بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'آشکار' به 'آشکار') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{نبوت}} | {{نبوت}} | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[پیام در قرآن]] - | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[پیام در قرآن]] - | پرسش مرتبط = }} | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
منظور در این عنوان آیاتی است [[وظیفه]] [[پیامبر]] را فقط پیام رسانی از طرف [[خداوند]] ذکر می‌کند: {{متن قرآن|مَا عَلَى الرَّسُولِ إِلَّا الْبَلَاغُ}}<ref>«بر پیامبر جز پیام رسانی نیست و خداوند آنچه را آشکار می‌دارید و آنچه را نهان می‌کنید می‌داند» سوره مائده، آیه ۹۹.</ref>. تأکید بر این عنوان در جهت تعیین قلمرو [[رسالت پیامبر]] و تعیین [[مسئولیت]] از سویی و عدم [[اجبار]] و اکراه بر [[دین]] از سوی دیگر است. | |||
#{{متن قرآن|فَاعْلَمُوا أَنَّمَا عَلَى رَسُولِنَا الْبَلَاغُ الْمُبِينُ}}<ref>«و از خداوند فرمانبرداری کنید و از پیامبر فرمان برید و (از بدی) بپرهیزید؛ بنابراین اگر رو بگردانید بدانید که تنها پیام‌رسانی روشن بر عهده فرستاده ماست» سوره مائده، آیه ۹۲.</ref>* {{متن قرآن|مَا عَلَى الرَّسُولِ إِلَّا الْبَلَاغُ}}<ref>«بر پیامبر جز پیام رسانی نیست و خداوند آنچه را آشکار می‌دارید و آنچه را نهان می‌کنید می‌داند» سوره مائده، آیه ۹۹.</ref> | #{{متن قرآن|فَاعْلَمُوا أَنَّمَا عَلَى رَسُولِنَا الْبَلَاغُ الْمُبِينُ}}<ref>«و از خداوند فرمانبرداری کنید و از پیامبر فرمان برید و (از بدی) بپرهیزید؛ بنابراین اگر رو بگردانید بدانید که تنها پیام‌رسانی روشن بر عهده فرستاده ماست» سوره مائده، آیه ۹۲.</ref>* {{متن قرآن|مَا عَلَى الرَّسُولِ إِلَّا الْبَلَاغُ}}<ref>«بر پیامبر جز پیام رسانی نیست و خداوند آنچه را آشکار می‌دارید و آنچه را نهان می‌کنید می‌داند» سوره مائده، آیه ۹۹.</ref> | ||
#{{متن قرآن|فَإِنَّمَا عَلَيْكَ الْبَلَاغُ وَعَلَيْنَا الْحِسَابُ}}<ref>«و اگر ما برخی از چیزهایی را که به آنان وعده می‌دهیم به تو نشان دهیم و یا جان تو را بستانیم؛ بر تو تنها پیام رسانی و بر ما حسابرسی است» سوره رعد، آیه ۴۰.</ref> | #{{متن قرآن|فَإِنَّمَا عَلَيْكَ الْبَلَاغُ وَعَلَيْنَا الْحِسَابُ}}<ref>«و اگر ما برخی از چیزهایی را که به آنان وعده می‌دهیم به تو نشان دهیم و یا جان تو را بستانیم؛ بر تو تنها پیام رسانی و بر ما حسابرسی است» سوره رعد، آیه ۴۰.</ref> | ||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
#{{متن قرآن|إِنْ عَلَيْكَ إِلَّا الْبَلَاغُ}}<ref>«پس اگر روی گرداندند تو را بر آنان نگهبان نفرستاده‌ایم، بر تو جز پیام‌رسانی نیست و ما هر گاه به آدمی بخشایشی از خود چشاندیم بدان شادمان شد و چون برای کارهایی که کرده‌اند گزندی به آنان برسد بی‌گمان (در آن حال) آدمی بسیار ناسپاس است» سوره شوری، آیه ۴۸.</ref> | #{{متن قرآن|إِنْ عَلَيْكَ إِلَّا الْبَلَاغُ}}<ref>«پس اگر روی گرداندند تو را بر آنان نگهبان نفرستاده‌ایم، بر تو جز پیام‌رسانی نیست و ما هر گاه به آدمی بخشایشی از خود چشاندیم بدان شادمان شد و چون برای کارهایی که کرده‌اند گزندی به آنان برسد بی‌گمان (در آن حال) آدمی بسیار ناسپاس است» سوره شوری، آیه ۴۸.</ref> | ||
