و می‌فرمود: «محروم کسی است که از خیر این شب محروم باشد»<ref>علامه مجلسی، بحار الانوار، ج۹۷، ص۹-۱۰.</ref>.
| |
|
| |
| نقل شده است: «[[امام صادق]]{{ع}} به شدت مریض شد، چون شب [[بیست و سوم ماه رمضان]] فرا رسید، اطرافیانش را فرمان داد، او را به [[مسجد]] بردند. [[امام]] در آن شب در مسجد بیتوته نمود»<ref>علامه مجلسی، بحار الانوار، ج۹۷، ص۴.</ref>.<ref>[[ابوالقاسم شاکر|شاکر، ابوالقاسم]]، [[شبی برتر از هزار ماه (مقاله)|مقاله «شبی برتر از هزار ماه»]]، [[مربیان (نشریه)|فصلنامه مربیان]]، ص 52-53.</ref>
| |
|
| |
|
| == [[شب]] [[آمرزش گناهان]]== | | == [[شب]] [[آمرزش گناهان]]== |