#{{متن قرآن|فَإِنَّمَا عَلَى رَسُولِنَا الْبَلَاغُ الْمُبِينُ}}<ref>«و از خداوند فرمان برید و از پیامبر فرمانبرداری کنید پس اگر پشت کنید بر عهده پیامبر ما، تنها پیام‌رسانی آشکار است» سوره تغابن، آیه ۱۲.</ref> | #{{متن قرآن|فَإِنَّمَا عَلَى رَسُولِنَا الْبَلَاغُ الْمُبِينُ}}<ref>«و از خداوند فرمان برید و از پیامبر فرمانبرداری کنید پس اگر پشت کنید بر عهده پیامبر ما، تنها پیام‌رسانی آشکار است» سوره تغابن، آیه ۱۲.</ref> | ||
'''نکات:''' | |||
[[آیات]] [[ابلاغ]] [[مردم]] را متوجه این نکته می‌کند که [[پیامبر]] در امر [[دعوت]]، فقط پیام رسان از طرف [[خداوند]] است و از خودش چیزی نیاورده است؛ اسطوره نیست، و [[سحر]]، و [[جادو]] هم نمی‌کند، فقط سفیر [[خداوند]] است و در راه ارسال پیام [[تحمل]] هر [[سختی]] را می‌کند، و پیام او روشن و آشکار است و قاعدتا باید پیام رسان و سفیر همان گونه که در عرف [[دنیا]] است، [[مصونیت]] داشته باشد. ولی [[مخالفان]] با این همه تأکید [[قرآن]] برپیام رسان بودن [[پیامبر]] در مقابل او و یارانش آن چه توانستند انجام دادند و [[قرآن]] به [[پیامبر]] می‌گوید: تو پیام را برسان و اگر توجه نکردند نگران مباش که حساب آنها با ماست و روزی به آن رسیدگی خواهیم نمود: {{متن قرآن|فَإِنَّمَا عَلَيْكَ الْبَلَاغُ وَعَلَيْنَا الْحِسَابُ}}<ref>«و اگر ما برخی از چیزهایی را که به آنان وعده می‌دهیم به تو نشان دهیم و یا جان تو را بستانیم؛ بر تو تنها پیام رسانی و بر ما حسابرسی است» سوره رعد، آیه ۴۰.</ref><ref>[[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم]]، ج۱، ص ۲۵۲.</ref>. | [[آیات]] [[ابلاغ]] [[مردم]] را متوجه این نکته می‌کند که [[پیامبر]] در امر [[دعوت]]، فقط پیام رسان از طرف [[خداوند]] است و از خودش چیزی نیاورده است؛ اسطوره نیست، و [[سحر]]، و [[جادو]] هم نمی‌کند، فقط سفیر [[خداوند]] است و در راه ارسال پیام [[تحمل]] هر [[سختی]] را می‌کند، و پیام او روشن و آشکار است و قاعدتا باید پیام رسان و سفیر همان گونه که در عرف [[دنیا]] است، [[مصونیت]] داشته باشد. ولی [[مخالفان]] با این همه تأکید [[قرآن]] برپیام رسان بودن [[پیامبر]] در مقابل او و یارانش آن چه توانستند انجام دادند و [[قرآن]] به [[پیامبر]] می‌گوید: تو پیام را برسان و اگر توجه نکردند نگران مباش که حساب آنها با ماست و روزی به آن رسیدگی خواهیم نمود: {{متن قرآن|فَإِنَّمَا عَلَيْكَ الْبَلَاغُ وَعَلَيْنَا الْحِسَابُ}}<ref>«و اگر ما برخی از چیزهایی را که به آنان وعده می‌دهیم به تو نشان دهیم و یا جان تو را بستانیم؛ بر تو تنها پیام رسانی و بر ما حسابرسی است» سوره رعد، آیه ۴۰.</ref><ref>[[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم]]، ج۱، ص ۲۵۲.</ref>. | ||